1. C.K. Wyższe Gimnazjum w Przemyślu, 1811-1867, sygn. 1-34 1.1. Dokumentacja wyników nauczania, 1824, 1851-1853, 1856-1857, 1859-1867, sygn. 1-29, 1.2. Zarządzenia 1838-1863, sygn. 30-31, 1.3. Materiały kronikarskie, 1811-1857, 1860-1866, sygn. 32, 1.4. Wykazy oraz sprawozdania, 1828, 1859, sygn. 33-34. 2. C.K. Gimnazjum w Przemyślu, 1868-1918, sygn. 35-175 2.1. Dokumentacja wyników nauczania, 1868-1918, sygn. 35-133, 2.2. Świadectwa wydawane przez inne szkoły, 1881, 1887, 1895, 1897, 1899-1904, sygn. 134-135, 2.3. Wykazy oraz sprawozdania, 1876-1877, 1880-1881, 1883-1885, 1887-1918, sygn. 136-175. 3. I Państwowe Gimnazjum im. Juliusza Słowackiego w Przemyślu, 1919-1939, sygn. 176-371, 3.1. Dokumentacja wyników nauczania, 1919-1924, 1926-1939, sygn. 176-346, 3.2. Egzaminy wstępne, 1927-1928, 1937-1939, sygn. 347-350, 3.3. Sprawozdania i spisy, 1929, 1931, 1935, sygn. 351-354, 3.4.Świadectwa wydawane przez inne szkoły, 1926, 1930, 1937-1939, sygn. 355-356, 3.5. Materiały o charakterze pamiątkowym, 1931-1933, sygn. 357-358, 3.6. Sprawozdania Dyrekcji, 1921, 1925, 1927-1937, sygn. 359-371. 4. I Państwowe Gimnazjum i Liceum im. Juliusza Słowackiego w Przemyślu, 1944-1948, sygn. 372-421, 4.1. Dokumentacja wyników nauczania, 1944-1948, sygn. 372-417, 4.2. Sprawy administracyjno-finansowe, 1944-1948, sygn. 418-419, 4.3. Protokoły i sprawozdania, 1948-1952, sygn. 420-421. 5. I Liceum Ogólnokształcące im. Juliusza Słowackiego w Przemyślu, 1949-1990, sygn. 422-678, 5.1. Dokumentacja wyników nauczania, 1949-1990, sygn. 422-568, 5.2. Protokoły z posiedzeń Rady Pedagogicznej, 1949-1990, sygn. 569-582, 5.3. Projekty, plany oraz sprawozdania dotyczące organizacji i działalności szkoły, 1948-1976, 1978-1979, 1983, 1985, 1987, sygn. 583-613, 5.4. Organizacja pracy dydaktyczno-wychowawczej, 1951-1956, 1958-1975, 1985-1988, sygn. 614-621, 5.5. Sprawy finansowe, 1949-1977, sygn. 622-634, 5.6. Sprawy administracyjne oraz obiektów i mienia szkoły, 1950-1951, 1957-1974, 1985-1986, sygn. 635-643, 5.7. Akta dotyczące nauczycieli, 1920, 1923, 1927, 1930-1931, 1940, 1942, 1945-1947, 1949-1966, 1968-1971, 1975, 1980, sygn. 644-678. 6. Sprawozdania gromadzone przez kancelarię i bibliotekę szkoły, 1875-1877, 1979, 1882-1884, 1888-1921, 1923-1939, 1957, sygn. 679-1113, 6.1. Sprawozdania szkół średnich, 1875-1877, 1879, 1882-1884, 1888, 1891-1893, 1895-1918, 1921, 1923-1928, 1930-1939, 1957, sygn. 679-1034, 6.2. Sprawozdania z konferencji dotyczących nauki w szkołach średnich, 1893, 1902, sygn. 1034-1036, 6.3. Sprawozdania stowarzyszeń pedagogicznych, 1904-1905, 1912, 1914, 1928, 1932-1933, sygn. 1037-1042, 6.4. Sprawozdania szkół wyższych, 1889-1890, 1894, 1908, 1930, 1932-1933, sygn. 1043-1051, 6.5. Sprawozdania towarzystw działających przy szkołach wyższych, 1876, 1890-1891, 1901-1907, 1909-1910, sygn. 1051-1071, 6.6. Sprawozdania Towarzystwa Szkoły Ludowej, 1904, 1906, 1908-1911, 1913-1915, 1930, sygn. 1072-1089, 6.7. Sprawozdania Macierzy Szkolnej, (1908, 1912, 1930, 1932, sygn. 1090-1093, 6.8. Sprawozdania innych towarzystw oświatowych, 1910-1911, 1913, 1929, sygn. 1094-1097, 6.9. Sprawozdania towarzystw naukowych, 1907, 1910, 1912-1915, 1918-1920, 1935, sygn. 1098-1108, 6.10. Sprawozdania organizacji młodzieżowych, 1906-1907, 1933-1934, sygn. 1109-1113.

