akta cechu krawców 1808-1889 (3 j.a.), akta cechu piekarzy 1899-1933 (65 j.a.), akta cechu stolarzy 1902-1938 (23 j.a.), akta cechu szewców 1929 (1 j.a.).

Cechy były to zawodowe organizacje rzemieślników, do których należeli wszyscy majstrowie chcący uprawiać rzemiosło w mieście. Zasadniczym celem cechów była obrona interesów ich członków przed kupcami oraz przed konkurencją ze strony rzemieślników nie zrzeszonych w cechu a także przed majstrami innych specjalności. Do głównych zadań cechu należało wykształcenie uczniów i czeladników na przyszłych mistrzów cechowych . Miejscowość Biała została ulokowana na prawie niemieckim w 1226 roku. Miasto było własnością hrabiego Pruszkowskiego. W 1791 roku Biała niemal całkowicie została zniszczona przez pożar. Zniszczone zostały wówczas niemal wszystkie dokumenty znajdujące się w ratuszu. W XIX w. w Białej funkcjonowały cechy: piekarzy, rzeźników, krawców, tkaczy, połączony cech szewców i garbarzy, połączony cech stolarzy, bednarzy, tokarzy, kołodziei, kowali, ślusarzy, blacharzy i szklarzy, a także połączony cech rymarzy, siodlarzy i kuśnierzy . Zmiana przepisów przemysłowych a także rozwój na szeroką skalę przemysłu i handlu sprawiło, że znaczenia rzemiosła miejskiego zmniejszyło się choć nadal ono istniało. [Na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. Janina Domska , Opole 2003 ]