urodzenia za lata 1819-1874, małżeństwa za lata 1819-1874, zgony za lata 1819-1874

Obowiązek rejestracji parafialnej ochrzczonych i zaślubionych wprowadzały na ziemiach polskich synody potrydenckie w latach 1579-1602, rejestrację zgonów wprowadzono w 1631 r. W rezultacie księża prowadzili księgi: ochrzczonych, bierzmowanych, zaślubionych, zmarłych i wykazu parafian, a stan ksiąg był kontrolowany przez biskupa w trakcie wizytacji parafii. Następnie, od 1794 r. w zaborze pruskim obowiązkowe rejestry urodzeń, małżeństw i zgonów uzyskały rangę dokumentów publiczno-prawnych, i dalej prowadzili je duchowni. Zostali oni także zobowiązani do sporządzania uwierzytelnionych odpisów aktów; były one przechowane w sądzie I instancji, właściwym dla miejscowości należących do parafii. Wprowadzony na terenie Księstwa Warszawskiego w 1807 r. Kodeks Napoleona przewidywał świecki charakter małżeństwa, a na mocy dekretu Fryderyka Augusta w 1808 r. wprowadzono akta stanu cywilnego, które mieli prowadzić urzędnicy świeccy, jednak w praktyce rejestry te prowadzili duchowni. Jednolity system rejestracji aktów stanu cywilnego dla wszystkich obywateli, niezależnie od wyznania, wprowadzono w Prusach w 1874 r., kiedy powstały urzędy stanu cywilnego.

W zespole zmikrofilmowano 58 j.a. o sygn.: 1-21 (nr O: 19743-19763), 22-24 (nr O: 10035-10037), 25-29 (nr O: 19764-19768), 30 (nr O 10038), 31 (nr O 19769), 32 (nr O 10039), 33 (O 19770), 34 (O 10040), 35 (O 19771), 36 (nr O 10041), 37 (nr O 19772), 38 (nr O 10042), 39 (nr O 19 773), 40 (nr O 10043), 41-58 (nr O: 19774-19791)