potwierdzenia złożenia ofiary na rzecz altarzysty kościoła w Namysłowie 1422 (1 j.a.), obsadzenie altarii w kościele parafialnym 1486 (1 j.a.), prośba starszych cechów o wprowadzenie zakazu pracy partaczy 1638 (1 j.a.), kontrakty w sprawie wydobywania gliny 1760, 1762 (2 j.a.), deklaracja z 18.07.1799 1799-1800 (1 j.a.), sprawa spadku po burgrafie w Namysłowie bd.(1 j.a.), poswidczenia ukończenia nauki 1713 (1 j.a.), poświadczenia nauki zawodu, rzemiosła 1648, 1748, 1770, 1851, 1854 (5 j.a.), świadectwo szkolne ucznia cechu garncarzy 1858 (1 j.a.), poświadczenie ślubnego pochodzenia i nauki zawodu 1782-1785, 1793-1797, 1804-1807 (5 j.a.), poświadczenia dobrego urodzenia i nauki zawodu 1754-1757, 1775-1777, 1781-1784,1783-1785 (4 j.a.).

Cechy były to zawodowe organizacje rzemieślników, do których należeli wszyscy majstrowie chcący uprawiać rzemiosło w mieście. Zasadniczym celem cechów była obrona interesów ich członków przed kupcami oraz przed konkurencją ze strony rzemieślników nie zrzeszonych w cechu a także przed majstrami innych specjalności. Namysłów otrzymał prawa miejskie w 1249 roku, w 1280 roku miasto otrzymało prawa magdeburskie . W 1529 roku funkcjonowali kuśnierze, w 1561 roku stolarze. Ponadto w mieście od 1640r był cech złotników, a także działał cech płócienników, kołodziei, ślusarzy, puszkarzy, garncarzy, koszykarzy, powroźników i rymarzy, których statuty cechowe zostały zatwierdzone w 1606 roku, kowali, szklarzy, sukiennicy, od 1635 roku fryzjerzy. W 1653 roku wzmiankowani byli bednarze, mydlarze, rzeźnicy, a ponadto puszkarze, piernikarze , piekarze i inni . W połowie XIX zostały odnowione i zmodyfikowane niemalże wszystkie statuty cechowe. [Na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. Janina Domska , Opole 2003]

zmikrofilmowano jednostki archiwalne o sygnaturach 1-23