Wydział I. Generalia oszacowanie dóbr na prawie chełmińskim w celu ustanowienia świadczeń gruntowych 1789-1848 sygn.1 Zapisy, świadczenia, służby, daniny (Verschreibungen, Leistungen, Dienstsachen usw.) umowy kupna - sprzedaży zagrody w Skajbotach (Skaibotten), nadanie własności rolnej w obwodzie barczewskim, zatrudnienie weterynarza w powiatach lidzbarskim i olsztyńskim, cyrkularz i instrukcja dla sołtysów i zarządów wsi, uprawnienia rybackie na jeziorach Kośno i Pluskie (Kosno, Plautziger See), osuszanie jeziora we wsi Nowe Włóki (Neu Vierzighuben), uprawa tytoniu, sprzedaż lnu, projekt budowy linii kolejowej Toruń - Królewiec, klasyfikacja gmin 1813-1900 sygn 2-15 Wydział II Zniesienie świadczeń feudalnych (Liquidation der feudalen Leistungen) zniesienia opłat za szarwark sprzężajny, likwidacja pańszczyzny, spis opłat za pańszczyznę od osad chłopskich, recesy separacyjne wsi Kaletka i Mokajny (Kaletka, Mokainen), odszkodowania za korzystanie z pastwisk w lasach państwowych, odnowienie zamku, korzystanie z kaplicy zamkowej 1823-1875 sygn. 16-26 Registratura policyjna (Polizei Registratur) utworzenie kasy budowy probostwa w Jedwabnie (Jedwabno), sprawy kościołów ewangelickich w : Dobrym Mieście (Guttstadt), Jezioranach (Seeburg), Biskupcu (Bischofsburg) 1827-1868 sygn. 27-31 Varia budowa szkoły w Unieszewie (Schoenfelde), tabele wasali, notatki z Ordensfolianten 1827-1867 sygn. 32-33

W Księstwie Pruskim, a później w Królestwie w Prusach od 1525r. do 1721r. dobra państwowe występowały jako: a/ komornictwa (Kammeramt) niezależne od starostów, podlegające bezpośrednio zarządowi kamer w Królewcu b/ wsie i majątki należące do starostw. Te drugie od końca XVIIw. podlegały zarówno staroście, jak i zarządowi kamer, od 1723r. Kamerze Wojennej i Domen w Królewcu. Od połowy XVIIIw. obok nazwy Kammeramt używa się zamiennie określenia Domänenamt. W znaczeniu szerszym domena oznacza własność państwa: posiadłości ziemskie, regalia, dochody niestałe i daniny; w węższym-należące do skarbu państwa dobra ziemskie. Domeny pruskie powstały z posiadłości ziemskich elektorów brandenburskich i książąt pruskich. Charakter własności państwowej uzyskały w 1820r. (wcześniejsze postanowienia zostały zniesione, bądź ograniczone edyktami i ustawami z l. 1808-1810). Sprzedaż domen była dopuszczalna, jeśli wymagał tego interes państwa lub względy gospodarcze. W XIXw. uprawnienia sprzedaży domen król pruski przyznał ministrowi rolnictwa oraz z ograniczeniami rejencjom (1835r., 1838r., 1870r., 1877r., 1904r). Domeny znajdowały się bądź we władaniu bezpośrednim państwa, bądź w rękach dzierżawców; przeważnie były wydzierżawiane w ramach publicznego przetargu. Dochody z domen obejmowały: daniny na rzecz zarządcy od chłopów użytkujących grunty domenalne; czynsze dziedziczne, gruntowe, domenalne; spieniężone daniny świadczone pierwotnie w naturze; czynsze od inwentarza. Na szczeblu prowincji zarząd domen podlegał prezesowi rejencji (poprzez Wydział podatków, domen, lasów). Do 1874r. lokalną administrację domen stanowili intendenci (Domänenintendenten), później, tzw. Domänenrentmeister .

korekta dat (KM 2004-03-25)