I. Wyższy Urząd Górniczy w Krakowie (1856) 1924-1939 (1943) - akta z lat 1924-1932 (sygn.WUG 1-94) (normalia, personalia, poszukiwania i wyłączności górnicze, policja górnicza, wywłaszczenia, zmiany posiadania, rewiry górnicze, kasy brackie, należytości górnicze i inne opodatkowania, wydatki, statystyka; pola naftowe; księgi kancelaryjne) - akta z lat (1856) 1932-1939 (1943) (sygn.WUG 95-175) (akta osobowe, uprawnienia do wykonywania zawodu górnika, Unia Przemysłu Górniczo-Hutniczego; nadania górnicze, policja górnicza, statystyka) II. Wyższy Urząd Górniczy w Warszawie (organizacja władz górniczych, prawo górnicze, akta osobowe, uprawnienia do wykonywania zawodu górnika, odkrycia górnicze, nadania górnicze) (1863) 1922-1935 (1939) (sygn.WUG 176-314)

Wyższy Urząd Górniczy został powołany ustawą z 11.04.1924 r., w miejsce istniejącego Starostwa Górniczego w Krakowie. Ustawa ustalała hierarchię władz górniczych: najniższą – okręgowe urzędy górnicze, drugą instancją były wyższe urzędy górnicze, podległe Ministerstwu Przemysłu i Handlu. Powołano trzy wyższe urzędy – w Krakowie (obejmujący okręgi w Drohobyczu, Jaśle, Stanisławowie i Krakowie), Katowicach i Warszawie. Kwestie szczegółowe przejściowo regulowało ustawodawstwo państw zaborczych, 29.11.1930 r. ukazało się rozporządzenie Prezydenta RP (obowiązujące od 1 .01.1932 r.) regulujące całość podstawowych zagadnień dotyczących górnictwa. 28.09.1935 r. rozporządzeniem rządu dokonano korekty podziału kraju, powołano nowy wyższy urząd we Lwowie, zniesiono warszawski. Wyższy Urząd Górniczy w Krakowie obejmował od tej pory województwa: białostockie, kieleckie (bez pow. częstochowskiego), nowogrodzkie, warszawskie (z miastem stołecznym), wileńskie oraz powiaty województwa krakowskiego: bialski, bocheński, brzeski, chrzanowski, krakowski (wraz z miastem), myślenicki, nowotarski, wadowicki, i żywiecki. Kompetencyjnie wyższe urzędy górnicze uprawnione były do nadań górniczych, rozstrzygania sporów, nadzoru nad okręgowymi urzędami górniczymi. Wyższy Urząd Górniczy w Krakowie formalnie przestał działać 15.09.1940 r. z chwilą powołania nowej administracji górniczej dla Generalnej Gubernii.