Akta stanu cywilnego Parafii Unickiej w Narojkach

Sygnatura
4/535/0
Liczba serii
0
Liczba skanów
113

Zawartość:

Akta urodzeń, małżeństw i zgonów 1827-1839; sygn. 1-2

Dzieje twórcy:

Najwcześniejsza datowana wzmianka o cerkwi w Narojkach pochodzi z 1629r. (Inwentarz mienia cerkiewnego). Na podstawie informacji zawartych w opisie wywnioskować można, że cerkiew wybudowana została przed przejęciem unii. Po jej zawarciu w Brześciu Kościół unicki, stał się jedynym legalnym Kościołem wschodnim w Rzeczypospolitej. Jednak dopiero od 1635r. Można mówić o dwóch metropoliach kijowskich: unickiej i prawosławnej. W skład metropolii unickiej wchodziły diecezje: metropolitalna, połocka, przemyska, chełmska, pińska, smoleńska i włodzimierska. Organizacja terytorialna diecezji unickich aż do I rozbioru Rzeczpospolitej nie uległa znacznym zmianom. Parafia w Narojkach wchodziła w skład diecezji włodzimierskiej, która składała się z dwóch części, oddzielonych od siebie przez poleskie dekanaty. Część włodzimierska obejmowała powiat włodzimierski i skrawki powiatu łuckiego. Natomiast część brzeska, powiat brzeski województwa o tej samej nazwie i południową część województwa podlaskiego, w tym ziemię mielnicką, drohicką i częściowo bielską. Na obszarze diecezji włodzimierskiej liczba protopopii dekanatów nie zmieniła się, nadal były trzy: brzeski, drohicki i mielnicki. Do wieku XVIII w Kościele unickim nie było podziału na proboszczów, wikariuszy. Każdy ksiądz unicki był na równi z innymi, jeśli było ich więcej w parafii, tak samo sprawował liturgię czy inne posługi duchowne. Także wszyscy jednakowo mogli korzystać z uposażenia i dochodów cerkwi. W ten sposób każdy ksiądz był proboszczem, a każda cerkiew parafialną. Dopiero synod w Zamościu w 1720 roku wprowadził na rządcę parafii określenie „paroch”. Wiadomo, iż wszystkie parafie prawosławne z tamtejszych ziem przeszły na grekokatolicyzm. 1 III 1839 roku miał miejsce akt przyłączenia Kościoła Unickiego w Imperium Rosyjskim do Cerkwi prawosławnej. W części obszaru Podlasia nastąpiło to dopiero w 1875r. Akt likwidacji unii był tylko formalnością, bowiem już wcześniej trwały prace nad przeobrażeniem świątyń unickich, a także całych nabożeństw na wzór prawosławnych. H. Dylągowa, Dzieje Unii Brzeskiej (1596-1918), Warszawa 1996; J. Maroszek, Dziedzictwo unii kościelnej w krajobrazie kulturowym Podlasia 1696-1996, Białystok 1996; G. Sosna, A. Troc, Święte miejsca i cudowne ikony, Białystok 2006.

Daty skrajne:

1827-1839

Klasyfikacja:

Nazwa twórcy:

Daty:

1827-1839.

Nazwa dawna:

Nazwa obcojęzyczna:

Języki:

Dostępność:

Ogółem jednostek archiwalnych:

2

Ogółem opracowanych jednostek archiwalnych:

2

Ogółem jednostek archiwalnych bez ewidencji:

0

Ogółem metrów bieżących

0.0

Ogółem opracowanych metrów bieżących

0.0

Ogółem metrów bieżących bez ewidencji

0.0

Ogółem jednostek archiwalnych:

0

Ogółem plików :

0

Ogółem rozmiar (w MB):

0.0

Ogółem dokumentów

0

Ogółem spraw

0

Ogółem klas

0

Ogółem jednostek archiwalnych:

0.0

Ogółem metrów bieżących:

0.0

Daty skrajne dokumentacji niearchiwalnej:

Nazwa Inwentarz skarbowy Uwagi
inwentarz książkowy zatwierdzony Tak 2

mikrofilmy: C.415-C.416