Akta notarialne z lat 1922 - 1926, sygn. 1 - 10; Skorowidze do akt notarialnych z lat 1922 - 1926, sygn. 11 - 15 Repertoria z lat 1922-1926

W Księstwie Warszawskim instytucja notariatu, wzorowana na francuskim ustawodawstwa cywilnym, wprowadzona została ustawą notarialna z dnia 4 sierpnia 1808 roku. Zgodnie z jej zapisami notariusze byli urzędnikami publicznymi ustanowionymi do przyjmowania aktów i kontraktów urzędowych oraz do wydawania z nich wyciągów i wypisów. Powyższa ustawa obowiązywała z niewielkimi zmianami do roku 1876, kiedy to wprowadzono rosyjską ustawę notarialną. Współczesny polski notariat zaczął kształtować się w 1918 roku. Podstawą do unifikacji przepisów w zakresie prawa notarialnego był dekret Rady Regencyjnej z dnia 3 lipca 1918 roku (Dziennik Praw Król. Pol. Nr 7 z 1918 roku, s. 39). Próba usystematyzowania pracy notariusza zawiera się w: wprowadzeniu jednolitej nazwy ,,notariusz”, ponieważ do tej pory nazwa ta funkcjonowała zamiennie z określeniem ,,rejent”; dokonaniu podziału notariuszy na: urzędujących przy wydziałach hipotecznych sądów okręgowych, a także urzędujących przy wydziałach hipotecznych sądów pokoju; mianowaniu i odwoływaniu notariusza z urzędu przez Ministra Sprawiedliwości. nakazaniu notariuszom posiadanie pieczęci, której treść ujednolicono (imię i nazwisko notariusza, urząd i miejsce urzędowania oraz herb państwa polskiego). Do kompetencji notariusza należało sporządzanie aktów notarialnych obejmujących -oświadczenia stron i stwierdzenia stanu prawnego, wydawanie wypisów i odpisów ze sporządzonych aktów oraz dokonywanie poświadczeń. Notariusze, którzy urzędowali przy wydziałach hipotecznych sądów okręgowych mieli swoje kancelarie w gmachach tychże instytucji. Natomiast pozostali urzędowali w miastach lub osadach względnie w okręgach większych miast, wyznaczonych przez prezesów sądów okręgowych. Z pracą kancelarii notarialnej związane jest wytwarzanie następujących ksiąg: repertoria, skorowidze alfabetyczne, księgi depozytów, przychodów, a także rozchodów i przychodów. Powstałe oryginały aktów i protokółów oraz różnego rodzaju odpisów, po upływie roku kalendarzowego porządkowano chronologicznie, a następnie zszywano, stawiając na ostatniej stronie pieczęć twórcy. Józefa Chrzanowskiego swoją kancelarię prowadził w Częstochowie przy ul. Najświętszej Marii Panny 22. Działał jako notariusz w latach 1922-1926. Dodatkowo w księdze akt pojawia się osoba Adama Plebanka, który pełnił tymczasową funkcję notariusza w zastępstwie Józefa Chrzanowskiego.

Notatkę informacyjną i inwentarz sporządziła Natasza Gajda (2004). Inwentarz wpisany do bazy danych IZA. Dopływy zinwentaryzowano i dopisano do inwentarza w 2016 roku