Zespół
Zawartość:
Akta urodzeń, małżeństw i zgonów 1827-1839; sygn. 1-2
Dzieje twórcy:
Najwcześniejsza datowana wzmianka o cerkwi w Narojkach pochodzi z 1629r. (Inwentarz mienia cerkiewnego). Na podstawie informacji zawartych w opisie wywnioskować można, że cerkiew wybudowana została przed przejęciem unii. Po jej zawarciu w Brześciu Kościół unicki, stał się jedynym legalnym Kościołem wschodnim w Rzeczypospolitej. Jednak dopiero od 1635r. Można mówić o dwóch metropoliach kijowskich: unickiej i prawosławnej. W skład metropolii unickiej wchodziły diecezje: metropolitalna, połocka, przemyska, chełmska, pińska, smoleńska i włodzimierska. Organizacja terytorialna diecezji unickich aż do I rozbioru Rzeczpospolitej nie uległa znacznym zmianom. Parafia w Narojkach wchodziła w skład diecezji włodzimierskiej, która składała się z dwóch części, oddzielonych od siebie przez poleskie dekanaty. Część włodzimierska obejmowała powiat włodzimierski i skrawki powiatu łuckiego. Natomiast część brzeska, powiat brzeski województwa o tej samej nazwie i południową część województwa podlaskiego, w tym ziemię mielnicką, drohicką i częściowo bielską. Na obszarze diecezji włodzimierskiej liczba protopopii dekanatów nie zmieniła się, nadal były trzy: brzeski, drohicki i mielnicki. Do wieku XVIII w Kościele unickim nie było podziału na proboszczów, wikariuszy. Każdy ksiądz unicki był na równi z innymi, jeśli było ich więcej w parafii, tak samo sprawował liturgię czy inne posługi duchowne. Także wszyscy jednakowo mogli korzystać z uposażenia i dochodów cerkwi. W ten sposób każdy ksiądz był proboszczem, a każda cerkiew parafialną. Dopiero synod w Zamościu w 1720 roku wprowadził na rządcę parafii określenie „paroch”. Wiadomo, iż wszystkie parafie prawosławne z tamtejszych ziem przeszły na grekokatolicyzm. 1 III 1839 roku miał miejsce akt przyłączenia Kościoła Unickiego w Imperium Rosyjskim do Cerkwi prawosławnej. W części obszaru Podlasia nastąpiło to dopiero w 1875r. Akt likwidacji unii był tylko formalnością, bowiem już wcześniej trwały prace nad przeobrażeniem świątyń unickich, a także całych nabożeństw na wzór prawosławnych. H. Dylągowa, Dzieje Unii Brzeskiej (1596-1918), Warszawa 1996; J. Maroszek, Dziedzictwo unii kościelnej w krajobrazie kulturowym Podlasia 1696-1996, Białystok 1996; G. Sosna, A. Troc, Święte miejsca i cudowne ikony, Białystok 2006.
Daty skrajne:
1827-1839
Klasyfikacja:
Nazwa twórcy:
Daty:
1827-1839.
Nazwa dawna:
Nazwa obcojęzyczna:
Języki:
Dostępność:
Ogółem jednostek archiwalnych:
2
Ogółem opracowanych jednostek archiwalnych:
2
Ogółem jednostek archiwalnych bez ewidencji:
0
Ogółem metrów bieżących
0.0
Ogółem opracowanych metrów bieżących
0.0
Ogółem metrów bieżących bez ewidencji
0.0
Ogółem jednostek archiwalnych:
0
Ogółem plików :
0
Ogółem rozmiar (w MB):
0.0
Ogółem dokumentów
0
Ogółem spraw
0
Ogółem klas
0
Ogółem jednostek archiwalnych:
0.0
Ogółem metrów bieżących:
0.0
Daty skrajne dokumentacji niearchiwalnej:
Nazwa | Inwentarz skarbowy | Uwagi |
---|---|---|
inwentarz książkowy zatwierdzony | Tak | 2 |
mikrofilmy: C.415-C.416