Zespół
Zawartość:
1. Pieczęcie oryginalne 1293–1842, 328 j.a., w tym 128 przy dokumentach., cesarskie, królewskie, książęce, biskupie, kapituł, miejskie, cechowe, szlacheckie. 2. Reprodukcje pieczęci wykonanych w XIX i XX wieku; - często już zaginionych oryginałów powstałych od XII do XIX w.: książęcych, z linii wołogoskiej i szczecińskiej oraz książąt Rugii, Pomorza Gdańskiego, biskupów kamieńskich, kapituły kamieńskiej, klasztorów w Bukowie (Seebucke), Darguniu, Słupsku (Stolp) i Kołobrzegu (Kolberg), rycerskich (szlacheckich) pomorskich, a także terenu całej Rzeszy oraz Francji, Szwecji, Węgier i Włoch, cechów rzemieślniczych z Anklam i Szczecina, miast (pieczęć miejska, ławnicza, sekretna-mniejsza) z terenu całego Pomorza, sądów: patrymonialnych, miejskich i nadwornych, Sądu Apelacyjnego i Kolegium Opiekuńczego w Kołobrzegu, prokuratur.. 3. Tłoki pieczętne XVIII–XX w. - różnych instytucji państwowych, sądowych, samorządowych (miast, cechów). 4. AKCESJA nr 2497/2008; 201 j.i. - Pieczęcie zinwentaryzowane w trakcie opracowania materiałów aktowych w zespołach aktowych.
Dzieje twórcy:
Najwcześniejsze wiadomości o posługiwaniu się pieczęcią na Pomorzu pochodzą z połowy XII w. Jej zastosowanie nierozerwalnie łączy się z wejściem księstwa w krąg kultury pisanej oraz ze zmianami społeczno-gospodarczymi i prawno-ustrojowymi. W wyniku tych przemian, w ciągu XIII w., dokumenty zaopatrzone w znaki uwierzytelniające, m.in. w przywieszoną pieczęć stały się podstawą czynności prawnych w życiu gospodarczym, społecznym, politycznym i ustrojowym. Ponadto początkowo pieczęć mogła pełnić również rolę samodzielnego środka prawnego jako znak rozpoznawczy i własnościowy. Wiadomo, że najstarszą pieczęć posiadał pierwszy biskup pomorski, Wojciech (zm. ok. 1160 r.). Około 1170 r. pieczęciami posługiwali się miejscowi władcy z dynastii Gryfitów: Bogusław I, książę uznamski, i Kazimierz I, książę dymiński. W ciągu XIII w. krąg posiadaczy własnego znaku uwierzytelniającego znacznie się powiększył. Obok władców, przedstawicieli rodu książęcego (w tym też księżniczek) oraz biskupów kamieńskich, własne pieczęcie stosowały instytucje oraz dostojnicy kościelni: Kapituła w Kamieniu (1216 r.), prepozyt kamieński Konrad (1214 r.), klasztory w Kołbaczu, Eldenie, Bukowie Morskim, a także niższe duchowieństwo, plebani (druga połowa XIII w.). W tymże wieku pojawiły się również pieczęcie rycerskie (kasztelan kamieński Stoisław, ok. 1227 r.) oraz przede wszystkim pieczęcie miejskie. Najstarsze z tych ostatnich należą do Greifswaldu (1248 r.), Szczecina (1250 r.) i Stralsundu (1256 r.). Ponadto od XIV w. prywatne pieczęcie zaczęli stosować mieszczanie oraz różne korporacje, np. cechy i gildie. W następnych stuleciach, a zwłaszcza w XVIII i XIX w. liczba instytucji oraz osób posługujących się własnymi pieczęciami gwałtownie wzrosła. Jednocześnie nasiliła się tendencja używania przez poszczególne podmioty prawne więcej niż jednej pieczęci. Pieczęcie stosowane przez instytucje i osoby różniły się od siebie, poza wizerunkiem oraz napisem wielkością, kształtem, kolorem i materiałem (pieczęć woskowa, opłatkowa, lakowa, a także bulle). Zbiór powstał ze zdekompletowanej kolekcji pieczęci przechowywanych przed 1945 r. w archiwum szczecińskim. Uzupełniły go tłoki pieczętne przejęte przez polską służbę archiwalną z registratur pomorskich urzędów po 1945 r.
Daty skrajne:
1250-1956
Klasyfikacja:
Nazwa twórcy:
Daty:
1250-1956.
Nazwa dawna:
Nazwa obcojęzyczna:
Języki:
Dostępność:
Ogółem jednostek archiwalnych:
2784
Ogółem opracowanych jednostek archiwalnych:
0
Ogółem jednostek archiwalnych bez ewidencji:
0
Ogółem metrów bieżących
0.0
Ogółem opracowanych metrów bieżących
0.0
Ogółem metrów bieżących bez ewidencji
0.0
Ogółem jednostek archiwalnych:
0
Ogółem plików :
0
Ogółem rozmiar (w MB):
0.0
Ogółem dokumentów
0
Ogółem spraw
0
Ogółem klas
0
Ogółem jednostek archiwalnych:
0.0
Ogółem metrów bieżących:
0.0
Daty skrajne dokumentacji niearchiwalnej:
Nazwa | Inwentarz skarbowy | Uwagi |
---|---|---|
spis roboczy | Tak |