Początki szkoły sięgają roku 1628, kiedy to sprowadzeni do Przemyśla jezuici założyli w mieście swoje kolegium. Wobec sprzeciwu kapituły katedralnej jezuici musieli szybko szkolę zamknąć i dopiero w 1654 r. otworzyli ją na nowo. W wyniku kasaty zakonu jezuitów w 1773 r., część prowadzonych przez to zgromadzenie szkół uległa likwidacji, a w 1774 r. zostały otworzone jako gimnazja państwowe. W 1775 r. został zatwierdzony przez cesarzową Marię Teresę plan opracowany przez ks. Gracjana Marksa. Według niego gimnazja były szkołami pięcioletnimi złożonymi z trzech klas gramatykalnych oraz dwóch klas humaniorów. Każda klasa posiada swojego nauczyciela uczącego wszystkich przedmiotów. Ex-jezuitom pozwolono uczyć w szkole do 1787 r., a rok później wprowadzono język niemiecki jako wykładowy. Od tego czasu w gimnazjum uczyli nauczyciele świeccy, na których czele stał prefekt. W 1810 r. wprowadzono nowy program opracowany przez prof. Franciszka Innocentego Langa. W jego założeniu nauczycieli klasowych miano zastąpić nauczycielami przedmiotów. W 1820 r. utworzono przy przemyskim gimnazjum dwuletni zakład filozoficzny, którego ukończenie pozwalało na podjęcie studiów uniwersyteckich. W roku szkolnym 1849/1850, w wyniku reformy oświaty Rozporządzeniem cesarskim z dnia 16 IX 1849 r. połączono sześcioletnie gimnazjum z dwuletnim zakładem filozoficznym w jeden ośmioletni zakład. Powyższa organizacja gimnazjów przetrwała bez większych zmian do roku 1918. Obok państwowych gimnazjów działały także szkoły realne (sześcioletnie szkoły o profilu matematyczno-przyrodniczym) oraz prywatne gimnazja i szkoły realne. Obowiązująca wówczas (do 1867 r.) nazwa szkoły to: K.K. Ober Gymnasium in Przemyśl (C.K. Wyższe Gimnazjum w Przemyślu). W 1867 r. na mocy Ustawy z dnia 22 IV o języku wykładowym w szkołach ludowych i średnich Królestw Galicji i Lodomerii z Wielkim Księstwem Krakowskim (Dz.U. nr 13 z 1867 r.) w państwowych gimnazjach i szkołach realnych Galicji został wprowadzony wykładowy język polski. Szkoła nosiła wówczas nazwę C.K. Gimnazjum w Przemyślu. W latach 1890-1906 dyrektorem szkoły był Stanisław Piątkiewicz, zaś w latach 1906-1907 obowiązki tymczasowego kierownika gimnazjum pełnił Stanisław Goliński. W 1895 r. powstało II Gimnazjum z ukraińskim językiem nauczania, wydzielone z C.K. Gimnazjum (Reskrypt Wysokiego Prezydium c.k. Rady Szkolnej z dnia 6 VII 1895, l. 300). Reskryptem z dnia 28 VIII 1895 r. l. 21721 począwszy od r. 1896 Wysoka Rada Krajowa nadała szkole nazwę „C.K. gimnazjum pierwsze” (C.K. Gimnazjum I w Przemyślu). W tym samym roku obie szkoły (I i II gimnazjum) zostały przeniesione do nowo wybudowanego budynku przy ul. Dobromilskiej (obecnie ul. Słowackiego), oddanego do użytku 3 IX 1895 r. W 1906 r. utworzono samodzielne C.K. Gimnazjum z polskim językiem nauczania na Zasaniu wyłonione z C.K. Gimnazjum I, które odtąd oficjalnie nazywano C.K. Gimnazjum z wykładowym językiem polskim w Przemyślu. Od roku 1907 do 1919 dyrektorem szkoły był Władysław Bojarski, zaś od lipca 1919 r. funkcję jej kierownika pełnił Zygmunt Skorski. W 1919 r. wydano „Dekret o obowiązku szkolnym z dnia 7 II 1919 roku” oraz „Program naukowy szkoły średniej”. Utrzymano ośmioletni okres nauki, który obejmował trzyletnią podbudowę i pięcioletnie