Dział Planowania i Organizacji 1950-1964; sygn. 1-151; 151 j.i. - okólniki i zarządzenia w sprawie tworzenia znoszenia organów administracji lasów państwowych oraz podziału terytorialnego, zarządzenia i korespondencja dotycząca organizacji przedsiębiorstw, sprawozdania z zadań oszczędnościowych i usprawnień pracowniczych, z wykonania planu produkcji przemysłowej, o stanie zatrudnienia, z wykonania planu płac, o zużyciu energii, o przebiegu wartości podstawowych, o przebiegu wskaźników techniczno-przemysłowych, o obrocie surowca, obrocie tarcicy własnej, wykaz tartaków czynnych i nieczynnych, uruchomianie, likwidacja, przekazywanie tartaków i budynków od innych działów administracji państwowej oraz w wyniku przejęcia na własność Państwa, protokoły z narad techniczno-gospodarczych, organizowanych przez Rejon, zarządzenia pokontrolne Dyrektora Rejonu, plany techniczno-przemysłowo-finansowe zbiorcze Rejonu, Tartaków: w Nisku, Przemyślu, Leżajsku, Chorzelowie, Łańcucie, Rudzie Różanieckiej, Oleszycach, Stolarni w Nisku, Skrzynkarni w Nisku, narady wytwórcze, konferencje i zjazdy w obrębie administracji lasów państwowych, protokoły kontroli i zarządzenia pokontrolne, organizacja pracy, artykuły prasowe i radiowe, roczne plany produkcji, wskaźników ekonomicznych, zatrudnienia i płac jednostek podległych, sprawy arbitrażowe (dotyczące porwania przez wodę 1300 m3 użytku tartacznego z rzeki San przy Tartaku w Rozwadowie), zarządzenia Dyrektora Przemysłu Leśnego w Przemyślu, sprawozdania i protokoły z konferencji partyjno-ekonomicznych, ceny i cenniki, współzawodnictwo, plany wieloletnie i perspektywiczne. Dział Finansowo-Księgowy [1949] 1950-1964; sygn, 152-269; 118 j.i. - plany finansowe Rejonu i jednostek podległych, bilanse tartaków, zakładów drzewnych. Dział Kadr 1954-1955, 1963; sygn. 270-272; 3 j.i. - sprawozdania statystyczne i opisowe Sekcji z ilości i struktury zawodowej, społecznej i politycznej zatrudnionych, sprawozdania z zatrudnienia, szkolenia i przygotowania zawodowego pracowników, statystyka ilościowa zatrudnienia. Dział Administracyjno-Gospodarczy 1952-1954, 1959-1963; sygn. 273-277; 5 j.i. - rejestry powierzchniowe, zmiany w stanie posiadania, akta dotyczące nieczynnych tartaków w Wielopolu i Szczawnem-Kulasznem, sprawa przekazania Tartaku w Zmysłówce na rzecz Państwowego Funduszu Ziemi. Radca Prawny 1957-1960, 1962; sygn. 278-283; 6 j.i. - zmiany w stanie posiadania, wnioski Rejonu o wpis prawa własności, dzierżawy tartaków nieczynnych. Dział Produkcji i Zbytu 1951-1952, 1954-1965, sygn. 284-291; 9 j.i. - sprawozdania z przebiegu wartości podstawowych i wskaźników techniczno-ekonomicznych, sprawozdania GUS z wykonania planu produkcji przemysłowej, wielkości podstawowych i wskaźników ekonomicznych, z obrotu najważniejszymi materiałami i z wykonania dostaw materiałów, współzawodnictwo (zobowiązania, protokoły z narad roboczych, protokoły z posiedzeń Rejonowej Komisji Współzawodnictwa Pracy). Dział Głównego Technologa 1949-1964; sygn. 292-346; 54 j.i. - normy pracy i cenniki robocizny, sprawozdania GUS z wykonania norm pracy w tartakach, w przemyśle, plan mechanizacji i sprawozdania z wykonania planu, normowanie zużycia materiałów, postęp techniczny, plany pracy i sprawozdania z wynalazczości pracowniczej, sprawozdania (statystyczne i