1. Komitet budowy 1869-1906; sygn. 1-14; 14 j.a. - zawiązanie komitetu, sprawozdania z działalności, listy wpłat. 2. Budowa kościoła 1906-1912; sygn. 15-25; 11 j.a. - położenie kamienia węgielnego, poświęcenie kościoła, rachunki.

Rozporządzeniem Konsystorza Szczecińskiego z 26 XI 1898 r., od 1 I 1899 r. powołano parafię imienia Johanna Bugenhagena z proboszczem i dwoma kaznodziejami. Została ona wydzielona z parafii św. Jakuba obejmującej dużą część Nowego Miasta (Neustadt) i liczyła w 1900 r. około 25 tys. wiernych. Pierwszym proboszczem był Rudolf Springborn (1867–1928), zaangażowany w budowę kościoła dla nowej gminy. Wrócił on do dawnych planów z 1869 r. wzniesienia świątyni w tej części miasta. Wówczas to powołano Komitet Budowy Kościoła na Nowym Mieście (Komitee für den Bau einer Neustadt-Kirche) jako fundację pod przewodnictwem Generalnego Superintendenta Jaspisa. Długi czas zbierano fundusze i dopiero w kilka lat po powstaniu parafii im. Bugenhagena, 31 X 1906 r. położono kamień węgielny na placu Zwycięstwa (Hohenzollernplatz) pod budowę nowej świątyni. Ukończony kościół poświęcił Generalny Superintendent Büchsel 12 I 1909 r. w rocznicę śmierci Paula von Rode, przywódcy reformacji w Szczecinie. Neogotycka, trzynawowa budowla została wzniesiona według projektu architekta Jürgena Krögera z Berlina. We wnętrzu kościoła, według koncepcji Martina Wehrmanna, zawieszono obrazy berlińskiego malarza Carla Buscha, przedstawiające fragmenty dziejów Szczecina związane z postaciami: św. Ottona z Bambergu, Marcina Lutra, Paula von Rodego oraz króla pruskiego Fryderyka Wilhelma I. Był to dar fundacji cesarza Wilhelma II. Wzrastająca liczba ludności w Szczecinie spowodowała, iż w 1913 r. na terenie gminy im. Bugenhagena powstała druga parafia (pastor Werner Droß), a w 1919 r. trzecia (pastor Hellmuth Heyden). Po śmierci Springborna, pierwszą parafię objął Kurt Nicklas. Akta gminy im. Bugenhagena przekazano w 1925 r. w depozyt do AP w Szczecinie (Rep. 38 c). Po 1942 r. zespół ewakuowano do zamku rodziny von Puttkammerów w Niepoględziu. Po II wojnie światowej przez krótki okres akta przechowywano w AP w Bydgoszczy, następnie w 1948 r. przekazano je do Szczecina.