gimnazjum wyższe. Program szkoły średniej ogólnokształcącej był modyfikowany w 1925 i 1926 r. Ukształtowały się ostatecznie trzy typy gimnazjum: matematyczno-fizyczny, humanistyczny i klasyczny. Po odzyskaniu niepodległości używano nazwy: Gimnazjum państwowe z językiem polskim wykładowym w Przemyślu. W 1921 r. Minister Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego nadał placówce nazwę Gimnazjum Państwowe im. J. Słowackiego, a oficjalna nazwa szkoły to: I Państwowe Gimnazjum im. Juliusza Słowackiego w Przemyślu. Było to gimnazjum typu humanistycznego oraz matematyczno-fizycznego. Kolejna reforma z 1932 r. wprowadziła zasadnicze zmiany w szkolnictwie średnim. Na mocy Ustawy o ustroju szkolnictwa z dnia 11 III 1932 roku (Dz.U. URP, nr 38, poz. 389 z 1932 r.), ujednolicono szkolnictwo, wprowadzając na podbudowie sześciu lat szkoły powszechnej czteroletnie gimnazjum z łaciną i działające na jego podbudowie dwuletnie liceum. Stopniowe przekształcanie gimnazjów ośmioletnich w ogólnokształcące rozpoczęto w roku szkolnym 1932/33, kiedy zlikwidowano I klasę gimnazjalną dawnego typu. Zmiany te zostały zakończone w roku szkolnym 1938/39, kiedy nazwę szkoły zmieniono na: I Państwowe Liceum i Gimnazjum im. Juliusza Słowackiego (męskie), w którym funkcjonowały wydział liceum humanistyczny i matematyczno-fizyczny łącznie z przyrodniczym. W okresie międzywojennym funkcję dyrektorów placówki pełnili kolejno: Zygmunt Skorski (w latach 1922-1932), Zygmunt Weimer (lata 1932-1933), dr Mieczysław Ziemnowicz (1933-1936) i powtórnie Zygmunt Weimer (w latach 1936-1939). Przed wybuchem II wojny światowej szkoła liczyła 480 uczniów, w tym 45 Żydów i 12 Ukraińców. Od początku października 1939 r. do końca grudnia tego roku placówka funkcjonowała bez zmian organizacyjnych. Następnie przekształcono ją w koedukacyjną 10-letnią Szkołę Średnią im. A. Mickiewicza polskim językiem nauczania, którą zlokalizowano w budynku dotychczasowej Szkoły Powszechnej Żeńskiej im. św. Jadwigi przy ul. Wodnej, gdzie działała do czerwca 1941 r. W tym czasie szkołą kierowali: Franciszek Lorenz (1939-1940), Stefan Szach (1940 rok), Stefan Bobelak (lata 1940-1941). Budynek przy ul. Słowackiego użytkowany do tej przez gimnazjum przeznaczono natomiast na siedzibę Średniej Szkoły im. Stalina z ukraińskim językiem wykładowym. Po napaści III Rzeszy na ZSRR szkołę tę zamknięto, a w budynku założono szpital, koszary dla żandarmerii niemieckiej, magazyn zbożowy. Bibliotekę uczniowską rozgrabiono, natomiast część zbiorów biblioteki nauczycielskiej udało się uratować. W 1945 r. zgodnie z ustawą z 1932 r. utworzono czteroklasowe gimnazjum oraz 1 klasę licealną. Aby odrobić straty spowodowane wojną, władze oświatowe wprowadziły skrócony system nauczania, według którego program gimnazjum miał być przerobiony w ciągu dwóch lat, a liceum w jednym roku. Nastąpił więc podział liceów na zwykłe i semestralne. Szkołę średnią ogólnokształcącą tworzyły wówczas, oparte na 7-klasowej szkole podstawowej, 3-letnie gimnazjum i 2-letnie liceum. Nazwa placówki brzmiała wówczas (od 1945 do 1948 r.): I Państwowe Gimnazjum i Liceum im. Juliusza Słowackiego w Przemyślu, a obowiązki jej dyrektora pełnił Zygmunt Weimer. Zasadnicze zmiany w szkolnictwie wprowadziła instrukcja z dnia 4 IV 