Akta Notariusza Tomasza Baranieckiego w Miechowie

Sygnatura
21/232/0
Liczba serii
0
Liczba skanów
0

Zawartość:

księgi aktów, repertoria i skorowidze

Dzieje twórcy:

Powstanie instytucji notarialnych związane było z koniecznością nadania aktom tzw. dobrej woli czyli takiej cechy autentyczności jaka była przywiązywana do aktów publicznych.Ze znanych na początku XIX wieku trzech głównych systemów notarialnych :francuskiego, pruskiego i mieszanego, system francuski wprowadzony we Francji ustawą notarialną z dnia 16 marca 1803 roku uważany jest za najlepszy. Ustawa powyższa wprowadzała mianowicie notariuszy przez zwierzchnika państwa i izby notarialne w celu kontroli nad notariuszami oraz nadawała samorząd zawodowy. Odgraniczała także jurysdykcję sporną od dobrowolnej. Stała się ona wzorem do organizacji notariatu dla wielu ustawodawstw europejskich.Organizacja notariatu opracowana przez Feliksa Łubieńskiego ministra sprawiedliwości Księstwa Warszawskiego i ogłoszona w dniu 4. VIII 1808 roku oparta została również na wzorach francuskich. Wprowadzenie notariatu w Księstwie Warszawskim związane było z ogólną reorganizacją sądownictwa, z wprowadzeniem nowego kodeksu cywilnego / Kodeks Napoleona / oraz powołaniem do życia nowej instytucji hipotecznej. W 1808 roku wydane zostały : „ Przepisy tyczące się organizacji oraz atrybucji władz sądowych” , których Art. 22 stał się bezpośrednio podstawą do wydania ustawy o organizacji notariatu. Według treści wspomnianych przepisów wprowadzono trzy klasy notariuszy tj. pisarzy aktowych powołanych do działania przy Sadzie Apelacyjnym mogących spełniać powierzone im obowiązki na terenie całego kraju tzw. notariuszy I stopnia, regentów kancelarii ziemskich mogących spełniać swoje obowiązki w obrębie trybunału tzw. notariuszy II stopnia i rejentów kancelarii okręgowych, których terenem działania był teren kompetencji Okręgowego Sądu Pokoju tzw. notariuszy III stopnia. W myśl Art.1 wspomnianej wyżej ustawy obowiązki notariuszy sprowadzały się do czterech zasadniczych punktów : nadania przyjętym aktom i kontraktom cech autentyczności, ustalenia ich daty, przechowywania i wydawania odpisów. Likwidacja Księstwa Warszawskiego nie pociągnęła za sobą szerszych zmian w kompetencjach notariatu. Wprawdzie ustawy i instrukcje z lat 1818-1825 wprowadziły drobne zmiany w organizacji tej instytucji to jednak nie zmieniły one ani istoty notariatu ani jej głównych zasad ustrojowych. Zmieniły się tylko szczeble urzędnicze likwidując funkcję pisarzy aktowych oraz zmieniając nazwę notariuszy powszechnych urzędujących przy hipotekach na tytuł rejentów okręgowych.Ustawa z 1808 roku została zastąpiona w 1866 roku prawem rosyjskim. W zakresie działania notariatu praktycznie jednak stosowana była w użyciu w dalszym ciągu. Nowa ustawa została przyjęta w Królestwie Polskim tylko od strony formalnej. Nastąpiły niewielkie różnice w zakresie kancelarii natomiast najistotniejszą zmianą było wprowadzenie języka rosyjskiego. Nie wprowadzono m.in. przewidzianej ustawą instytucji starszego notariusza, pozostawiono w mocy prawo hipoteczne i zachowano dla sądów dyscyplinarną władzę nad notariuszami. Organizacja notariatu zmieniła się o tyle, że na miejsce rejentów kancelarii ziemiańskich wprowadzono rejentów gubernialnych przy sądach okręgowych oraz na miejsce rejentów kancelarii okręgowych – rejentów powiatowych przy sądach pokoju. Według ustawy z 1866 roku do kompetencji notariuszy należało :przyjmowanie od osób zainteresowanych wszelkiego rodzaju aktów, wyjąwszy akta ulegające oddzielnym co do nich przepisom,wydawanie wypisów i kopii aktów,poświadczenia aktów, przyjmowanie do zachowania dokumentów składanych przez osoby prywatne,dokonywanie czynności wskazanych w ustawie postępowań rozmaitych, Dekret Rady Regencyjnej z dnia 31 lipca 1918 roku nie wprowadzał większych zmian w zakresie kompetencji notariuszy. Nadal działali notariusze przy wydziałach hipotecznych sądów pokoju i sądów okręgowych . Prawo o ustroju sądów powszechnych z 6 lutego 1928 roku nie wprowadzało zmian w tym zakresie. Dopiero rozporządzenie prezydenta RP z 1933 roku „ prawo o notariacie” określiło prawa i obowiązki notariuszy. Rozporządzenie weszło w życie z dniem 1.I.1934 roku Straciły moc obowiązującą ustawy z 1866 roku oraz z 1918 roku. Notariusze działali na terenie podległym sądowi okręgowemu. Dzielili się na notariuszy urzędujących przy wydziałach hipotecznych sądów okręgowych i grodzkich nie urzędujących przy wydziałach. Ustawa z 1934 roku określała notariusza jako funkcjonariusza publicznego, pełnił on swoje obowiązki tylko w okręgu sądu okręgowego.

Daty skrajne:

1912-1929

Klasyfikacja:

Nazwa twórcy:

Baraniecki Tomasz, notariusz

Daty:

1912-1929.

Nazwa dawna:

Nazwa obcojęzyczna:

Języki:

Dostępność:

Ogółem jednostek archiwalnych:

85

Ogółem opracowanych jednostek archiwalnych:

85

Ogółem jednostek archiwalnych bez ewidencji:

0

Ogółem metrów bieżących

8.0

Ogółem opracowanych metrów bieżących

7.9

Ogółem metrów bieżących bez ewidencji

0.0

Ogółem jednostek archiwalnych:

0

Ogółem plików :

0

Ogółem rozmiar (w MB):

0.0

Ogółem dokumentów

0

Ogółem spraw

0

Ogółem klas

0

Ogółem jednostek archiwalnych:

0.0

Ogółem metrów bieżących:

0.0

Daty skrajne dokumentacji niearchiwalnej:

Nazwa Inwentarz skarbowy Uwagi
inwentarz książkowy zatwierdzony Tak

W latach 1992-2011 - vacat, w tym czasie zespół funkcjonował pod numerem 22/391 w oddziale zamiejscowym w Jędrzejowie