Rozporządzenia władz zwierzchnich, 1866-1881, sygn. 1; Funkcjonowanie kas oszczędnościowo-pożyczkowych, 1868-1914, sygn. 2, 179-181, 183-186b; Tabele likwidacyjne i nadawcze, 1865-1881, sygn. 2a-12; Akta poszczególnych wsi i miasta Brzeziny zawierające materiały dotyczące przebiegu uwłaszczenia, 1864-1914, sygn. 13-178, 182, 187-188 - skargi włościan na krzywdy doznane ze strony dworu z tytułu rugów, regulacji, cofania serwitutów, przeciążenia pańszczyzną, określanie stanu posiadania po uwłaszczeniu, spory o serwituty i ich likwidacja, spory o grunty i granice pomiędzy chłopami a dworem, nadział bezrolnych, wyrąb lasów serwitutowych, spory o prawa własności gruntów pomiędzy chłopami (załączniki tabele prestacyjne, dodatkowe, kontrakty kolonizacyjne); Postanowienia Komisarza, 1904-1905, sygn. 188a.

Na mocy ukazu z 2.03.1864 r. "O sposobie wprowadzenia w wykonanie nowych ustaw o włościanach" na terenie Piotrkowskiej Komisji do Spraw Włościańskich utworzono 6, a potem 7 rewirów z komisarzami na czele, którzy stanowili najniższy szczebel administracji włościańskiej. Począwszy od 1867 r. utworzono 8 rewirów odpowiadających poszególnym powiatom guberni piotrkowskiej. Z dniem 1.01.1882 r. zarządzanie powiatem brzezińskim przekazano komisarzowi powiatu łódzkiego, zaś komisarza brzezińskiego delegowano do powiatu noworadomskiego, który podzielono na dwie części. W 1888 r. powiat brzeziński oddano w zarząd komisarza powiatu rawskiego. W 1905 r. powiat brzeziński podzielono na dwie części, oddając północną część pod zarząd komisarza powiatu łódzkiego, a południową komisarzowi powiatu rawskiego. Komisarz był zapraszany na posiedzenia Urzędu Gubernialnego, załatwiał część spraw związanych z uwłaszczeniem, a później ze społecznym i gospodarczym życiem wsi. Po wybuchu I wojny światowej urząd został ewakuowany do Rosji i tam uległ likwidacji.