Cz.2 Akta urodzeń, małżeństw, zgonów 1876-1879 sygn. 1-4, Cz.3 Akta urodzeń, małżeństw, zgonów 1880-1885,1890-1900 sygn. 5-21, Akta urodzeń, małżeństw, zgonów 1901-1907 sygn.22-28

Na mocy art.. 69 konstytucji z 1807r wprowadzony został w Księstwie Warszawskim Kodeks Napoleona, a wraz z nim urzędy i księgi stanu cywilnego. Dekret Króla Saskiego Fryderyka Augusta z 23.02. 1809r. regulował sposób prowadzenia akt stanu cywilnego (Dz PKW nr 9/10 art.. 1-12). W zasadzie księgi mieli prowadzić świeccy urzędnicy, w praktyce obowiązki te powierzono duchownym. Na mocy Kodeksu Cywilnego Królestwa Polskiego (Postanowienie Rady Administracyjnej z 3.11. 1825 Dodatek do rozdz. IV Dz. P. KP T.10) w 1825r akta stanu cywilnego złączono z księgami kościelnymi. Proboszcz parafii był jednocześnie urzędnikiem stanu cywilnego. Przepisy szczegółowo regulowały sposób prowadzenia ksiąg, ich kontroli (2 egz. protokółu sprawdzenia akt). Księgi prowadzono w formie duplikatów służących do zapisywania urodzeń, małżeństw, zgonów z jednego roku lub unikatów, gdzie zapisywano jeden rodzaj zdarzeń (tylko urodzenia, tylko małżeństwa, tylko zgonu) w jednej księdze z kilku lat aż do wyczerpania kart. Duplikaty przechowywały archiwa hipoteczne sądu pokoju, drugi w miejscu tworzenia. Nadzór nad księgami stanu cywilnego prowadzonymi przez proboszcza sprawował dziekan danego dekanatu oraz władze sądowe. Rada Państwa 04.06.1901r zwolniła sędziów pokoju z tego obowiązku (Zb. Pr i Rozp. Nr 67 poz.1346). Postanowieniem księcia namiestnika z 3.11. 1825r do spisywania aktów stanu cywilnego wyznań niechrześcijańskich wyznaczeni zostali burmistrzowie lub ich zastępcy. 24.06.1836 ukazało się prawo o małżeństwie (DzP KP T.18), które skutki cywilne zawarcia aktu oddawało sądom cywilnym, ograniczało swobodę wyznania dzieci z małżeństw mieszanych - katolików z prawosławnymi (musiały przyjąć prawosławie). (od 1847r odstępstwo od prawosławia karano jako przestępstwo.) Początkowo księgi prowadzono w języku polskim, od 1.01. 1868r na mocy rozporządzenia Komitetu Urządzającego w języku rosyjskim. W okresie XX-lecia Kościół Rzymskokatolicki opierał się na Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917r. Dekretem z 25.09.1945r wprowadzona została od 1.01. 1946r świecka rejestracja stanu cywilnego wykonywana przez świeckie urzędy stanu cywilnego (Dz.U. Nr 48 poz. 272 Prawo o aktach stanu cywilnego i 273 Przepisy wprowadzające prawo o aktach stanu cywilnego). Rozporządzenie Ministra Administracji Publicznej i Sprawiedliwości z 24.11. 1945r w sprawie wykonywania prawa o aktach stanu cywilnego oraz przepisów wprowadzających to prawo (Dz.U. Nr 54 poz. 304) regulowało sposób funkcjonowania USC. W październiku 1873r b-p Chełmski nakazał księżom unickim do 1.01. 1874r przystąpienie do prawosławia. Opór wiernych łamano zbrojnymi represjami. Ukaz cara z 5.07.1874r o całkowitym zastąpieniu Unii prawosławiem stał się podstawą przyłączania całych dekanatów unickich, a zjazd konsystorza 2.03.1875r podpisał akt przyłączenia kościoła greckokatolickiego do Cerkwi prawosławnej. Unicka diecezja chełmska została przemieniona na prawosławną diecezję chełmsko-warszawską. Ukaz tolerancyjny cara Mikołaja II z kwietnia 1905r zezwolił na odstępstwo od prawosławia, znaczna część b. Unitów przeszła na katolicyzm. Przywrócono diecezję chełmską. W czasie I wojny w 1915r z cofającymi się wojskami rosyjskimi w głąb Rosji ewakuowano większość ludności prawosławnej i instytucji związanych z cerkwią. Na mocy rozporządzenia Nr 65 z dnia 11 grudnia 1918 roku, wydanego przez ks. Henryka Przeździeckiego (1873-1939), biskupa siedleckiego większość cerkwi pounickich została rewindykowana katolikom i rekoncyliowana. Bibliografia: Prawo cywilne obowiązujace w guberniach Królestwa Polskiego T. I Petersburg 1875. Zbiór przepisów prawnych w sprawach rejestracji stanu cywilnego wydanych po odzyskaniu niepodległości państwowej Warszawa 1931opr. J. Litwin, A. Rżewski, Martyrologia Unitów Podlaskich w świetle najnowszych badań naukowych. Unici podlascy T. I Siedlce 1996 Kościół parafialny dla katolików obrządku greko-katolickiego w Hołubli ufundował w 1545 r. książę Bohdan Sapieha. Od 1875 r. został zamieniony na cerkiew, rekoncyliowany w 1918 r., parafia rzymskokatolicka erygowana w 1921 r.

Akta nie mikrofilmowane. UMZ 1876-1885,1890-1907, w ks. z 1899 wyrwane karty