Urząd Stanu Cywilnego w Boronowie, w tym: Akta urodzeń z lat 1874 - 1923, Akta małżeństw z lat 1874 - 1943, Akta zgonów z lat 1874 - 1943, Wtóropisy akt urodzeń, małżeństw i zgonów z lat 1874 - 1941,

Z dniem 1 października 1874 roku wprowadzono w Prusach świecką rejestrację stanu cywilnego (ustawa z dnia 1 października 1874 roku „Gesetz über die Beurkundung des Personenstandes und die Form der Eheschließug“, też ustawa z dnia 6 lutego 1875 roku „ Reichgesetz über die Beurkundung des Personenstandes und die Form der Eheschließug“). Utworzono okręgi stanu cywilnego, które nie zawsze pokrywały się z terenem działania jednostek administracyjnych (gmin). Decydowała gęstość zaludnienia. Tworzono jeden urząd stanu cywilnego dla kilku gmin lub kilka urzędów w ramach jednej dużej gminy miejskiej. Czynność rejestracji stanu cywilnego powierzono specjalnym urzędnikom stanu cywilnego, mianowanym przez władze administracyjne. Urzędnikami stanu cywilnego byli burmistrzowie lub wójtowie. Nadzór nad urzędnikami sprawował prezydent rejencji lub starosta. Ustawy z 1874 i 1875 roku całkowicie oddzieliły rejestrację stanu cywilnego od zapisów kościelnych. Wprowadziły obowiązek rejestrowania urodzeń, małżeństw i zgonów wszystkich obywateli bez względu na wyznanie, w trzech rodzajach ksiąg. Wprowadzono także śluby cywilne. Księgi prowadzone były w języku niemieckim. Urząd Stanu Cywilnego w Boronowie w powiecie lublinieckim rozpoczął swoją działalność z dniem 1 października 1874 roku. Terytorium okręgu urzędu stanu cywilnego w Boronowie obejmowało: gminę Boronow (Boronów) wraz z miejscowościami Althütten (Hucisko), Grojetz (Grójec), Mzyken (Mzyki), Kottara (Kotara), Lissagóra (Łysa Góra ), Nieven (Niwy), Schitek (Sitki) i Sumpen (Zumpy), majątek Boronow (Boronów) z miejscowościami Althütten (Hucisko), Czieletz (brak danych), Glashütte (Szklana Huta), Grojetz (Grójec), Niederhof (Doły), Sumpen (Zumpy) i Dembowagóra (Dębowa Góra) oraz obszar leśny Boronow (Boronów). Siedzibą urzędnika prowadzącego księgi Urzędu Stanu Cywilnego w Boronowie w latach 1874-1882 oraz w miesiącach: kwiecień - czerwiec 1886 roku była miejscowość Sumpen (Zumpy), a w latach 1882-1901 była gmina Boronow (Boronów). W 1922 roku wschodnia część powiatu lublinieckiego w tym Boronów znalazł się po polskiej stronie granicy. Urząd Stanu Cywilnego w Boronowie nadal działał w oparciu o przepisy niemieckie. Istotną zmianą była rejestracja prowadzona w języku polskim. We wrześniu 1939 roku tereny te wróciły do Rzeszy. I taki stan trwał do 1945 roku, kiedy Boronów zmienił znowu przynależność państwową wracając do Polski. Urząd zakończył działalność w 1945 roku. Z dniem 1 stycznia 1946 roku utworzono, na podstawie przepisów dekretu Rady Ministrów z dnia 25 września 1945 roku Prawo o aktach stanu cywilnego, państwowe urzędy stanu cywilnego (Dz.U R.P., Nr 48, poz. 272).

Notatkę informacyjną napisała Joanna Sowa, inwentarz sporządzili: Paweł Palacz, Marcin Bednarczyk i Joanna Sowa (2005r.). Inwentarz wpisany do bazy danych IZA