1. Jadwiga Streit, 1930-1987, 6 j.a. 2. Maria Leszczyk, 1936-1988, 2 j.a. 3. Irena Dąbrowa, 1950-1997, 6 j.a. 4. Maria Wierzbicka, 1902-1999, 6 j.a. 5. Władysława Horówna, 1955-1981, 3 j.a. 6. Wincenty Stróżyk, b.d., 1 j.a. 7. Edmunda Zjawińska-Górska, 1941-1995, 1 j.a. 8. Piotr Łazowski, 1948-1998, 2 j.a. 9. Stefan Paternowski, 1931-2007, 9 j.a. 10. Weronika Kurjanowicz 1939-1945, 1 j.a. 11. Wacław Szymankiewicz 1945-1977, 1 j.a. 12. Wanda Baczkowska z domu Bieroń, 1894-1995, 1 j.a. 13. Piotr Łazowski, 1922-2008, 12 j.a. 14. Materiały dot. Floriana Kroenke, 1945-2006, 2 j.a. 15. Wspomnienia Witolda Karpyzy, 1933-1980, 4 j.a. 16. Materiały ze zbiorów Marianny Chełminiak, 1918-1947, 6 j.a. 17. Czesław Straburzyński 1947-1975, 1 j.a. 18. Lubuskie Towarzystwo Muzyczne 1945-2005, 9 j.a. 19. Towarzystwo Rozwoju Ziem Zachodnich 1941-2015, 19 j.a. 20. Materiały Jerzego Wygnańca, 1921-2008, 4 j.a.

Klub Pioniera miasta Gorzowa to stowarzyszenie pierwszych polskich mieszkańców Gorzowa - organizatorów polskiej administracji w mieście. Działa jako agenda oddziału Polskiego Towarzystwa Historycznego na podstawie statutu nadanego przez MRN. W lipcu 2004 roku zarejestrowany jako stowarzyszenie. Klub powstał z inicjatywy pionierów-członków PTH. Do organizatorów należała też Zofia Nowakowska, ówczesny dyrektor Muzeum w Gorzowie i prezes PTH, pierwsze działania podjęte zostały już w 1970, jednakże pierwsze spotkanie pionierów odbyło się 29.01.1980. Zgodnie ze statutem klubu, uchwalonym przez MRN 29.05.1981, członkiem klubu mógł zostać każdy mieszkaniec Gorzowa, który przybył tu w okresie od zdobycia miasta do końca marca 1946, podjął pracę służącą organizacji polskiego życia społeczno-gospodarczego, pracował co najmniej 10 lat i pozostał w mieście na stałe, prawa te przysługiwały też niepracującym współmałżonkom, uchwała nadawała pionierom prawo do korzystania z bezpłatnej komunikacji miejskiej i z opieki lekarskiej poza kolejnością, ustanawiała medal pamiątkowy i dzień 28 marca jako Święto Pioniera> medal zaprojektował Jerzy Stasiński z Poznania. Pierwsze zostały wręczone 22.07.1981, legitymacje z nr. 1-3 zarezerwowano dla honorowych członków klubu: Floriana Kroenkego, Piotra Wysockiego i Leona Kruszony, nr 4 otrzymał kolejarz-autochton Wojciech Bock. Tradycją stały się rokroczne spotkania władz miasta z poszczególnymi grupami pionierów, w tym z 80-latkami. W końcu 1982 Klub liczył 769 członków, w 1985 – 1074, w 1988 – 1248, w 1993 – 1385, w 1995 – ilość żyjących członków zmniejszyła się do 713, w poł. 1998 – do 490. Pierwszym przewodniczącym Klubu był Bogdan Grams. Obecnie kieruje nim Z. Nowakowska, która w 1996 została pełnomocnikiem prezydenta ds. pionierów. Do 2004 siedziba Klubu znajdowała się w Muzeum Lubuskim. Od 21.03.2005 posiada własną siedzibę przy ul. Obotryckiej 7.