Sygnatury spraw C i Co.

Podczas okupacji w Generalnym Gubernatorstwie działały sądy niemieckie i polskie. Sądy polskie były właściwe w sprawach, które nie zostały przekazane sądom niemieckim, tj. sprawy cywilne byłych obywateli II RP zamieszkałych w GG. Sądy polskie miały urzędować na podstawie polskiego prawa i ustroju sądowego, z zastrzeżeniem, że władze GG miały prawo do zmian. Polskie sądy powszechne funkcjonowały na podstawie rozporządzenia z dnia 19 lutego 1940 roku o sądownictwie polskim w Generalnym Gubernatorstwie (Dz. Rozporz. GGP, część I, nr 13, s. 64). Faktyczne rozpoczęcie działalności częsci z nich nastąpiło już jesienią 1939 r. Ich funkcjonowanie regulowało także postanowienie wykonawcze z dnia 1 sierpnia 1940 r. (Dz. Rozporz. GGP, część II, nr 49, s. 411) wydane na podstawie rozporządzenia o odbudowie wymiaru sprawiedliwości w Generalnym Gubernatorstwie z dnia 26 października 1939 r. (Dz. Rozporz. GG, nr 2, s. 4). Sądownictwo było trzystopniowe obejmując sądy grodzkie, okręgowe i apelacyjne. Orzecznictwo opierało się o polskie ustawy i rozporządzenia, w sprawach karnych nabierały mocy prawnej dopiero wtedy, gdy niemiecka władza oskarżenia przekazały sprawę sądownictwu polskiemu. Sądy polskie podlegały bezpośrednio nadzorowi Szefa Okręgowego. Sąd Okręgowy w Piotrkowie Wydział Zamiejscowy w Częstochowie przestał istnieć z dniam 1 maja 1946, z chwilą rozpoczęcia działalności przez Sąd Okręgowy w Częstochowie na mocy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 5 kwietnia 1946 r. w sprawie utworzenia Sądu Okręgowego w Częstochowie i w sprawie przeniesienia ksiąg hipotecznych sądów okręgowych w Kaliszu, Piotrkowie i Sosnowcu do wydziału hipotecznego Sądu Okręgowego w Częstochowie.