Ustawa Rządowej z 3 V 1791 r. wiele brakowało do doskonałości. Powstawała ona w znacznym pośpiechu oraz przy bardzo szerokim kompromisie, przez co zawierała sporo braków i niejasności zarówno w obszarze ustrojowym, jak i prawnym. Projekt konstytucji przygotowali Stanisław Małachowski, Ignacy Potocki, Hugo Kołłątaj oraz sekretarz królewski Scypion Piatolli. Pracom nad ustawą zasadniczą patronował sam król. Akt konstytucji składał się z introdukcji, preambuły oraz 11 artykułów. Introdukcja wymieniała Stanisława Augusta Poniatowskiego jako króla Polski oraz władcę innych terytoriów wchodzących w skład dawnej Rzeczypospolitej. W preambule wyjaśniono genezę uchwalenia konstytucji oraz objaśniono sytuację międzynarodową, która umożliwiła wprowadzenie daleko idących reform. Następnie artykuły wyjaśniały kwestie religijne, dotyczyły roli szlachty, mieszkańców miast i chłopstwa, wprowadzały nowe zasady ustrojowe, regulowały działanie sejmu i senatu jako organów władzy ustawodawczej, wymiaru sprawiedliwości, władzy wykonawczej oraz kwestie zastępstwa w momencie śmierci monarchy oraz wychowania następcy tronu. Ostatni, jedenasty artykuł wprowadzał pojęcie „siły zbrojnej narodowej” i stawiał armię na straży suwerenności państwa polskiego. Dla mieszkańców miast szczególnie istotny był artykuł trzeci, gdyż dzięki niemu ich pozycja diametralnie wzrosła. Informacje o najważniejszych założeniach konstytucji znajdziemy w uniwersale Stanisława Małachowskiego i Kazimierza Nestora Sapiehy do mieszkańców państwa w sprawie uchwalenia Konstytucji 3 maja, Kazimierz 14 V 1791 r., który znajdują się w Akta miasta Kazimierza, sygn. 23.