Sprawozdanie z działalności Obywatelskiego Komitetu Ratunkowego m. Kielc za półrocze 1 grudnia 1914 r. do 1 czerwca 1915 r. sygn. 1 Księga protokołów posiedzeń Kieleckiego Miejskiego Komitetu Obywatelskiego sygn. 2 Przepisy organizacyjne Komitetu Ratunkowego m. Kielc sygn. 3 Księga protokołów Komitetu Ratunkowego m. Kielc sygn. 4 Protokół posiedzenia członków Wydziału Aprowizacyjnego Komitetu Ratunkowego Obywatelskiego m. Kielc sygn. 5 Przychody i rozchody Komitetu Obywatelskiego i Komitetu Ratunkowego sygn. 6 Kartki żywnościowe Komitetu Aprowizacyjnego sygn. 7 Wzory odcisków pieczęci Komitetów Ratunkowych i Rady Opiekuńczej powiatu kieleckiego, Polskiej Centrali Zbożowej w Kielcach, Aprowizacji w Kielcach sygn. 8

Komitety Ratunkowe zaczęły swą działalność jesienią 1915 roku kontynuując pracę istniejących od początku I wojny światowej komitetów obywatelskich. Celem ich było niesienie pomocy osobom w trudnej sytuacji życiowej. Była to pomoc żywnościowa, dostarczanie odzieży i zapomóg pieniężnych. 11 listopada 1915 roku utworzono Główny Komitet Ratunkowy w Lublinie, a 1 stycznia 1916 roku Radę Główną Opiekuńczą w Warszawie. Organizacja terenowych komitetów ratunkowych odbyła się sprawnie, w większości zaangażowali się w ich działalność członkowie rozwiązanych Komitetów Obywatelskich. GKR stanowił centralę ruchu ratunkowego, natomiast organami niższego szczebla były komitety ziemi (na terenie dawnych guberni), komitety powiatowe, gminne i miejskie. Komitety w Kielcach, Lublinie, Piotrkowie Trybunalskim i Radomiu miały status komitetów powiatowych. . Komitet Ratunkowy w Kielcach kontynuował działalność Komitetu Obywatelskiego. Posługiwał się nawet przez dość długi czas starą nazwą „Obywatelski Komitet Ratunkowy miasta Kielc” Z nazwy „Obywatelski” zrezygnowano dopiero przy sprawozdaniu za okres 1 lipca 1917 - 1 października 1818 r. Prezesem KR, a wcześniej KO, do sierpnia 1915 r. był biskup Augustyn Łosiński, potem jego miejsce zajął Józef Dunin. W 1915 roku w ramach Komitetu funkcjonowało 6 sekcji: rozdawnictwa pożywienia, ochron, zapomóg pieniężnych, pożyczek bezprocentowych rozdawnictwa odzieży, bezpłatnej porady lekarskiej. 1 lipca 1916 roku w KR utworzono obok wydziału dobroczynności, drugi, aprowizacyjny i powołano wiceprezesów, którzy odpowiadali za działalność obu tych wydziałów. Za wydział dobroczynności odpowiadał Zygmunt Niesiołowski, a aprowizacji Grzegorz Bukowiński. Funkcję sekretarza pełnił Bolesław Markowski a skarbnika Jerzy Płóciennik. W ramach wydziału dobroczynności nadal funkcjonowały wszystkie sekcje, zaś nowo utworzony wydział aprowizacyjny swe istnienie zawdzięcza porozumieniu grupy około 70 osób, które zebrawszy kilkanaście tysięcy rubli kapitału pragnęły pomóc w zaprowiantowaniu miasta. wydział ten prowadził działalność handlową sprzedając kielczanom cukier, herbatę, kartofle, mydło naftę itp. Trwająca nadal wojna wpływała stopniowo na osłabienie intensywności działań komitetu sukcesywnie kończyły się fundusze. Począwszy od lipca 1918 roku postawiono w stan likwidacji wydział dobroczynności. Środki pieniężne przekazano między innymi ochronkom im. Henryka Sienkiewicza i Św. Aleksandra, Towarzystwu „Kropla mleka”, schronisko dla dzieci - Stowarzyszeniu "Dzieci Maryi" zaś ambulatorium pod zarząd miasta. Z dniem 1 października 1918 roku formalnie ustała działalność powyższej organizacji.