księga protokołów cechu stolarzy 1832-1933 (1 j.a.).

Cechy były to zawodowe organizacje rzemieślników, do których należeli wszyscy majstrowie chcący uprawiać rzemiosło w mieście. Zasadniczym celem cechów była obrona interesów ich członków przed kupcami oraz przed konkurencją ze strony rzemieślników nie zrzeszonych w cechu a także przed majstrami innych specjalności. Do głównych zadań cechu należało wykształcenie uczniów i czeladników na przyszłych mistrzów cechowych . Byczyna należy do najstarszych miast śląskich. Pierwsze wiadomości o tej miejscowości pochodzą z 1041 roku. W latach 1431-1474 była całkowicie opanowana przez husytów, w 1563 roku miejscowość niemal całkowicie spłonęła. Znana jest z bitwy, którą stoczyło wojsko polskie dowodzone przez hetmana Zamojskiego z wojskami kontrkandydata na króla polskiego księcia Maksymiliana. Dotkliwe straty miasto poniosło w czasie wojny 30-letniej. W Byczynie istniały między innymi następujące cechy: piekarzy, cukierników, rzeźników, garbarzy, garncarzy, szklarzy, murarzy, kowali, ślusarzy, powroźników, zegarmistrzów, kuśnierzy, rękawiczników, szewców, krawców i inne . [Na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. Janina Domska , Opole 2003]