1. Akta urodzeń, małżeństw i zgonów z l. 1826-1870, 1872-1876, 1879-1896 (sygn. od 1 do 46 i od 67 do 71 oraz od 87 do 110); 2. Aneksy do aktów małżeństw z l. 1826-1827, 1830-1832, 1836, 1839-1845, 1851, 1858, 1860-1862, 1864-1866, 1871, 1880-1886, 1888-1896 (sygn. od 47 do 66 i od 72 do 86 oraz od 111 do 113).

Księgi prowadzone przez władze kościelne zawierające akta chrztów, ślubów i zgonów określane popularnie mianem metryk (od łac. słowa "metrica"oznaczającego spis, rejestr) pojawiły się w Polsce w poł. XV w., a rozpowszechniły się szerzej w XVIII w. W 1577 r. synod piotrkowski zatwierdził postanowienia Soboru Trydenckiego z 1563 r. m.in. dotyczące prowadzenia ksiąg chrztów i ślubów. Jednak powszechny nakaz sporzadzania metryk chrztów, bierzmowania i ślubów wraz z formułkami wydał dopiero arcybiskup Bernard Maciejowski w swym liście pasterskim z 1607 r. Wspomniane ustawy kościelne dotyczące metryk poprzedziły ustawodawstwo cywilne tj. zarówno obowiązujące od 1807 r. w Księstwie Warszawskim prawo cywilne Kodeks Napoleona, jak i nowe prawo o małżeństwie wprowadzone w 1836 r. przez cara Mikołaja I postanowieniem z dn. 16.03.1836 r. W przeciwieństwie do Kodeksu Napoleona traktującego małżeństwo jako umowę cywilną, której zawarcie i rozwiązanie zależało od władz cywilnych, nowe prawo z 1836 r. zawarcie małżeństwa uzależniało od władz duchownych, a obrzęd religijny zyskał pierwszeństwo przed czynnościami cywilnymi tj. spisaniem aktu. W wyznaniu ewngelickim ślubu udzielał w obecności dwóch świadków pastor danej gminy, a w wyznaniu mojżeszowym - rabin, który po dopełnieniu obrzędu religijnego udawał się ze świadkami i narzeczonymi do urzędnika utrzymującego akta stanu cywilnego w celu sporządzenia aktu małżeństwa. [Na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. Cz. Gąska, Płock 1970]

zmikrofilmowano jednostki archiwalne o sygnaturach: 1-46 (mikrofilmy nr: 314401-314446).