sprawozdania sytuacyjne wojewody z lat 1933-1934 sygn 1, akta personalne prokuratora S. Cichowskiego sygn 2, akta dot. wystąpień antypaństwowych sygn 3-52, 126-220, zaniedbania obowiązków służbowych sygn 53-62, nadużyć gospodarczych sygn 63-87, fałszerstwa przekupstwa nielegalny handel, kradzież, napady morderstwa i sutenerstwo sygn 88-125 sztandary, plakaty i prasa jako dowody rzeczowe sygn 221-227; repertoria Ko,Ds.,Prp, W, Ksp, U, Pf, Ap, dzienniki prezydialne, skorowidze do repertoriów

Na mocy przepisów o urządzeniu sądownictwa w Królestwie Polskim wydanych 18 lipca 1917 roku przez Tymczasową Radę Stanu przy każdym sądzie okręgowym miał urzędować prokurator z odpowiednią liczbą podprokuratorów. Dla Sądu Okręgowego w Kielcach na mocy art.. 21 ustawy z 4 lutego 1918 ustanowiono 1 prokuratora i 6 podprokuratorów. Organizacja, kompetencje i biurowość urzędów prokuratorskich zostały określone w instrukcji z 1 marca 1918 r. Na mocy Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 25 czerwca 1929 zaczął obowiązywać regulamin urzędowania prokuratorów sądów apelacyjnych i okręgowych zmieniony częściowo rozporządzeniem z 19 marca 1930 r. Urzędnicy wymiaru sprawiedliwości powoływani byli na czas nieokreślony. Prokurator w sprawach karnych badał sprawę, zlecał policji przeprowadzenie dochodzenia, przekazywał sprawę sędziemu w celu preprowadzenia śledztwa, sporządzał akt oskarżenia lub umarzał postępowanie, w sprawach cywilnych uczestniczył w sporach jurysdykcyjnych między władzami sądowymi a administracjnymi , sprawach o fałszowanie dokumentów, w sprawach o zasądzenie szkód powstałych wskutek działalności urzędników administracyjnych. Urząd prokuratora działał do 1939 roku. W oparciu o Archiwum Państwowe w Kielcach i jego oddziały. Przewodnik po zasobie archiwalnym, Warszawa Łódź 1998 oraz wstęp do zespołu.