Ze względu na zasady ustrojowe zespół obejmuje dwie odrębne części z cezurą przypadającą na rok 1826: akta stanu cywilnego świeckie (wszystkich wyznań) z lat 1808-1826, z podziałem na osobne serie ksiąg: urodzeń, małżeństw, zgonów. akta stanu cywilnego wyznania rzymskokatolickiego z lat 1826-1903, każda księga obejmowała trzy rodzaje aktów: urodzenia, małżeństwa, zgony, zapisywane w wyodrębnionych częściach księgi. Struktura zespołu (serie akt) i zawartość: 1. Księgi (wtóropisy, duplikaty) urodzeń, małżeństw, zgonów z lat: 1808-1914. 2. Alegata (aneksy, dowody) do akt małżeństw z lat: 1809-1889.

Zasady prowadzenia akta stanu cywilnego w Księstwie Warszawskim określał dekret Fryderyka Augusta z 27 I 1808 r., obowiązujący od 1 V 1808 r., oparty na art. 69 konstytucji z 1807 r. wprowadzającym Kodeks Napoleona. Zadanie to przekazano duchownym wyznania rzymskokatolickiego. Prawo udzielania ślubów cywilnych i rozwodów powierzono prezydentom i burmistrzom. Akta stanu cywilnego obejmowały wówczas wszelkie wyznania. 23 II i 18 III 1809 r. wprowadzono pewne zmiany proceduralne. 13 VI 1825 r. art. 71-142 I księgi Kodeksu Cywilnego dla Królestwa Polskiego wprowadził zasadę połączenia akt stanu cywilnego z metrykami kościelnymi. Postanowieniem księcia namiestnika z 3 XI 1825 r. do spisywania aktów stanu cywilnego dla wyznań niechrześcijańskich (żydów i mahometan) wyznaczeni zostali burmistrzowie lub zastępujący ich urzędnicy. Na skutek tego od 1826 r. akta stanu cywilnego mają charakter wyznaniowy (rejestrują fakty stanu cywilnego określonych wyznań). Nadzór nad księgami stanu cywilnego prowadzonymi przez proboszcza sprawował dziekan danego dekanatu, a jednocześnie księgi te podlegały kontroli władz sądowych. Zapisy w księgach stanu cywilnego początkowo prowadzono w języku polskim, a od 1 I 1868 r. - w języku rosyjskim. Zespół jest otwarty.