Zespół zawiera jednorodną dokumentację w postaci wtóropisów: - ksiąg urodzeń z lat 1874–1916, sygn. 1-34 - ksiąg małżeństw z lat 1874–1938, sygn. 35-68 - ksiąg zgonów z lat 1874–1938, sygn. 69-102 - skorowidze do ksiąg urodzeń, małżeństw i zgonów z lat 1874–1907, sygn. 103 - odtworzone w Urzędzie Stanu Cywilnego w Krzanowicach w latach 1975-1980 co stwierdzono podczas ekspertyzy w Urzędzie Stanu Cywilnego w Krzanowicach

Urzędy Stanu Cywilnego w Prusach zostały powołane do życia na mocy ustawy „Gesetz über die Beurkundung des Personenstandes und die Form der Eheschliessung”z 9 marca 1874 roku. Ustawa weszła w życie 1 października 1874 roku, a następnie została zastąpiona ogólnoniemiecką ustawą z 6 lutego 1875 roku obejmującą całą Rzeszę Niemiecką. Ustawy te wprowadziły między innymi obowiązek cywilnej rejestracji faktów stanu cywilnego, czyli urodzeń, małżeństw i zgonów zastępując tym samym rejestrację prowadzoną do tamtej pory przez urzędy parafialne, czy gminy wyznaniowe. Wprowadzono obowiązek rejestrowania urodzeń, małżeństw i zgonów wszystkich obywateli bez względu na wyznanie, w trzech rodzajach ksiąg prowadzonych w języku niemieckim. Wszystkie trzy serie ksiąg sporządzano w dwóch egzemplarzach. Ponadto istniał podział ksiąg na oryginały (Hauptregister) oraz wtóropisy (Nebenregister). Całe państwo pruskie podzielono na okręgi urzędów stanu cywilnego (Standesamtsbezirk), na które składały się od jednej do kilku gmin, w zależności od gęstości zaludnienia. W okręgach obejmujących jedną gminę czynności rejestracji sprawowali: burmistrz, wójt lub za zezwoleniem wyższych władz administracyjnych (w praktyce nadprezydenta prowincji) ich zastępcy. Gdy okręg urzędu stanu cywilnego obejmował kilka gmin, urzędnik stanu cywilnego i jego zastępca byli mianowani przez nadprezydenta prowincji. Na mocy ustawy o właściwości władz administracyjnych i sądowych z 1 sierpnia 1883 roku, nadzór nad działalnością urzędników stanu cywilnego sprawowali: starosta jako przewodniczący wydziału powiatowego (Kreisausschuss) oraz w wyższej instancji prezydent rejencji i minister spraw wewnętrznych. Krzanowice (niemiecka nazwa Kranowitz) miejscowość w powiecie raciborskim. Początki wsi są datowane na 1265 rok. W tym to okresie wieś nosiła nazwę Krenenhicz. W XVI wieku używano określenia Kranowitz. Nazewnictwo to stosowane było przez następne cztery wieki. Po 1945 roku nazwę miejscowości zmieniono na Krzanowice. Krzanowice są wsią będącą siedzibą gminy, położoną na Górnym Śląsku na ziemi raciborskiej, od południa i południowego zachodu graniczą z Republiką Czeską, administracyjnie należą do powiatu raciborskiego i województwa śląskiego. Urząd Stanu Cywilnego w Krzanowicach (Standesamt Kranowitz) został utworzony 3 września 1874 roku aktem wykonawczym do ustawy z 1874 roku, czyli decyzją Nadprezydenta Prowincji Śląskiej we Wrocławiu. Siedziba urzędu mieściła się w Krzanowicach. Rejestracji w urzędzie podlegały zdarzenia z połączonej gminy wiejskiej i miejskiej Krzanowic oraz obszarów gmin i dworskich Samborowic i Strahovic (obecnie miejscowość znajduje się w Czechach). Pierwszym naczelnikiem Urzędu Stanu Cywilnego w Krzanowicach został Steuer, nauczyciel i pisasz gminny w Krzanowicach, a jego zastępcą Grotzmann, właściciel posesji w Krzanowicach. W kolejnych latach w Krzanowicach funkcje urzędników sprawowali: Hoffmann, Bartsch, Wuntsch. Autor wstępu i inwentarza: mgr Wojciech Mitręga

KM z 2 lipca 2015r.