Franciszka Krasińska (ok 1743 – 1796), córka Stanisława, starosty nowomiejskiego i dziedzica Maleszowej i Węgrowa i Anieli z Humieckich. Była znana ze swojej urody, wdzięku i pięknych cech charakteru, a do tego odebrała staranne wykształcenie. Miała wielu zalotników. Był wśród nich również książę kurlandzki Karol, syn Augusta III. Jak pisał Władysław Konopczyński ten „ładny, miły, obrońca ojcowskiego honoru, myśliwiec, danser (...), zalecał się po polsku, przy tym naprawdę lubił Polaków i był przez nich lubiany”. Jego ślub z Franciszką odbył się 25 marca 1760 roku w Warszawie w największej tajemnicy. To morganatyczne małżeństwo nie przyniosło szczęścia królewiczowej polskiej. August III nie zaakceptował synowej, a sam Karol wyjechał do Drezna zostawiając swoją małżonkę w Warszawie. Opuszczona przez męża Franciszka pozostawała pod opieką wujostwa Lubomirskich. Angażowała się po stronie konfederatów barskich, stając się jedną z najsympatyczniejszych kobiet, działających w ich gronie. Na skutek interwencji cesarzowej Marii Teresy i ciotki Zofii Lubomirskiej Karol w 1775 zabrał małżonkę do siebie. Wspólnie zamieszkali w zamku Esterwerda w Saksonii. Franciszka zmarła w 1796 roku po dwuletnich zmaganiach z rakiem piersi. Owocem jej małżeństwa z księciem kurlandzkim była córka Maria Krystyna Albertyna (1779-1851), która poślubiła w 1797 roku księcia Karola Emanuela Sabaudzkiego z rodu Carigan. Ich dzieckiem był Karol Albert, król Sardynii i Piemontu w latach 1831-1849. Jego syn, a prawnuk Franciszki Krasińskiej w 1861 roku zasiadł na tronie włoskim jako Wiktor Emanuel II. Postać Franciszki Krasińskiej spopularyzowała Klementyna z Tańskich Hoffmanowa, która w 1825 roku wydała powieść „Dziennik Franciszki Krasińskiej”, skierowaną do młodych dziewcząt. W zasobie Archiwum Głównego Akt Dawnych zachowało się kilkadziesiąt listów księżnej kurlandzkiej Franciszki do Antoniego Lubomirskiego, wojewody lubelskiego, który był mężem jej ciotki – Zofii Krasińskiej. (AGAD, Zbiór Anny z Potockich Ksawerowej Branickiej, archiwalia różnej proweniencji, nr 802)