Władysław Eugeniusz Sikorski (ur. 20 maja 1881 r. Tuszów Narodowy – zm. 4 lipca 1943 Gibraltar) – wojskowy, polityk, mąż stanu. W latach 1893-1902 uczeń gimnazjum i seminarium nauczycielskiego w Rzeszowie oraz gimnazjum we Lwowie. W latach 1902-1908 studiował na Wydziale Dróg i Mostów Szkoły politechnicznej we Lwowie, uzyskując stopień inżyniera budownictwa wodnego. W międzyczasie (1904-1905) odbył służbę wojskową w armii austriackiej, zakończoną w randze podporucznika piechoty. Już w gimnazjum podjął działalność w młodzieżowych organizacjach patriotycznych. Od 1907r. związany ze Związkiem Walki Czynnej (m.in. instruktor taktyki jej Niższej Szkoły Wojskowej), od 1910r. prezes Związku Strzeleckiego, współzałożyciel w 1912r. Komisji Skonfederowanych Stronnictw Niepodległościowych. Po wybuchu I wojny światowej powołany do armii austriackich , zwolniony objął obowiązki dyrektora Departamentu Wojskowego Naczelnego Komitetu Narodowego. Po wstrzymaniu zaciągu do Legionów Polskich objął dowództwo uzupełnień Polskiego Korpusu Posiłkowego, internowany w związku z przejściem II Brygady Legionów przez front austriacko-rosyjski. W przededniu odzyskania niepodległości mianowany szefem sztabu dowództwa oddziałów polskich w Galicji. Od stycznia 1919r. na froncie wschodnim (Bartałów, Gródek Jagielloński, Tarnopol, Kalinkowice – Mozyra, Rzeczyca, Brześć), na początku sierpnia 1920r. mianowany dowódcą 9 Armii (walczącej w rejonie Modlina), następnie dowodził 3 Armią (Zamość, Krasnystaw, Wołyń). W okresie kwiecień 1921 – grudzień 1922 szef Sztabu Generalnego, po zabójstwie Prezydenta RP stanął na czele rządu z zadaniem opanowania napiętej sytuacji w kraju (jednocześnie minister spraw wojskowych). Po dymisji gabinetu mianowany generalnym inspektorem piechoty, następnie ponownie objął tekę ministra spraw wojskowych (1924-1925). W latach 1925-1928 dowódca Okręgu Korpusu we Lwowie (w trakcie zamachu majowego zajął stanowisko wyczekujące). Zwolniony ze stanowiska, pozostawał w dyspozycji ministra spraw wojskowych, bez przydziału służbowego. Rozpoczął wtedy działalność publicystyczną i pisarską, jednocześnie prowadząc działalność polityczną (współzałożyciel opozycyjnego ugrupowania, zwanego Front Morges). Po wybuchu II wojny światowej – nie otrzymawszy żadnego przydziału frontowego – przedostał się do Francji. Tam otrzymał nominację na naczelnego dowódcę Wojska Polskiego oraz generalnego inspektora sił zbrojnych i misję utworzenia rządu emigracyjnego, w którym pełnił też funkcję ministra spraw wojskowych i (do lipca 1940r.) ministra sprawiedliwości. Zginął w katastrofie lotniczej. Z okazji 140 rocznicy urodzin gen. Władysława Sikorskiego Archiwum Akt Nowych prezentuje jego wybrane materiały biograficzne. Archiwalia pochodzą z zespołu 2/342/0 Akta Władysława Sikorskiego, sygn. 1, 3, 4, 205