A. Sprawy kościelne akta generalne, 1800-1920 sygn. 1-16 sprawy personalne, 1816-1872 sygn. 17-29 wybory do rad kościelnych, sprawy zarządu parafiami, 1819-1902 sygn. 30-37 informacje statystyczne o parafiach, sprawy nieślubnych urodzeń, informacje o zgonach, 1803-1870 sygn. 38-42 spory duchowieństwa z chłopami i szlachtą, 1821-1932 sygn. 43-44 sprawy majątkowe, kasy parafialne, 1807-1919 sygn. 45-50 wspieranie duchownych i wdów po nich, pomoc Instutowi Położnych, 1825-1887 sygn. 51-57 sprawy ksiąg liturgicznych, biblii, czasopism, 1830-1859 sygn. 58-62 sprawy wizytacji, 1835-1920 sygn. 63-65 recesy wizytacji parafii, 1792-1920 sygn. 66-97 B. Sprawy szkolne zarządzenia, instrukcje, sprawozdania, wizytacje szkół parafialnych, sprawy poszczególnych szkół, sprawy personalne nauczycieli, biblioteki szkolne, uroczystości szkolne, 1801-1888 sygn. 98-133 C. Kasa ubogich zarządzenia dotyczące działalności kasy ubogich, 1833-1868 sygn. 134-135

Superintendentura, według ordynacji kościelnej z 1535 r., była instytucją Kościoła Ewangelickiego nadzorującą funkcjonowanie parafii na terenie określonej diecezji (archiprezbitariatu). Obejmowaly one obszar jednego lub dwóch powiatów administracyjnych. Na jej czele stał superintendent, zwany wcześniej archiprezbiterem, mianowany przez senat kościelny na wniosek generalnego superintendenta. Sprawował on bezpośredni nadzór nad proboszczami i wspierał ich działalność duszpasterską. Przeprowadzał min. wizytacje kościelne, kierował wyborem proboszczów, sprawował nadzór nad szkolnictwem kościelnym, państwowym i prywatnym w sprawach nauki religii, opiekę nad instytucjami charytatywnymi, zakładami opieki społecznej. Superintendenturę w Morągu utworzono w 1829 r (wcześniej jej siedziba znajdowała się w Kwietniku). Jej granice pokrywały się z powiatem morąskim.