Akta stanu cywilnego parafii ewangelicko - augsburskiej w Sadolesiu powiat Węgrów

Sygnatura
62/215/0
Liczba serii
2
Liczba skanów
1524

Zawartość:

Cz. 1 Akta urodzeń, małżeństw, zgonów 1845-1848, 1850-1852, sygn. 1-7, alegaty, 1853-1854, 1856, 1857, sygn. 8-11, Alegaty 1832, 1842, 1842, 1843, 1844, 1845, 1846, 1847, 1851, 1852 sygn. 12-51, cz. 2 Akta urodzeń, małżeństw, zgonów 1854-1856, 1872-1873, 1877 sygn. 22-27, Alegaty 1848, 1872, 1873, 1874, 1878, 1843, 1956, 1857, sygn. 28-35, akta urodzeń, małżeństw, zgonów 1900, 1901, 1908 sygn. 36-38 ( zespół zawiera alegaty z parafii ewangelicko- augsburskiej w Węgrowie z lat 1842-1843, 1832?), alegaty do aktów małżeństw 1849-1850, alegaty parafii Kołodziąż 1849-1850, sygn.39-40, duplikat urodzeń, małżeństw, zgonów filiału w Sadolesiu 1918, sygn. 41

Dzieje twórcy:

Nazwa zespołu umowna. Filiał parafii ewangelicko-augsburskiej w Sadolesiu podległy parafii w Węgrowie powstał po powstaniu listopadowym, kiedy okoliczne majątki znajdowały się w rękach Stanisława i Andrzeja Zamojskich, którzy osadzali tu masowo kolonistów niemieckich. Parafia Ewangelicko-Augsburska w Węgrowie jest najstarszą parafią Diecezji Warszawskiej, założoną przez ród Radziwiłłów w 1650r. Z tamtych czasów do dziś przetrwały dwa kościoły: murowany wybudowany w latach 1838- 1841 (obecnie używany) w Węgrowie, w którym odbywają się coniedzielne nabożeństwa i drewniany z modrzewia z 1679 r. na miejscu okazałej świątyni z 1634 r., podpalonej w 1678 r. na cmentarzu. W 1906r. poświęcono kościół w Sadolesiu (filiał parafii Węgrów), 1907- poświecenie nowego kościoła w Płatkownicy (filiał parafii Węgrów). Filiał kontrolowany był przez Super Intendenta Warszawskiej Ewangelicko-Augsburskiej Eparchii. W latach 1900-1901 pastorem był Herman Knote. W księdze z 1908 r. występują zapisy z miejscowości: Bojewo, Brok, Komorowo, Łochów, Morzyczyn, Ocięte, Płatkownica, Sadoleś, Sójkówek, Zajezierze, Zarzetka. Na mocy art. 69 konstytucji z 1807r wprowadzony został w Księstwie Warszawskim Kodeks Napoleona, a wraz z nim urzędy i księgi stanu cywilnego. Dekret Króla Saskiego Fryderyka Augusta z 23.02. 1809 r. regulował sposób prowadzenia akt stanu cywilnego (Dz. PKW nr 9/10 art.. 1-12). W zasadzie księgi mieli prowadzić świeccy urzędnicy, w praktyce obowiązki te powierzono duchownym. Na mocy Kodeksu Cywilnego Królestwa Polskiego (Postanowienie Rady Administracyjnej z 3.11. 1825 Dodatek do rozdz. IV Dz. P. KP T.10) w 1825r akta stanu cywilnego złączono z księgami kościelnymi. Proboszcz parafii był jednocześnie urzędnikiem stanu cywilnego. Przepisy szczegółowo regulowały sposób prowadzenia ksiąg, ich kontroli (2 egz. protokółu sprawdzenia akt). Księgi prowadzono w formie duplikatów służących do zapisywania urodzeń, małżeństw, zgonów z jednego roku lub unikatów, gdzie zapisywano jeden rodzaj zdarzeń (tylko urodzenia, tylko małżeństwa, tylko zgonu) w jednej księdze z kilku lat aż do wyczerpania kart. Duplikaty przechowywały archiwa hipoteczne sądu pokoju, drugi w miejscu tworzenia. Nadzór nad księgami stanu cywilnego prowadzonymi przez proboszcza sprawował dziekan danego dekanatu oraz władze sądowe. Rada Państwa 04.06.1901r zwolniła sędziów pokoju z tego obowiązku (Zb. Pr. i Rozp. Nr 67 poz.1346). Postanowieniem księcia namiestnika z 3.11. 1825r do spisywania aktów stanu cywilnego wyznań niechrześcijańskich wyznaczeni zostali burmistrzowie lub ich zastępcy. 24.06.1836 ukazało się prawo o małżeństwie (Dz. P KP T.18), które skutki cywilne zawarcia aktu oddawało sądom cywilnym, ograniczało swobodę wyznania dzieci z małżeństw mieszanych - katolików z prawosławnymi (musiały przyjąć prawosławie). (od 1847r odstępstwo od prawosławia karano jako przestępstwo.) Początkowo księgi prowadzono w języku polskim, od 1.01. 1868r na mocy rozporządzenia Komitetu Urządzającego w języku rosyjskim. Stosunki Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego wobec państwa określała ustawa z 1849r (Dz.. P. T. XLII, s. 11). Obowiązywała aż do 1936r tj. wydania dekretu prezydenta RP o stosunku państwa do kościoła ewangelicko – augsburskiego w Polsce. (Dz. U. z 1936 r. nr 94, poz. 659) kościół ewangelicki pozostawał pod nadzorem Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego oraz wojewodów, co uwidaczniało się m.in.: w obowiązku zatwierdzania projektów do etatu, rachunków rocznych nie tylko przez Konsystorz, ale również Ministerstwo, dostarczaniu ministerstwu protokołów wyborów, konieczności zdobycia zezwolenia na zmianę przeznaczenia, obciążenie, zbycie majątku kościelnego. stosunki wewnętrzne Kościoła ewangelicko – augsburskiego to określało je Zasadnicze Prawo Wewnętrzne. Struktura wewnętrzna parafii przedstawiała się następująco. Zarząd nad parafią sprawował pastor, kolegium kościelne (rada), a w kantoratach kantorzy ew. członkowie dozoru cmentarnego. Oprócz nich sprawami gminy wyznaniowej zajmował się również wspomniany dozór oraz dozór kościelny i szkolny.

