Akta Urzędu Municypalnego i Magistratu z lat 1833-1868 dotyczą ratusza i melioracji (brak lat 1833-1868), akta magistratu z lat 1909-1918 zawierają protokoły posiedzeń Rady Miejskiej, akta organizacyjne, wykazy strat wojennych, dotyczą również spraw opieki społecznej, ubezpieczeń sygn 2-25, 1 ja to odezwy i plakaty z lat 1916-1918. Z okresu 1918-1939 zachowały się akta wyborcze do Rady miejskiej zarządu, protokoły posiedzeń rady i komisji budżety, akta dot. podatków, opieki społecznej, emigracji, przemysłu, rolnictwa, ruchu ludności, zachowały się księgi ludności stałej miasta sygn 26-360, korespondencja dotycząca obchodów rocznic sygn 476-485 Akta Zarządu Miejskiego z lat 1939-1945 dot. spraw własnościowych, finansowych, robót drogowych i budowlanych "Baudienst",podatków. Zachowały się spisy ludności niemieckiej i żydowskiej, informacje o pobycie w obozach sygn 361-475, a ponadto akta towarzystw i komitetów, Księga kontroli ruchu ludności -rejestr osób opuszczających gminę z lat 1932-1949

Najstarsze ślady osadnictwa miejskiego na terennie Końskich pochodzą z XI wieku, zaś pierwsza historyczna wzmianka z 1124 roku. W latach 1220-1224 Iwo Odrowąż, biskup krakowski, wybudował we wsi kościół ustanowił w Końskich parafię. W połowie XVII wieku właścicielami Końskich została rodzina Małachowskich i w roku 1729 roku nadali oni osadzie stosowne przywieleje, a 30 grudnia 1748 roku, August III Sas nadał Końskim przywilej lokacyjny i wówczas też nastąpiła oficjalna lokacja miasta na prawie magdeburskim. Wraz z uzyskaniem praw miejskich Końskie otrzymały herb przedstawiający splecione inicjały kanclerza K.J.M. Na czerwonym tle i pod nazwą Końskie Wielkie, stały się centrum zarządzania rozległymi posiadłościami kanclerza. Akt lokacji miasta spowodował napływ nowych osadników i rozwój rzemiosła, zaczęła pojawiać się miejska zabudowa wokół rynku, a Jan Małachowski przystąpił do budowy zespołu parkowo-pałacowego. Końskie w owym czasie było ośrodkiem rzemiosła i handlu. Produkowano tu także powozy i bryczki. Były tu też zakłady wytapiające i przerabiające żelazo, później piece, fryszerki, walcownie. W wyniku upadku Rzeczypospolitej, miasteczko pogrążyło się w stagnacji. Zmiany nastąpiły w drugiej połowie XIX w., kiedy majątek wykupił Jan hrabia Tarnowski. Ożywienie gospodarcze nastąpiło po roku 1885, kiedy tu wybudowano linię kolejową. W mieście rozwinął się przemysł metalurgiczny, kamieniarski, ceramiczny i chemiczny. Powstało wiele zakładów i fabryk. Pierwsza wojna światowa i kryzys gospodarczy w latach powojennych spowodował znaczny spadek liczby mieszkańców miasta. Mimo to w Końskich rozwijało się życie społeczne i kulturalne. W latach okupacji hitlerowskiej miasto i okolice były aktywnym ośrodkiem ruchu oporu. Już jesienią 1939 roku na tym terenie działał oddział legendarnego majora Hubala, wspierany przez mieszkańców. Tutaj walczyły oddziały AK "Robota" i "Szarego". Za wkład wniesiony w walkę z okupantem odznaczone zostało Orderem Krzyża Grunwaldu III Klasy. Do 1975 r. miasto było siedzibą powiatu. Od 1990 r., miasto stanowi centrum samorządowej gminy. Wciąż rozrasta się i rozbudowuje. W 1998 roku minęło 250 lat nadania praw miejskich dla Końskich. W oparciu o wstęp do zespołu