1948 r. w sprawie organizacji roku szkolnego 1948/49 w szkolnictwie ogólnokształcącym (Dz.U. Ministerstwa Oświaty nr 5 z 1948 r., poz. 86.) Jako podstawę systemu szkolnictwa przyjmowała ona jedenastoletnią szkołę ogólnokształcącą. Z dniem 1 IX 1948 r. dotychczasowe gimnazja i licea ogólnokształcące uległy likwidacji. Zostały one przekształcone w jedenastoletnie szkoły ogólnokształcące stopnia podstawowego i licealnego, poprzez połączenie ich ze szkołami powszechnymi lub w samodzielne czteroletnie szkoły stopnia licealnego. Wówczas utworzono Państwową Szkołę Ogólnokształcącą Męską stopnia licealnego im. Juliusza Słowackiego w Przemyślu. Młodzież pobierała w niej naukę w klasach VIII, IX, X, XI. W 1950 r. na mocy Zarządzenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej z dniem 24 VI 1950 r. zlikwidowano tę placówkę. Na jej bazie oraz zlikwidowanej równocześnie Państwowej Szkoły Ogólnokształcącej Żeńskiej stopnia licealnego w Przemyślu z dniem utworzono 25 VI 1950 r. I Państwową Szkołę Ogólnokształcącą Koedukacyjną stopnia licealnego im. Juliusza Słowackiego w Przemyślu. W latach 1949-1951 szkołą kierowali: Franciszek Persowski (lata 1949-1951) oraz Tomasz Sajdłowski (1951 rok).W 1951 r. w szkole było 523 uczniów. Od roku szkolnego 1952/53 szkoła funkcjonowała jako placówka pod patronatem Towarzystwa Przyjaciół Dzieci, jednak już w roku 1955 oficjalna nazwa szkoły to: I Liceum Ogólnokształcące im. Juliusza Słowackiego w Przemyślu. W roku szkolnym 1957/58 zorganizowano klasę z ukraińskim językiem nauczania. Od 1963 r. klas dla młodzieży ukraińskiej nie prowadzono z powodu zbyt małej ilości zgłoszeń uczniów. Ustawa z 15 VII 1961 r. wprowadziła czteroletnie licea, których podstawą była ośmioklasowa szkoła podstawowa. Ustawa utrzymała 4-letni okres nauki, jednak w związku z przedłużeniem nauki w szkole podstawowej, czas kształcenia w szkole ogólnokształcącej przedłużył się z 11 do 12 lat. W roku szkolnym 1966/67 absolwenci klas VII pozostali w szkołach podstawowych jako ósmoklasiści, a licea nie przeprowadzały naboru do klas I. W tym roku funkcjonowały klasy IX, X i XI. W kolejnym roku szkolnym wprowadzono klasę I, z klas starszych pozostały klasy XI i XI. W kolejnym roku uczono już w klasach I i II, a z klas starszych pozostały tylko XI. W związku z reorganizacją, w roku 1969/70 nie przeprowadzono egzaminów maturalnych, a naukę prowadzono także w klasach III. Kolejny rok zamknął przemiany zapoczątkowane reformą z 1961 r., a w liceach pojawiły się klasy IV. W 1961 r. I Liceum Ogólnokształcące kształciło łącznie 640 uczniów. Od 1951 roku funkcję dyrektorów placówki pełnili kolejno: dr Jan Fedyk (lata 1951-1959), Józef Hawlicki (lata 1959-1960), Maria Cais (lata 1960-1963), Adam Żak (lata 1963-1985) oraz Teresa Burzyńska-Grzybek (1985-1991). Siedziba szkoły mieściła się (od 1895 r.) w budynku przy ul. Słowackiego 21. W latach 50-tych w budynku uczyła się również młodzież Liceum dla Pracujących oraz Liceum MON, a następnie Technikum Gastronomiczne. Liceum dysponowało miejscami w 2 internatach - męskim mieszczącym się przy ul. ks. P. Ściegiennego 16 (obecnie ul. Pelczara) oraz żeńskim przy ul. 1 Maja 45 (obecnie ul. A. Dworskiego). Na przełomie lat 50. i 60. w tym budynku mieścił się internat dla młodzieży ukraińskiej.