Daty skrajne:

1832-1878,1900-1908,1918

Klasyfikacja:

urzędy stanu cywilnego i akta metrykalne

Nazwa twórcy:

Daty:

1832-1832, 1842-1848, 1850-1854, 1856-1857, 1872-1874, 1877-1878, 1900-1901, 1908-1908.

Nazwa dawna:

Nazwa obcojęzyczna:

Języki:

rosyjski, polski, niemiecki

Dostępność:

Udostępniany w całości

Ogółem jednostek archiwalnych:

41

Ogółem opracowanych jednostek archiwalnych:

35

Ogółem jednostek archiwalnych bez ewidencji:

0

Ogółem metrów bieżących

0.47

Ogółem opracowanych metrów bieżących

0.41

Ogółem metrów bieżących bez ewidencji

0.0

Ogółem jednostek archiwalnych:

0

Ogółem plików :

0

Ogółem rozmiar (w MB):

0.0

Ogółem dokumentów

0

Ogółem spraw

0

Ogółem klas

0

Ogółem jednostek archiwalnych:

0.0

Ogółem metrów bieżących:

0.0

Daty skrajne dokumentacji niearchiwalnej:

Nazwa Inwentarz skarbowy Uwagi
inwentarz książkowy zatwierdzony Tak 35 j.a T.9
elektroniczny inwentarz archiwalny roboczy Tak 41 j.a.

Akta mikrofilmowane