Dokumenty nagromadzone w urzędach, instytucjach i zakładach pracy wymagały odpowiedniego zabezpieczenia i przechowywania. W tym celu na terenie Łęczycy powołano Archiwum Zarządzeniem Ministra Oświaty z 21.VII. 1950 r. Nowo utworzone Archiwum podlegało Archiwum Państwowemu w Łodzi.

W 1951 r. po wydaniu nowego dekretu o archiwach Oddział Powiatowy w Łęczycy został przemianowany na Powiatowe Archiwum Państwowe w Łęczycy. Początkowo obejmowało swoją działalnością cały powiat łęczycki, a od 1956 r. również powiat poddębicki.

W wyniku zmiany podziału administracyjnego w 1975 r. przekształcono Powiatowe Archiwum w Ekspozyturę w Łęczycy Archiwum Państwowego w Płocku. W lipcu 1994 r. Minister Edukacji Narodowej na wniosek Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych utworzył z Oddziału w Płocku AP. m. st. Warszawy Archiwum Państwowe niezależne od archiwum warszawskiego, a od września Oddział Zamiejscowy w Łęczycy Archiwum Państwowego m. st. Warszawy podporządkowany został archiwum płockiemu pod nazwą: Archiwum Państwowe w Płocku Oddział w Łęczycy.

Archiwum w Łęczycy do 1993 r. znajdowało się w Klasztorze Zgromadzenia Sióstr Urszulanek SJK w Łęczycy przy ul. Panieńskiej, a od 1994 r. do chwili obecnej po byłym Przedszkolu ŁZG przy ul. Belwederskiej 38. Lokal został przekazany na podstawie zawartej umowy użyczenia z Urzędem Miejskim. Zmiana obiektu wpłynęła pozytywnie na warunki przechowywania akt oraz lepsze warunki pracy.

Pierwszym kierownikiem archiwum łęczyckiego był W. Czerwiński, dawny burmistrz Łęczycy, a następnie Cz. Adamus, J. Kozłowski, J.Tymecki, W. Wosadko, A. Bednarek, J. Romek, Z. Ustimow, obecnie Jolanta Górska.

Łęczyckie zbiory archiwalne są spuścizną po organach administracji państwowej i samorządowej, partyjnych, sądowych oraz po instytucjach, urzędach, towarzystwach, bankach z XIX i XX w. Do najważniejszych zespołów archiwalnych należą akta miasta Łęczycy, Ozorkowa, Piątku i Poddębic, akta gmin oraz akta notarialne z powiatów: łęczyckiego i poddębickiego. Najstarszym dokumentem łęczyckiego archiwum jest świadectwo czeladnicze z 1736 r.

Bogactwo i różnorodność źródeł zgromadzonych w archiwum w Łęczycy pozwala na prowadzenie różnego rodzaju badań naukowych. Łęczyckie Archiwum jest skarbnicą wiedzy, z którego miasto może szczycić się dumą.