urodzenia za lata 1819-1830, 1833, 1836-1846, 1849-1855, 1858-1859, 1862, 1865, 1867-1869, 1874, małżeństwa za lata 1819-1828, 1830, 1833, 1835-1842, 1845-1846, 1849-1855, 1863, 1868, 1871-1872, zgony za lata 1819-1828, 1830, 1832-1833, 1835-1841, 1843-1844, 1846-1851, 1853-1855, 1861-1863, 1867-1869, 1872-1873

Obowiązek rejestracji parafialnej ochrzczonych i zaślubionych wprowadzały na ziemiach polskich synody potrydenckie w latach 1579-1602, rejestrację zgonów wprowadzono w 1631 r. W rezultacie księża prowadzili księgi: ochrzczonych, bierzmowanych, zaślubionych, zmarłych i wykazu parafian, a stan ksiąg był kontrolowany przez biskupa w trakcie wizytacji parafii. Następnie, od 1794 r. w zaborze pruskim obowiązkowe rejestry urodzeń, małżeństw i zgonów uzyskały rangę dokumentów publiczno-prawnych, i dalej prowadzili je duchowni. Zostali oni także zobowiązani do sporządzania uwierzytelnionych odpisów aktów; były one przechowane w sądzie I instancji, właściwym dla miejscowości należących do parafii. Wprowadzony na terenie Księstwa Warszawskiego w 1807 r. Kodeks Napoleona przewidywał świecki charakter małżeństwa, a na mocy dekretu Fryderyka Augusta w 18008 r. wprowadzono akta stanu cywilnego, które mieli prowadzić urzędnicy świeccy, jednak w praktyce rejestry te prowadzili duchowni. Jednolity system rejestracji aktów stanu cywilnego dla wszystkich obywateli, niezależnie od wyznania, wprowadzono w Prusach w 1874 r., kiedy powstały urzędy stanu cywilnego.

W zespole zmikrofilmowano 68 j. a. o sygn.: 2-12 (nr O: 8018-8028), 13-53 (nr O: 8030-8070), 54-63 (nr O: 8073-8082), 65-67 (nr O: 8083-8085), 74 (nr O 8029), 75-76 (nr O: 8071-8072) oraz zdigitalizowano sygnatury 68-73, 77-82