opisowe) ze współzawodnictwa pracy, sprawy dotyczące rozwoju ruchu racjonalizatorskiego, Klub Techniki i racjonalizacji (plany pracy, sprawozdania z działalności Klubu, protokoły z zebrań członków Klubu, analizy pracy na odcinku wynalazczości). Zespół do spraw Technicznych Norm Pracy 1961-1963; sygn. 347-349; 3 j.i. - protokoły z zebrań Rejonowej Komisji Normowania Pracy, normy techniczne uzasadnione (normatywy czasu na wykonanie różnych operacji technicznych, tabele zestawieniowe czynności, zestawienia wyników pomiarowych, korespondencja dotycząca porządkowania zakładów pod względem organizacyjno-technicznym, protokoły z posiedzeń Komisji Koordynacyjnej, protokoły wprowadzenia norm). Dział Mechaniczno- Inwestycyjny [1948] 1950-1958; sygn. 350-353; 4 j.i. - likwidacja zakładów nieczynnych, tartaków w Bielinach, Cisnej i Dukli, Ustrzykach Dolnych i Zarzeczu, we Frysztaku, Huwnikach i Lubaczowie. Inspektor Bezpieczeństwa i Higieny Pracy 1952-1963; sygn. 354-374; 21 j.i. - zarządzenia własne dotyczące BHP oraz analizy stanu BHP, protokoły polustracyjne kontroli stanu BHP w jednostkach podległych, plany nakładów na BHP, sprawozdanie kwartalne GUS z wykonania planu wykorzystania środków finansowych na bezpieczeństwo i higienę pracy, sprawozdanie kwartalne z wypadków przy pracy i wykonania planu nakładów finansowych na BHP, przepisy i zarządzenia ogólne własne dotyczące BHP (między innymi protokoły przeglądów społecznych i plany poprawy warunków pracy), kontrola przedsiębiorstw (protokoły kontroli jednostek podległych pod względem BHP, zalecenia powizytacyjne), sprawozdania kwartalne ze stanu bezpieczeństwa przeciwpożarowego.

Po zlikwidowaniu Dyrekcji Lasów Państwowych w Tarnowie 1 I 1950 roku powstał Rejon Przemysłu Leśnego w Przemyślu, działający w północnej części ówczesnego województwa rzeszowskiego i Rejon Przemysłu Leśnego w Tarnowie, obejmujący swym zasięgiem południową część województwa rzeszowskiego i część województwa krakowskiego. Z dniem 1 I 1952 roku Rejon Przemysłu Leśnego w Tarnowie został zlikwidowany, wtedy to tartaki znajdujące się w południowej części województwa rzeszowskiego przejął Rejon Przemysłu Leśnego w Przemyślu. (tartaki z terenu województwa krakowskiego przejął Rejon Przemysłu Leśnego w Nowym Sączu). Z bilansu Rejonu za rok 1951 wynika, że Rejon Przemysłu Leśnego w Przemyślu był przedsiębiorstwem państwowym, podległym Centralnemu Zarządowi Przemysłu Leśnego w Warszawie, prowadzonym wg zasad pełnego rozrachunku gospodarczego. Na czele Rejonu stał dyrektor, powołany i zwalniany przez Ministerstwo Leśnictwa. Przedmiotem działalności Rejonu była produkcja w podległych tartakach materiałów tartych (tarcicy iglastej i liściastej) oraz produkcja wyrobów stolarskich w zakładach dodatkowych, gdzie produkowano otwory budowlane, łaty meblowe, listwy przyścienne, graniaki do wyrobu dybli falistych, skrzynki owocowo-warzywne i wyroby fryzarni. Z akt wynika, że w marcu 1950 roku działały już tartaki. W roku 1951 Rejonowi podlegało 10 tartaków, z czego 9 produkowało tarcicę iglastą, a jeden liściastą oraz 3 zakłady dodatkowe: stolarnia, skrzynkarnia i wełniarnia. Rejon Przemysłu Leśnego dzielił się na Zarząd (plus biura Rejonu) oraz podległe mu tartaki i zakłady dodatkowe. Dyrektor zarządzał przedsiębiorstwem przy pomocy zastępcy ds. technicznych