Akta Stanu Cywilnego Parafii Rzymskokatolickiej w Blachowni

Sygnatura
8/857/0
Liczba serii
0
Liczba skanów
454

Zawartość:

Materiały archiwalne zawarte w zespole Akta stanu cywilnego Parafii Rzymskokatolickiej w Blachowni stanowią duplikaty akt urodzeń, małżeństw i zgonów z lat 1910 -1913

Dzieje twórcy:

Parafię w Blachowni dnia 20 marca 1910 roku erygował biskup Stanisław Zdzitowiecki wydzielając wsie: Blachownia, Brzózki, Gać, Herby, Malice, Ostrowy, Trzepizury i Wyrazów z parafii Konopiska, a Cisie i Pietrzaki z parafii Truskolasy. W 1938 r. biskup Teodor Kubina przyłączył wieś Ottonów z parafii Świętej Barbary. Pierwszym proboszczem został ks. Antoni Zmysłowski. Jego staraniem z chwilą powstania parafii wybudowano tymczasowy drewniany kościółek, który służył parafii do czasu wybudowania nowego kościoła i został rozebrany w 1926 roku. Budowę nowej świątyni podjął w 1924 roku drugi proboszcz parafii ks. Marian Kubowicz. Kamień węgielny poświęcił i wmurował biskup Władysław Krynicki 6 lipca 1924 r. Uroczystego poświęcenia kościoła dokonał 4 września 1927 r. biskup Teodor Kubina. Rejestracja aktów stanu cywilnego z parafii Blachownia została rozpoczęta od marca 1910 roku. Sposób prowadzenia akt stanu cywilnego na terenie zaboru rosyjskiego regulowały przepisy Kodeksu Cywilnego Królestwa Polskiego uchwalonego 13 czerwca 1825 roku, a obowiązującego od 1 stycznia 1826 roku. Zgodnie z postanowieniami Kodeksu, świecka rejestracja zdarzeń stanu cywilnego zrównana została z rejestracją kościelną, w wyniku czego złączone zostały akta stanu cywilnego z metrykami kościelnymi. Zapis ten określony w art. 71 Kodeksu dotyczył osób należących do tak zwanych wyznań chrześcijańskich, czyli: rzymskokatolickiego, greckokatolickiego, prawosławnego, ewangelicko – augsburskiego i ewangelicko-reformowanego. Oznaczało to, że osoby duchowne, w przypadku wyznania rzymskokatolickiego – proboszczowie parafii, po odprawieniu określonego obrzędu religijnego (chrztu, ślubu, pogrzebu) spisywali akta stanu cywilnego. Rejestracja aktów prowadzona była w dwóch odrębnych seriach ksiąg – księgach unikatów (pierwopisów) i duplikatów (wtóropisów). Unikaty zakładane były osobno dla aktów urodzeń, małżeństw i zgonów. Prowadzono je przez dowolna liczbę lat, aż do zapisania wszystkich kart w danym tomie. Natomiast księgi duplikatów zakładane były na każdy rok kalendarzowy i rejestrowano w nich (w wydzielonych częściach) wszystkie rodzaje aktów. Po zamknięciu księgi dla poszczególnych rodzajów akt sporządzany był skorowidz alfabetyczny z odniesieniem do numeru metryki. W przypadku akt małżeństw skorowidz sporządzano według nazwiska mężczyzny. Pierwopisy przechowywane były w miejscu ich wytworzenia, czyli w parafiach, natomiast wtóropisy przekazywano do archiwum hipotecznego właściwego sądu pokoju. Oprócz unikatów i duplikatów ksiąg w parafiach gromadzone były tak zwane alegata, czyli dokumenty załączane do akt małżeństw (zwane również aneksami lub aktami zbiorowymi). Stanowiły je takie dokumenty jak: odpisy metryk urodzenia lub chrztu małżonków, w przypadku ponownego ślubu akta zgonu zmarłego małżonka, zapowiedzi wygłaszane w parafiach. Alegata składane były z duplikatami ksiąg metrykalnych w archiwach sądowych. Szczegółowe zasady sporządzania aktów stanu cywilnego regulował wspomniany wyżej Kodeks Cywilny Królestwa Polskiego i wydawane do niego akty wykonawcze. Normatywy te określały zarówno treść i formę aktów, termin dokonywania rejestracji od momentu zdarzenia, jak i sprawy związane z przygotowaniem ksiąg. Dużą wagę przywiązywano również do odpowiedniego zabezpieczenia akt stanu cywilnego – miały być one spisane na papierze dobrej jakości, a same księgi miały posiadać solidne i trwałe oprawy. Zgodnie z obowiązującymi przepisami duchowni pełniący funkcję urzędników stanu cywilnego nie mogli dokonywać żadnych poprawek lub skreśleń w sporządzonym już akcie. Niedopuszczalne było również stosowanie skrótów bądź oznaczanie liczb cyframi – daty zapisywano słownie. Od 1868 roku, na mocy przepisów Komitetu Urządzającego z dnia 10/22 listopada 1867 roku, akta stanu cywilnego sporządzane były w języku rosyjskim. Wprowadzona została również podwójna datacja, według kalendarza gregoriańskiego i juliańskiego. Rejestracja akt stanu cywilnego w parafiach prowadzona była do 1945 roku. Od 1 stycznia 1946 roku, na mocy przepisów Dekretu Rady Ministrów z dnia 25 września 1945 roku Prawo o aktach stanu cywilnego, rozpoczęły działalność państwowe urzędy stanu cywilnego.

Daty skrajne:

1910 - 1913

Klasyfikacja:

Nazwa twórcy:

Daty:

1910-1913.

Nazwa dawna:

Nazwa obcojęzyczna:

Języki:

Dostępność:

Ogółem jednostek archiwalnych:

4

Ogółem opracowanych jednostek archiwalnych:

4

Ogółem jednostek archiwalnych bez ewidencji:

0

Ogółem metrów bieżących

0.0

Ogółem opracowanych metrów bieżących

0.1

Ogółem metrów bieżących bez ewidencji

0.0

Ogółem jednostek archiwalnych:

0

Ogółem plików :

0

Ogółem rozmiar (w MB):

0.0

Ogółem dokumentów

0

Ogółem spraw

0

Ogółem klas

0

Ogółem jednostek archiwalnych:

0.0

Ogółem metrów bieżących:

0.0

Daty skrajne dokumentacji niearchiwalnej:

Nazwa Inwentarz skarbowy Uwagi
inwentarz książkowy zatwierdzony Tak 10 j.a.