Teki Stefana Krakowskiego z lat 1947 - 1960, sygn. 1 - 46, w tym kopie, regesty lub krótkie wypiski z dokumentów przechowywanych w Archiwum Głównym Akt Dawnych w Warszawie (rewizje woj. krakowskiego z lat: 1564, 1630/31, lustracje woj. krakowskiego z lat: 1569, 1620, 1660, 1765, 1789, lustracja łanów wybranieckich z 1778 r.), Archiwum Jasnogórskim (katalog dochodów i wydatków nowicjatu – l. 1650-61, dokumenty z XVI-XVIII w.), Archiwum Państwowym w Piotrkowie Trybunalskim (dokumenty dotyczące połączenia Starej i Nowej Częstochowy z lat 1818-1866), Archiwum Państwowym w Częstochowie (dokumenty dotyczące budowy mostów, reparacji dróg, spisy ludności – XIX w.) oraz Archiwum Parafii Św. Zygmunta (wizytacje z lat: 1598, 1675, 1782, opisy i inwentarze z lat: 1821, 1833, protokoły tradycyjne z l. 1866 i 1879, sumariusze dokumentów), regesty dokumentów poddanych edytorstwu źródłowemu, noty bibliograficzne dotyczące dziejów Częstochowy i rejonu, fiszki bibliograficzne dotyczące Częstochowy i Jasnej Góry, fiszki bibliograficzne dotyczące miast małopolskich, referat: „Ze studiów nad dziejami Częstochowy i jej okolic w wiekach XV- XVIII” oraz opracowane prze przez Krakowskiego uwagi dotyczące pochodzenia materiałów zebranych w Tekach i sposobu z nich korzystania.

Stefan Krakowski urodził się 5 czerwca 1912 roku w Łodzi. Z wykształcenia był historykiem. Studiował na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Wileńskiego. Pracę magisterską o kasztelanie krakowskim Spicymierzu herbu Leliwa napisał pod kierunkiem profesora Stanisława Zajączkowskiego. Po zakończeniu studiów w 1938 roku podjął pracę na Uniwersytecie oraz w Archiwum Państwowym w Wilnie. Po zakończeniu II wojny światowej przez krótki okres czasu pracował jako nauczyciel w jednej z białostockich szkół średnich. W 1946 roku swoją karierę naukowa związał z Uniwersytetem Łódzkim, osiągając tytuł profesora. Od 1960 roku kierował Katedrą, przekształcona później w Zakład Historii Polski Średniowiecznej. Zmarł 24 lutego 1999 roku .Stefan Krakowski w swoich pracach naukowych wielokrotnie podejmował zagadnienia dotyczące dziejów Częstochowy. W 1948 roku wydana została jego rozprawa doktorska zatytułowana "Stara Częstochowa. Studia nad genezą, ustrojem i strukturą ludnościową i gospodarczą Częstochowy (1220 - 1655). Kontynuując te badania opublikował w latach 1948 - 1990 szereg rozpraw i artykułów, w tym między innymi: "Sukiennictwo w Częstochowie na tle rejonu do połowy XVII wieku" (1958), "Studia a z dziejów Częstochowy i okolic w wiekach XV - XVIII" (1959), "Dzieje Częstochowy od wieku XII do początków XIX" (1964), "Mieszczanie częstochowscy w XVI wieku w świetle testamentów" (1965). Ostatnia praca poświęcona miastu to "Życie codzienne i obyczaje w Starej Częstochowie" wydana w 1990 roku. Z racji przedmiotu swoich badań i zainteresował współpracował z Towarzystwem Popierania Kultury Regionalnej w Częstochowie, przekształconym następnie w Częstochowskie Towarzystwo Naukowe, częstochowskim oddziałem Polskiego Towarzystwa Historycznego oraz Wyższą Szkołą Pedagogiczną w Częstochowie. Za swoje wybitne osiągnięcia i zasługi dla miasta został nagrodzony przez władze miejskie Częstochowy. Pod koniec życia współpracował z zespołem redakcyjnym przygotowującym nawą poszerzoną monografię Częstochowy.

Notatkę informacyjną i inwentarz sporządziła Agnieszka Pepłowska (2003). Inwentarz wpisany do bazy danych IZA.