oraz kierowników komórek organizacyjnych. W skład zarządu Rejonu wchodziły następujące komórki organizacyjne: Dział Planowania i Organizacji, Dział Finansowo-Księgowy, Dział Kadr, Dział Zaopatrzenia, Radca Prawny, Dział Produkcji i Zbytu, Dział Głównego Technologa, Dział Mechaniczno-Inwestycyjny, Zespół ds. Organizacji i Techniki Normowania Pracy, Inspektor Bezpieczeństwa i Higieny Pracy. W roku 1960 Rejon zatrudniał ogółem (Urząd Rejonu i tartaki) 174 pracowników umysłowych, z czego: inżynieryjno-technicznych 119, pracowników administracyjno-finansowych 55. Pracowników fizycznych we wszystkich zakładach zatrudnionych było średnio 1 200 osób Ramowe zakresy działania komórek organizacyjnych Rejonu przedstawiały się w ogólnych zarysach następująco: Dział Planowania i Organizacji: opracowywał w parciu o materiały dostarczone przez przedmiotowe komórki i podległe zakłady, plan techniczno-przemysłowo-finansowy przedsiębiorstwa, wieloletni i roczny; rozdzielał plany wykonawcze między podległe zakłady pracy na podstawie uzgodnionego z władzą nadrzędną planu techniczno-przemysłowo-finansowego; analizował wykonanie planu techniczno-przemysłowo-finansowego oraz ekonomiczne wyniki działalności przedsiębiorstwa; załatwiał sprawy związane z wprowadzeniem w życie zarządzeń, regulaminów i instrukcji wydanych przez kierownictwo w dziedzinie struktury, zakresu i organizacji pracy (z wyjątkiem organizacji produkcji); organizował i prowadził sprawozdawczość i statystykę wg wskazań władz nadrzędnych; prowadził składnicę akt; Dział Finansowo-Księgowy: opracowywał plan finansowy przedsiębiorstwa łącznie z budżetem zarządu i przekładał Działowi Planowania celem włączenia do planu techniczno-przemysłowo-finansowego; opracowywał plan sfinansowania inwestycji i kapitalnych remontów; prowadził księgowość przedsiębiorstwa i czynności kasowe; sporządzał i przekładał sprawozdania finansowe; czuwał nad należytym zabezpieczeniem mienia przedsiębiorstwa, nadzorował prace podległych jednostek w zakresie spraw finansowo-księgowych; Dział Kadr: załatwiał sprawy przyjmowania, zwalniania, przenoszenia i awansowania pracowników; prowadził akta osobowe i ewidencję pracowników; czuwał nad przestrzeganiem przepisów o dyscyplinie pracy; Dział Zaopatrzenia: opracowywał i realizował plan zaopatrzenia; odbierał, magazynował i rozprowadzał materiały do poszczególnych zakładów oraz magazynował urządzenia i maszyny inwestycyjne, będące w dyspozycji Rejonu Przemysłu Leśnego; Radca Prawny: opracowywał i opiniował pod względem prawnym nietypowe umowy i pisma dotyczące zobowiązań Zarządu Rejonu i jednostek podległych; załatwiał sprawy sporne w postępowaniu sądowym i arbitrażowym; Dział Produkcji i Zbytu: zlecał produkcję asortymentów i wyrobów na rynek krajowy i na eksport; nadzorował i analizował bieżąco wykonanie planu technicznego i produkcji; analizował koszty produkcji; prowadził sprawy zbytu; przeprowadzał stałe kontrole produkcji pod względem jakości; Dział Głównego Technologa: prowadził sprawy postępu technicznego, normowania pracy i normowania zużycia materiałów oraz sprawy wynalazczości, a w szczególności: w zakresie technologii badał istniejące procesy technologiczne oraz inicjował zmiany procesów technologicznych dla usprawnienia produkcji i polepszenia jakości wyrobów; w zakresie