Akta w przedmiocie nadzoru (po nablûdatel'noj časti), 1903-1914, sygn. 1-60 - aresztowanie osób za udział w ruchu rewolucyjnym, kolportaż nielegalnych wydawnictw i posiadanie broni, spisy osób pozostających pod nadzorem policyjnym, wykazy osób wydalonych z guberni, opinie o obliczu politycznym, zezwolenia na wydawanie paszportów; Akta w przedmiocie poszukiwań (po razsysknoj časti), 1908-1914, sygn. 61-351 - poszyty dotyczące poszczególnych partii politycznych zawierające doniesienia agentów o działalności partii, poszukiwania osób podejrzanych o przynależność do partii, przekłady na język rosyjski wydawnictwa partyjnych, miesięczne sprawozdania o stanie liczebnym partii.

Funkcjonowanie żandarmerii w Królestwie Polskim normował ukaz z 31.12.1866 r. Do jej zadań należała pomoc władzom administracyjnym i sądowym w wykonywaniu zadań o charakterze policyjnym, utrzymywanie spokoju i bezpieczeństwa publicznego, chwytanie przestępców i ich strzeżenie, śledzenie zbiegów, a także pomoc przy egzekwowaniu należności skarbowych, rozkazów rządowych itp. Żandarmeria była początkowo niezależna od władz administracyjnych. Zarząd Żandarmerii Powiatów Kaliskiego, Konińskiego i Słupeckiego istniał od 1895 r. Poprzednio, od 1866 r., funkcjonowały odrębne zarządy dla powiatów kaliskiego i tureckiego oraz konińskiego i słupeckiego. Podlegał Zarządowi Żandarmerii Guberni Kaliskiej, a ten Warszawskiemu Okręgowi Żandarmerii. Na skutek ukazu z 28.06.1896 r. zniesiono Warszawski Okręg Żandarmerii, a jego funkcję przejął pomocnik generał-gubernatora warszawskiego do spraw policyjnych, któremu podporządkowano gubernialne i powiatowe zarządy żandarmerii. Urząd funkcjonował do 1914 r. i zaprzestał swej działalności wraz z ewakuacją rosyjskich władz administracyjnych.