urodzenia za lata 1635-1705, 1760-1792, 1799-1916, 1941, małżeństwa za lata 1635-1705, 1760-1792, 1799-1901 (do 1884 r. małżeństwa ewangelickie, z lat 1874-1901 małżeństwa mieszane katolicko-ewangelickie), zgony za lata 1635-1705, 1760-1792, 1799-1884

W b. zaborze pruskim prowadzenie ksiąg metrykalnych rozpoczęto w XVI w. Do końca XVIII w. miały charakter wyłącznie kościelny i ewidencyjny. Od 1794 r. w zaborze pruskim obowiązkowe rejestry urodzeń, małżeństw i zgonów uzyskały rangę dokumentów publiczno-prawnych, i dalej prowadzili je duchowni. Zostali oni także zobowiązani do sporządzania uwierzytelnionych odpisów aktów; były one przechowane w sądzie I instancji, właściwym dla miejscowości należących do parafii. Wprowadzony na terenie Księstwa Warszawskiego w 1807 r. Kodeks Napoleona przewidywał świecki charakter małżeństwa, a na mocy dekretu Fryderyka Augusta w 18008 r. wprowadzono akta stanu cywilnego, które mieli prowadzić urzędnicy świeccy, jednak w praktyce rejestry te prowadzili duchowni. Do 1815 r. nadzór nad wykonaniem tych zadań sprawowały rejencje królewskie, a później urzędy rejencyjne. Na mocy rozkazu gabinetowego z 27 IX 1817 r. połączono Kościoły: ewangelicko-augsburski i ewangelicko-reformowany w formie unii. Jednolity system rejestracji aktów stanu cywilnego dla wszystkich obywateli, niezależnie od wyznania, wprowadzono w Prusach w 1874 r., kiedy powstały urzędy stanu cywilnego.

W zespole zmikrofilmowano 86 j.a. o sygn.: 1-73 (nr O: 12398-12470), 74-86 (nr O: 42486-42498) oraz zdigitalizowano sygnatury 74-86. W ramach scalania zespołów rozbitych przekazano do AP w Lesznie j.a. o sygn. 88.