1. Akta urodzeń, małżeństw i zgonów z l. 1826-1832, 1834-1836, 1838-1894 (sygn. od 1 do 38 i od 64 do 90) - sygn. 61-63 wpisano pomyłkowo do inwentarza, zapisanych pod nimi ksiąg urodzeń, małżeństw, zgonów z 1833 r. w rzeczywistości brak; 2. Aneksy do aktów małżeństw z l. 1828-1864 (sygn. od 39 do 60)

Księgi prowadzone przez władze kościelne zawierające akta chrztów, ślubów i zgonów określane popularnie mianem metryk (od łac. słowa "metrica"oznaczającego spis, rejestr) pojawiły się w Polsce w poł. XV w., a rozpowszechniły się szerzej w XVIII w. W 1577 r. synod piotrkowski zatwierdził postanowienia Soboru Trydenckiego z 1563 r. m.in. dotyczące prowadzenia ksiąg chrztów i ślubów. Jednak powszechny nakaz sporzadzania metryk chrztów, bierzmowania i ślubów wraz z formułkami wydał dopiero arcybiskup Bernard Maciejowski w swym liście pasterskim z 1607 r. Wspomniane ustawy kościelne dotyczące metryk poprzedziły ustawodawstwo cywilne tj. zarówno obowiązujące od 1807 r. w Księstwie Warszawskim prawo cywilne Kodeks Napoleona, jak i nowe prawo o małżeństwie wprowadzone w 1836 r. przez cara Mikołaja I postanowieniem z dn. 16.03.1836 r. W przeciwieństwie do Kodeksu Napoleona traktującego małżeństwo jako umowę cywilną, której zawarcie i rozwiązanie zależało od władz cywilnych, nowe prawo z 1836 r. zawarcie małżeństwa uzależniało od władz duchownych, a obrzęd religijny zyskał pierwszeństwo przed czynnościami cywilnymi tj. spisaniem aktu. W wyznaniu ewngelickim ślubu udzielał w obecności dwóch świadków pastor danej gminy, a w wyznaniu mojżeszowym - rabin, który po dopełnieniu obrzędu religijnego udawał się ze świadkami i narzeczonymi do urzędnika utrzymującego akta stanu cywilnego w celu sporządzenia aktu małżeństwa. [Na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. Cz. Gąska, Płock 1970]

zmikrofilmowano jednostki archiwalne o sygnaturach: 1-38; 78-83 (mikrofilmy nr: 314447-314484; 1589-1594).