AKTA CYWILNE księgi pierwopisowe urodzeń (unikaty) z lat 1826-1920, sygn. 1-7, 119, 130 (9 j.a.); księgi pierwopisowe małżeństw (unikaty) z lat 1841-1880, sygn. 8-9 (2 j.a.); księgi pierwopisowe zgonów (unikaty) z lat 1829-1873, 1887-1894, sygn. 10-13 (4 j.a.); księgi wtóropisowe urodzeń, małżeństw i zgonów (duplikaty) z lat 1826-1906, 1908-1922 sygn. 14-21, 23-28, 30-31, 33, 35, 37, 39-40, 42, 44, 47, 49, 52, 54, 56, 58, 60, 62, 64, 66, 68, 70, 72, 75-77, 79-117, 120-123, 125, 127, 131-133 (88 j.a.); alegaty z lat 1826-1830, 1833, 1838-1865, 1868, sygn. 14-18, 22, 29-30, 32, 34, 36, 38-39, 41, 43, 45-46, 48, 50-51, 53, 55, 57, 59, 61, 63, 65, 67, 69, 71- 74, 78, 118, 124 ( w tym 28 odrębnych j.a.); księga rabinacka z lat 1900-1915, sygn. 126 (1 j.a.)

Z dniem 15 sierpnia 1810 r. na terenach przyłączonej do Księstwa Warszawskiego Lubelszczyzny wprowadzono obowiązek prowadzenia świeckich akt stanu cywilnego w oparciu o uregulowania Kodeksu Cywilnego Napoleona. Mimo świeckiego charakteru rejestracji rolę urzędników stanu cywilnego powierzono duchownym rzymskokatolickim i greckokatolickim. Nowo powstałe gminy, w których dokonywano rejestracji ludności, pod względem terytorialnym były najczęściej tożsame z parafiami i obejmowały ogół ludności zamieszkałej na danym terenie, w tym także ludność wyznania mojżeszowego. Wprowadzony w życie 1 stycznia 1826 r. Kodeks Cywilny Królestwa Polskiego zmodyfikował zasady rejestracji ludności żydowskiej. Na jego podstawie powołano w miastach odrębne świeckie okręgi bożnicze a wśród nich Biskupicki Okręg Bożniczy. Obowiązki urzędników stanu cywilnego pełnili świeccy urzędnicy magistratu, najczęściej burmistrzowie (od 1869 r. również wójtowie). Okręg bożniczy pokrywały się z obszarem powołanego w 1830 r. Okręgu Dozoru Bożniczego (gminy wyznaniowej). Przy sporządzaniu aktu cywilnego obok zainteresowanych stron i świadków miał obowiązek uczestniczyć rabin, który wcześniej dokonywał obrzędów religijnych związanych z faktem urodzenia, zawarcia związku małżeńskiego, zgonu i ich rejestracji. Akty stanu cywilnego (urodzeń, małżeństw i zgonów) spisywane były w dwóch egzemplarzach. Do sporządzanych metryk dołączano alegaty (m. in. załączane do spisywanego aktu małżeństwa odpisy metryk urodzenia, lub akty znania narzeczonych, urzędowe sprostowania i uzupełnienia aktów). Zawierające jeden typ aktów unikaty (księgi pierwopisowe) zapisywano przez kilka lat, aż do zapełnienia księgi. Tożsame z nimi pod względem treści metryk duplikaty (wtóropisy), obejmujące akty urodzeń małżeństw i zgonów, zamykano wraz z końcem roku, sporządzano indeks i wraz z alegatami przekazywano do Sądu Pokoju w Lublinie (Dziennik Praw Królestwa Polskiego t.10, s. 41-84). Prawdopodobnie z uwagi na świecki charakter tych akt ludność żydowska nierzadko nie dopełniała terminowo obowiązku rejestracji zdarzeń urodzin, zawarcia związku małżeńskiego czy zgonu. Do 1867 r. akty stanu cywilnego sporządzano w języku polskim, od roku 1868 po rosyjsku. Wprowadzono również datację aktów wg obowiązującego w Cesarstwie Rosyjskim kalendarza juliańskiego (12-13 dni różnicy w stosunku do kalendarza gregoriańskiego). Usankcjonowane przez Kodeks Cywilny Królestwa Polskiego zasady rejestracji aktów stanu cywilnego z niewielkimi modyfikacjami przetrwały na terenie byłego zaboru rosyjskiego do roku 1945. Na podstawie dekretu Rady Ministrów z 25 września 1945 r. z dniem 1 stycznia 1946 r. zlikwidowano wyznaniowe urzędy stanu cywilnego, powołując na ich miejsce w każdej gminie urzędy państwowe (Dziennik Ustaw, Nr 48, poz. 272-273). Siedziba okręgu: Biskupice (pow. lubelski) Zakres terytorialny: Białka, Biskupice, Cyganka, Dąbrowa, Jaszczów, Łysołaje, Pełczyn, Popławy, Siostrzytów, Starościce, Stróża, Trawniki, Wólka Bielecka, Zgniła Struga Status prawny: urzędy stanu cywilnego i metrykalne - akta metrykalne

Baza PRADZIAD; zmikrofilmowane księgi z lat 1826-1862, nr mikrofilmów: 370949-370980;