normowania pracy wprowadzał i przestrzegał stosowania obowiązujących norm i stawek; Dział Mechaniczno-Inwestycyjny: nadzorował funkcjonowanie urządzeń technicznych zakładów i gospodarkę artykułami technicznymi, narzędziami itp., prowadził ewidencję techniczną budynków i urządzeń przemysłowych; Dział ds. Organizacji i Technicznego Normowania Pracy: opracowywał zakładowe normatywy czasu oraz ustalał warunki dla wykonywania poszczególnych robót; Inspektor Bezpieczeństwa i Higieny Pracy: czuwał nad przestrzeganiem przepisów o ochronie pracy, kontrolował stan bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładach oraz sporządzał protokoły z dokonanych kontroli, badał przyczyny wypadków i chorób zawodowych, organizował i prowadził działalność profilaktyczną, prowadził instruktaż. Do zadań tartaków (tzw. komórek ruchu) należało wykonywanie produkcji materiałów tartych i innych materiałów drzewnych, a w szczególności: przeprowadzanie prawidłowej i planowej wyrzynki i segregacji surowca, wykonywanie całokształtu prac związanych z obróbką (przetarciem) drewna, klasyfikacja, składowanie i konserwacja materiałów tartych. Tartaki dzieliły się na małe (poniżej 18.000 m³ przetarcia) i średnie (od 18.000 m³ do 40.000 m³ przetarcia). Tartaki wchodzące w skład Rejonu Przemysłu Leśnego w Przemyślu działały wg zasad pełnego wewnętrznego rozrachunku gospodarczego. Do zadań zakładów dodatkowych (fryzarnia i stolarnia) należała produkcja wyrobów fryzarskich, stolarskich i innych, zlecanych przez Rejon Przemysłu Leśnego. Rejonowi Przemysłu Leśnego w Przemyślu podlegało przeciętnie 12 tartaków. Z chwilą rozpoczęcia działalności w roku 1950 Rejon Przemysłu Leśnego w Przemyślu obejmował swym zasięgiem tartaki i zakłady drzewne znajdujące się w północnej części ówczesnego województwa rzeszowskiego. Należały do niego tartaki: Chmielów, Chorzelów, Leżajsk, Łańcut, Rozwadów, Ruda Różaniecka, Kuńkowce, Pikułówka, Oleszyce I, Oleszyce II, Przemyśl II, Staroniwa; zakłady drzewne: Nisko i Przemyśl II; Młyn Pogwizdów i Kopyciarnia Dynów. Z początkiem roku 1952 Rejon Przemysłu Leśnego w Przemyślu przejął tartaki znajdujące się w południowej części ówczesnego województwa rzeszowskiego. Niektóre z tartaków były nieczynne, względnie znajdowały się w użytkowaniu innych zakładów. Stan posiadania na dzień 31 XII 1952 roku przedstawiał się następująco: w powiecie Przemyśl: tartak nr I i II w Przemyślu, tartak w Huwnikach (nieczynny), tartak w Kuńkowcach (w użytkowaniu GS w Przemyślu); w powiecie Łańcut: tartak nr 3 w Leżajsku, tartak nr 7 w Łańcucie, tartak Zmysłówka (w użytkowaniu GS Grodzisko Dolne); w powiecie Lubaczów: tartak nr 8 w Rudzie Różanieckiej, tartak nr 9 w Oleszycach, tartak Nowa Grobla (w użytkowaniu GS Lubaczów); w powiecie Tarnobrzeg: tartak nr 4 w Chmielowie, tartak nr 6 w Rozwadowie; w powiecie Mielec: tartak nr 5 w Chrzelowie; tartak Pikułówka w Tuszynie (w użytkowaniu GS w Przecławiu); w powiecie Rzeszów: tartak Pogwizdów (w użytkowaniu GS w Świlczy); w powiecie Nisko: tartak nr 10 w Nisku, tartak Racławice i Zarzecze (nieczynne w administracji Rejonu); w powiecie Jasło: tartak nr 11 w Żmigrodzie; w powiecie Gorlice: tartak nr 12 w Uściu Gorlickim, tartak w Bystrej (nieczynny w administracji Rejonu); w powiecie Sanok: tartak nr 13 w Wołtuszowej, tartak nr 15 w