Sprawy granic administracyjnych z lat 1768-1922, sygn. 1-10 Sprawy policyjne: powstanie śląskie w 1919 roku, rady robotniczo-żołnierskie, polscy zbiedzy, obcokrajowcy z lat 1842-1921, sygn. 11-48, 12a Sprawy regulacji gruntów chłopskich z lat 1823-1912, sygn. 49-59, 54a, 56a Sprawy zarządzania powiatem zatwierdzanie starostów, tworzenie granic z lat 1743-1914, sygn. 60-72 Sprawy komunalne, rzemiosła, handlu: kasy emerytalne, oszczędnościowo-pożyczkowe, sprawy drogowe, wodne, rzemiosła rzeźniczego, jarmarków z lat 1826-1922, sygn. 73-188, 137a Utworzenie Urzędu Katastralnego z lat 1893-1914, sygn. 189 Sprawy kościelne i szkolne: sprawy duchownych, budowa kościołów, sprawy inwentarzy, bibliotek, szkół, nauczycieli z lat 1845-1938, sygn. 190-381, 200a, 212a, 216a, 317a, 322a, 380a Sprawy zdrowia: apteki, szpitale z lat 1864-1921, sygn. 382-393

Powiat bytomski został utworzony w 1741 roku z dotychczasowego Państwa Stanowego Bytomskiego. Okręgi administracyjne z czasów habsburskich zostały częściowo na nowo zorganizowane. Na czele powiatów stał od 1741 roku królewsko-pruski starosta /Landrat/ na miejscu dotychczasowego starosty ziemskiego /Landesältester/. Do nowo utworzonego powiatu bytomskiego dołączono kilka miejscowości , które tworzyły dotychczas tzw. Przystań Ujazdowską. Teren ten stanowił wschodnią enklawę biskupiej ziemi nyskiej. Przystań Ujazdowską podzielono między powiaty gliwicko-toszecki oraz bytomski tak, że do powiatu bytomskiego wcielono następujące wsie biskupie: Ruda z Kuźnicą Rudzką, Zabrze, Zaborze, Poręba, Mikulczyce, Biskupice, Sośnica. Te miejscowości należały do powiatu bytomskiego do 1873 roku. Pierwsza organizacja powiatów na Śląsku została przeprowadzona na podstawie królewsko-pruskiego edyktu z 22 grudnia 1741 roku. W związku z reorganizacją powiatów po utworzeniu Rejencji Opolskiej w 1815 roku, powiat bytomski został powiększony na podstawie rozporządzenia z 10 kwietnia 1887 roku. Do powiatu bytomskiego zostały włączone niektóre wsie z powiatu toszeckiego i pszczyńskiego. Ustawą z 27 marca 1873 roku powiat bytomski został podzielony na 4 powiaty: bytomski, tarnogórski, zabrski i katowicki. Urząd po wstał w 1741 roku i umocnił swoją pozycję w 1815 roku na podstawie rozporządzenia o organizacji władz administracji państwowej. Na czele powiatu stał Landrat, który był kierownikiem administracji ogólnej powiatu. DO jego obowiązków i kompetencji należały sprawy wymienione w „Instruktion zur Geschäftsführung der Regierungen” z 23 października 1817 roku. Starostę mianował król na wniosek sejmiku powiatowego. Zastępcami starosty byli 2 deputowani z powiatu, wybierani przez sejmik powiatowy na okres 6 lat. Starosta był równocześnie przewodniczącym sejmiku powiatowego, wydziału powiatowego i urzędu opieki społecznej. Władzą zwierzchnią starosty był w prowincji górnośląskiej prezes Rejencji Opolskiej. W 1939 roku przeniesiono siedzibę władz powiatowych do Tarnowskich Gór. [na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. mgr I. Pampuch, Katowice 1964]

KM 30.05.1974, 0014-9