1. Zwierzchność państwowa 1564-1934; sygn. 1-17; 17 j.a. - matrykuła graniczna między Pomorzem a Nową Marchią, zarządzenia i przepisy, wybory landratów, hołdy, przejazdy króla i członków rodziny królewskiej, sprawy ogólne domu królewskiego. 2. Organa samorządowe 1812-1938; sygn. 18-29; 12 j.a. - wybory posłów do parlamentu Rzeszy, sejm prowincjonalny i wybory do niego, wybory do sejmiku powiatowego, wydział powiatowy. 3. Sprawy sądowe 1601-1937; sygn. 30-39; 10 j.a. - zarządzenia, przepisy i ustawy dotyczące sądów, organizacja sądu, budowa i naprawy budynku sądowego. 4. Sprawy ustrojowe 1715-1938; sygn. 40-77; 38 j.a. - ordynacje dotyczące miast, ustrój miejski, wybory radnych i ich obowiązki, mundury policji miejskiej, żandarmeria, nocne warty, magistrat, koszty podróży urzędników miejskich, deputacje magistrackie, przekazywanie akt do archiwum w Szczecinie, zarządzenia i przepisy, pożary, nadzór nad obcymi i podróżującymi, towarzystwa ubezpieczeniowe, zarządzenia w sprawach: kontroli czasopism, wysokości cen, tumultów, zapobieganie złodziejstwu. 5. Sprawy ludnościowe 1836-1934; sygn. 78-82; 5 j.a. - spisy posiadaczy prawa miejskiego oraz pozostałych mieszkańców miasta, rejestracja ludności żydowskiej, skargi przeciwko miastu. 6. Posiadłości rolne 1619-1909; sygn. 83-91; 9 j.a. - granice, bagna, kataster miejski, pomiary pół, dzierżawy ogrodów kamery. 7. Urządzenia komunalne 1840-1938; sygn. 92-100; 9 j.a. - studnie miejskie i wodociągi, sprzedaż gazowni, oświetlenie ulic, drogi prywatne, zarządzenia w sprawie cmentarza. 8. Finanse 1781-1938; sygn. 101-123; 23 j.a. - długi państwowe, czynsze, długi kamery miejskiej, rachunki miesięczne, bank hipoteczny, zarządzenia w sprawie stemplowego, cła, loterie, podatki. 9. Rzemiosło, handel, rybołówstwo 1734-1937; sygn. 124-155; 32 j.a. - cechy: szewców, rzeźników, rybaków, garncarzy, kołodziei, krawców, stolarzy, kowali, piekarzy i bednarzy, zarządzenia w sprawach handlu, kradzieże drewna, skargi, pozyskiwanie i sprzedaż drewna, dzierżawy wód. 10. Szkoły, kościoły i opieka społeczna 1803-1940; sygn. 156-185; 30 j.a. - rachunki kościelne, budowa i naprawy kościoła oraz probosz-czówki, obsada stanowisk kościelnych, konfirmacje, szkoła rzemieślnicza, nauczyciele ich wybór, zatrudnianie i uposażenia, kolekty, opieka nad ubogimi w powiecie. 11. Zdrowie publiczne 1827-1919; sygn. 186-189; 4 j.a. - sprawy epidemii ospy. 12. Związki i stowarzyszenia 1895-1937; sygn. 190-198; 9 j.a. - kluby sportowe, towarzystwo cyklistów, bractwo kurkowe, stowarzyszenia. 13. Sprawy wojskowe 1809-1937; sygn. 199-223; 25 j.a. - zarządzenia i przepisy, jeńcy wojenni, organizacja i ćwiczenia landwery, furaże, opieka nad rodzinami wojskowymi, inwalidzi.

Pierwsza wzmianka o Ińsku jako mieście (civitas) pochodzi z 1312 r. Jego lokację należy jednak przesunąć na początek XIV w. i powiązać z zajęciem okolic przez Brandenburgię. Już w pierwszej połowie XIV w. pojawiła się w Ińsku rada miejska z burmistrzem na czele. W 1350 r. władcy brandenburscy zastawili miasteczko rodzinie Wedlów, a w 1354 r., nie mogąc go wykupić, przekazali im w lenno. W latach 1401–1454 miejscowość wraz z całą Nową Marchią znalazła się w rękach krzyżackich. W drugiej połowie XV w. (po 1454 r.) miasto wróciło do Brandenburgii, stając się własnością elektorów. Przez całe średniowiecze podstawą utrzymania jego ludności była uprawa roli, hodowla bydła i trzody chlewnej oraz rybołówstwo. Ponadto Ińsko pełniło rolę niewielkiego lokalnego ośrodka handlowo-rzemieślniczego. Funkcja ta nie zmieniła się również w czasach nowożytnych. W dobie wojny trzydziestoletniej osada została zrujnowana. W 1657 r. zniszczyły ją dodatkowo wojska polskie. W 1719 r. mieszkało tu zaledwie 298 osób. Ich liczba wzrosła w 1750 r. do 605 mieszczan. W 1775 r. Ińsko stało się własnością rodów Götze i Bornstedt. Reforma miejska z początków XIX w. (ustawa z 1808 r.), a następnie ordynacje z lat 1831 i 1853 wprowadziły w Ińsku ustrój magistracki z wyłanianą w wyborach radą miejską (organ uchwałodawczy) i magistratem (organ wykonawczy). Przez cały XIX i pierwszą połowę XX w. miasteczko utrzymało rolniczy charakter, dysponując jednocześnie kilkunastoma warsztatami rzemieślniczymi. W 1896 r. wybudowano tu kolej wąskotorową, łączącą ośrodek ze Stargardem i Drawskiem. W 1816 r. ludność Ińska wynosiła 1043 osoby, wzrastając stopniowo do 1932 osób w 1857 r., 2648 w 1900 r., 3040 w 1939 r. Akta miasta Ińska trafiły do archiwum szczecińskiego w kilku akcesach. Największe z nich nastąpiły w latach 1882 i 1911. Podczas II wojny światowej zespół podzielono na dwie części, wywożąc większą, liczącą około 180 j.a., do Ralswicku na Rugii. W Szczecinie pozostało jedynie 33 j.a., które po 1945 r. zostały zabezpieczone przez polską służbę archiwalną. Tymczasem akta z Ralswicku przewieziono w latach czterdziestych XX w. do Greifswaldu. W 1962 r. na mocy umowy z ówczesną NRD archiwum w Szczecinie przejęło część zespołu znajdującą się w Greifswaldzie.

W Landesarchiv w Greifswaldzie, Rep. 38b Nörenberg, 5 j.a., z lat 1567–1588.