1 – 6 Sprawy osobowe, własnościowe i osiedleńcze 1784 – 1815 7 – 13 Sprawy dróg wodnych, podziału terytorialnego i podatkowe 1818 – 1860 14 –19 Nadania obywatelstwa i wystawianie paszportów 1926 – 1941 20 – 26 Sprawy organizacyjne i socjalne 1909 – 1941 27 - 35 Prowadzenie biura i archiwum, wydatki służbowe 1876 –1941 36 – 37 Wybory do parlamentu 1818 – 1940 38 – 39 Więziennictwo 1900 – 1939 40 Telekomunikacja 1920 – 1936 41 – 42 Zażalenia 1932 – 1935 43 – 62 Rybołówstwo, hodowla, rolnictwo 1887 – 1941 63 – 64 Gmina żydowska 1854 – 1939 65 – 77 Handel, rzemiosło, przemysł spożywczy 1908 – 1941 78 – 86 Ubezpieczenia na życie i od ognia 1888 – 1941 87 – 88 Kontrola prasy i zgromadzeń 1890 – 1937 89 Obwody kominiarskie 1935 – 1936 90 – 93 Kontrola ludności żydowskiej 1818 – 1915 94 – 102 Choroby epidemiczne zwierzą 1818 – 1941 103 Sprawy dotyczące rzeczy zagubionych 1888 – 1938 104 – 112 Policja kryminalna i obyczajowa 1911 – 1940 113 – 119 Ruch na drogach kołowych i wodnych, lotnictwo 1859 – 1940 120 – 122 Sprawy gospodarcze szkół 1887 – 1923 123 – 141 Budżety szkół 1940 – 1944 142 – 145 Cmentarze kościelne 1873 – 1917 146 – 152 Wnioski na wystawianie dowodów osobistych 1939 – 1943 153 – 154 Cudzoziemcy 1921 – 1944 155 – 158 Kwestionariusze dla robotników 1930 – 1939 159 – 160 Wnioski o zmianę nazwiska 1939 – 1941 161 Przepustki dla ruchu granicznego 1939 – 1940 162 Kontrola cen w Malborku 1941 163 – 164 Księgi meldunkowe wsi Lichnowy i Mątowy Wielkie 1905 - 1939

Landratury utworzone w 1772 r. na terenie Prus były pocżatkowo urzędami wykonawczymi Kamery Wojennej i Domen szczebla powiatowego. Obejmowały tereny wiejskie z wyłączeniem obszarów domenalnych i kościelnych. W wyniku reformy administracyjnej w latach 1815-1818 landratury stały się organami rejencji. Powiat malborski w 1818 r. obejmował ziemie malborską z miastami Malbork, Nowy Staw, Nowy Dwór Gdański, jego granice zachodnią stanowiła rzeka Wisła, południową linia wsi Gościszewo-Nowa Wieś, od strony wschodniej graniczyła z powiatem elbląskim którego granice stanowiła dolny odcinek Nogatu.. Siedziba władz powiatowych był Malbork. Landratom podlegały sprawy wojskowe, policja, podatki, budownictwo, opieka zdrowotna, szkoły i kościoły, opieka społeczna, komunikacja lądowa i wodna, sprawy komunalne. W 1872 roku po likwidacji urzędów domenalno-rentowych w zakres kompetencji landratur weszło zarządzanie byłymi domenami. Landrat jako przewodniczący sejmiku powiatowego (Kreistag) i wydziału powiatowego (Kreisausschuss) wywierał istotny wpływ na administrację powiatu. Landraturom podlegało wydziały powiatowe pełniące rolę władz wykonawczych. W 1920 roku obszar powiatu malborskiego został uszczuplony w związku z utworzeniem Wolnego Miasta Gdańska. Granicą powiatu, a jednocześnie państwa była na rzeka Nogat, od strony wschodniej poszerzono obszar powiatu aż po linię rzeki Drużno. Od 1920 roku landratura podlegała pośrednio władzom Rejencji Zachodniopruskiej w Kwidzynie. Od lat 30. landrat kierował całokształtem spraw administracyjnych i samorządowych, pełniąc również zadania polityczno-ideologiczne. Landratura w Malborku przestała istnieć w styczniu 1945 roku, z chwilą wejścia na te tereny wojsk radzieckich..