Zespół liczy 3828 j. inw., z tego 654 jednostki stanowią materiały aktowe, pozostałą część stanowią plakaty, afisze, druki ulotne i okolicznościowe poddawane kontroli cenzorskiej. Na dokumentację aktową składają się głównie Biuletyny Informacyjno-Instrukcyjne, wytyczne dla cenzorów, sprawozdania z ingerencji, przeglądy ingerencji, publikacje do oceny, książki zapisów i zaleceń cenzorskich.

Centralne Biuro Kontroli Prasy powstało w 1944 r. pod kontrolą radziecką. Rozkazem nr 2 z 19 stycznia 1945 r. minister bezpieczeństwa publicznego nakazał zorganizować Centralne Biuro Kontroli Prasy przy Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego. Minister bezpieczeństwa publicznego Stanisław Radkiewicz, w uzupełnieniu Rozkazu Nr 2 z dnia 19 stycznia 1945, swoim Rozkazem Nr 5 z dnia 27 lutego 1945 r. nakazał Kierownikowi Centralnego Biura Kontroli Pracy przystąpić do organizowania Wojewódzkich Biur Kontroli Prasy. Miały one bezpośrednio podlegać Centralnemu Biuru Kontroli Prasy. Kierownik Wojewódzkiego Biura Kontroli Prasy zobowiązany został do wykonywania zarządzeń Kierownika Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego. Wojewódzkie Biura Kontroli Prasy miały niezwłocznie informować Wojewódzkie Urzędy Bezpieczeństwa Publicznego o wszelkich zjawiskach zagrażających nowemu ustrojowi państwa polskiego w zakresie objętym kontrolą Wojewódzkiego Biura Kontroli Prasy. Dekretem z dnia 5 lipca 1946 r. utworzono Główny Urząd Kontroli Prasy Publikacji i Widowisk. Dekret ten zalegalizował w sensie prawnym istnienie cenzury. Zadania i organizację GUKPPiW określały kolejno następujące akty prawne: dekret z dnia 5 lipca 1946 r., dekret z dnia 28 lipca 1948 r., dekret z dnia 22 kwietnia 1952 r., dekret z dnia 11 listopada 1953 r. Zgodnie z dekretem z dnia 11 listopada 1953 r. do zadań GUKPPiW należało: nadzór nad prasą, publikacjami i widowiskami, kontrola rozpowszechniania wszelkiego rodzaju utworów za pomocą druku, obrazu i żywego słowa oraz ogłoszeń, zawiadomień i plakatów, udzielanie zezwoleń na wydawanie czasopism, kontrola zakładów graficznych, zakładów wytwarzania pieczątek (stempli), zakładów wytwarzających publikacje i ilustracje sposobem światłoczuły oraz aparatów do powielania. W dekrecie zaznaczono, że kontrola miała na celu „zapobieżenie działaniom godzącym w nowy ustrój państwa polskiego, uprawianiu propagandy wojennej, ujawnianiu tajemnic państwowych, działaniu na szkodę międzynarodowych stosunków państwa polskiego, naruszaniu prawa lub dobrych obyczajów, wprowadzaniu w błąd opinii publicznej przez podawanie wiadomości niezgodnych z rzeczywistością”. Dekret przewidywał, że Prezes Rady Ministrów miał powołać na wniosek prezesa Głównego Urzędu Wojewódzkie i Miejskie Urzędy Kontroli Prasy i Publikacji i Widowisk i określić ich właściwość miejscową. Szczegółowy zakres działania, organizację Głównego Urzędu i jego organów terenowych oraz tryb ich funkcjonowania określić miał statut nadany przez Radę Ministrów. W związku z powyższymi uregulowaniami, w roku 1946 powołano do życia Wojewódzki Urząd Kontroli Prasy Publikacji i Widowisk w Gdańsku, który wypełnił zadania określone w dekrecie. W dniu 6 czerwca 1990 r. weszła w życie ustawa o uchyleniu ustawy o kontroli, zniesieniu organów tej kontroli oraz o zmianie ustawy o prawie prasowym. Od tego czasu formalnie WUKPPiW w Gdańsku zaprzestał swojej działalności.