Szczawnem-Rulasznem, tartak w Wielopolu (w użytkowaniu GS Zagórz), tartak w Tyrawie Wołoskiej (w użytkowaniu GS w Tyrawie); w powiecie Lesko: tartak nr 14 w Lesku-Łukawicy, tartak w Cisnej (nieczynny w administracji Rejonu); w powiecie Krosno: Zakłady Drzewne nr 16 w Krośnie, tartak we Frysztaku (nieczynny administracji Rejonu); w powiecie Ustrzyki Dolne: tartak w Wojtkówce (w użytkowaniu Lasów Państwowych w Przemyślu), tartak w Ustrzykach (nieczynny w administracji Rejonu). Stan ilościowy tartaków ulegał zmianie, niektóre nierentowne tartaki likwidowano. W roku 1954 w śród jednostek podległych nie wymienia się Zakładów Drzewnych w Krośnie. W roku 1957 nie ma tartaku w Wołtuszowej i Szczawnem-Rulasznem. Z dniem 1 I 1961 roku wg pisma okólnego Nr 1 (MP-004) dyrektora Rejonu Przemysłu Leśnego w Przemyślu ilość tartaków oraz ich kolejny układ przedstawiał się następująco: Tartak w Chmielowie, Tartak w Chorzelowie, Tartak w Lesku-Łukawicy, Tartak w Leżajsku, Tartak w Łańcucie, Zakłady Drzewne w Nisku, Tartak w Oleszycach, Tartak nr 1 w Przemyślu, Tartak nr 2 w Przemyślu, Tartak w Rudzie Różanieckiej, Tartak w Uściu Gorlickim, Tartak w Żmigrodzie. Do roku 1963 włącznie ilość ta pozostawała bez zmian. Ogółem tartaki zajmowały 110,54 ha powierzchni. Do większych zakładów należały: Zakłady Drzewne w Nisku – 17,6 ha, Tartak w Chorzelowie – 9,1 ha, Tartak w Lesku-Łukawicy – 6,2 ha, Tartak w Rudzie Różanieckiej – 5,1 ha, Tartak w Leżajsku – 5 ha. Analizując na podstawie akt działalność gospodarczą Rejonu, zaobserwować można systematyczną modernizację zakładów, poprawę organizacji produkcji i pracy, zmierzającą do wzrostu wydajności oraz walkę o obniżenie kosztów produkcji przy równoczesnym dążeniu do poprawy jej jakości. Na przestrzeni lat 1956-1960 przebudowano kompleksowo tartaki w Chorzelowie, Leżajsku, Nisku, Oleszycach, Żmigrodzie: wymieniono park maszynowy i zreorganizowano produkcję w tartakach Chmielów i Uście Gorlickie, przeprowadzono kapitalny remont w Tartaku nr 1 w Przemyślu. Uzyskane dzięki temu zwiększenie zdolności produkcyjnej najlepiej ilustruje wskaźnik przetarcia surowca na jednym tartaku; i tak w roku 1956 przetarcie na 1 tartaku wynosiło 6.400 m³ masy, w roku 1960 – 10.200 m³. Rejon borykał się z wieloma trudnościami. Ze względu na położenie terytorialne zakładów – przeważająca część załóg 60%, rekrutowała się z mało i średniorolnych chłopów. Ponad 20% robotników było w wieku powyżej 60 lat, 20% stanowiły kobiety. Zakłady Rejonu nie posiadały typowych załóg, dlatego istniała duża płynność kadr, np. w roku 1959 płynność ta doszła do 100%. Do zaniżania wydajności pracy przyczyniały się niejednokrotnie złe warunki atmosferyczne (deszcze, huragany), mała ilość środków transportowych do przewożenia surowca ze składów przejściowych na teren tartaków, jak również niedobory w dostawach surowca, względnie dostawy o charakterze chaotycznym, co wytrącało tartaki z normalnego trybu pracy. W tych warunkach operatywne kierowanie całością pracy przedsiębiorstwa wielozakładowego pociągało za sobą wiele wysiłku i stwarzało trudności nie występujące na innych terenach. Rejon Przemysłu Leśnego w Przemyślu działał do roku 1964. Z dniem 18 IV 1964 roku Zakład zmienił nazwę na Okręgowe Przedsiębiorstwo Przemysłu Drzewnego w Przemyślu (Nr pisma Rejonu Np. 1-004/1/64).