protokoły z posiedzeń i sprawozdania z działalności Miejskiej Rady Narodowej, budżety, odbudowa zniszczeń wojennych

Podstawę prawną ustroju miast w pierwszym okresie istnienia Polski Ludowej normują głównie następujące przepisy: Ustawa z 23 marca 1933 r. o częściowej zmianie ustroju samorządu terytorialnego, Ustawa z 11 września 1944 r. o organizacji i zakresie działania rad narodowych, znowelizowana ustawą z 3 stycznia 1946 r. Dekret PKWN z 21 sierpnia 1944 r. o trybie powoływania władz administracji ogólnej I i II instancji, jako organów administracji rządowej, który przywracał stanowiska starostów i wojewodów, charakterystyczne dla okresu Polski międzywojennej Dekret PKWN z 23 listopada 1944 r. o organizacji i zakresie działania samorządu terytorialnego. Organami ustrojowo – organizacyjnymi na szczeblu samorządowym były Miejska Rada Narodowa ze swym prezydium i komisjami oraz jej organ wykonawczy czyli Zarząd Miejski. MRN była naczelnym organem uchwałodawczym, organem planowania działalności publicznej na obszarze miasta, powołanym do stanowienia norm i zasad administracji i gospodarki miejskiej, oraz organem kontroli nad swym organem wykonawczym tudzież nad urzędami i instytucjami publicznymi, nie wyłączając rządowych. W skład rady narodowej wchodzili przedstawiciele partii politycznych, związków zawodowych, organizacji i zrzeszeń, spółdzielni, instytucji kulturalnych i oświatowych, stowarzyszeń pomocy i opieki społecznej oraz organizacji młodzieżowych. Ilość radnych uzależniona była od ilości mieszkańców miasta. Rada narodowa wybierała ze swego grona prezydium w skład którego wchodził przewodniczący, jego zastępca i trzech członków. Rada powoływała kilka komisji, z których stałymi były: finansowo – budżetowa, oświatowa i kontroli. W razie potrzeby powoływane były dalsze komisje. Do kompetencji rad narodowych należało: planowanie działalności publicznej, a w szczególności ustalenie budżetu oraz planu świadczeń w naturze; kontrola działalności organów wykonawczych (rządowych i samorządowych) oraz instytucji i osób, wykonujących funkcje zlecone w zakresie administracji i gospodarki publicznej z punktu widzenia legalności, celowości i zgodności z zasadniczą linią działalności KRN; powoływanie samorządowych organów wykonawczych; ustalenie zasad i warunków, na których organy wykonawcze samorządu mogą zawierać umowy w sprawie zaciągania pożyczki, zbycia, zamiany lub obciążenia majątku nieruchomego; uchwalenie regulaminów obrad rady i komisji MRN wybierała także członków zarządu miejskiego czyli ławników. Urząd ławnika nie był zawodowym i ławnicy nie otrzymywali za swą funkcję stałego uposażenia. Zawodowymi członkami zarządu miejskiego byli urzędnicy ze stałą pensją. Nie wolno im było pełnić żadnych ubocznych płatnych funkcji. Uprawnienia zarządów miejskich określa ustawa z dnia 23 marca 1933 r. Wymienione w niej jest przygotowanie spraw co do których decyzje podejmuje MRN: ustalenia planu wykonania budżetu, uchwalenie regulaminów własnych, decydowanie o zaciągnięciu pożyczki krótkotrwałej, umorzenie należności, przypadających gminie z tytułów publicznoprawnych, decydowanie w sprawie oddania w dzierżawę (najem) na okres nie przekraczający 6 lat nieruchomości, zakładów i przedsiębiorstw miejskich. Zarząd Miejski działał albo kolegialnie albo jednoosobowo. Kolegialnie tzn., że zarząd przy obecności więcej niż połowy ustawowej liczby członków obradował i decydował o sprawach należących do jego kompetencji. Sprawy nie przydzielone wyraźnie ani miejskiej radzie narodowej ani kolegium zarządu rozstrzygał burmistrz jednoosobowo pod osobistą odpowiedzialnością. Nadzór nad działalnością zarządów miejskich w miastach niewydzielonych sprawował wydział powiatowy. Burmistrz miasta kierował całą administracją lub gospodarką miejską zgodnie z obowiązującymi przepisami i dyrektywami MRN lub jej prezydium, był zwierzchnikiem wszystkich pracowników miejskich. Do burmistrza należało ustalenie zakresu kompetencji, odpowiedzialności i obowiązków referatów i innych pracowników biurowych, ustalanie jakie sprawy wymagają jego aprobaty i podpisu. Wydawał on również zarządzenia, regulaminy i instrukcje w zakresie organizacji pracy i sposobu wykonywania poszczególnych czynności. Występował w imieniu zarządu miasta na zewnątrz oraz zawierał umowy w jego imieniu . Bezpośrednim kierownikiem biura Zarządu Miejskiego i zwierzchnikiem zatrudnionych w nim pracowników był sekretarz Zarządu. Swoje czynności wykonywał przy pomocy personelu biurowego.Należy zaznaczyć, że w roku 1945 i w pierwszych miesiącach 1946 r. nie istniały ogólnie obowiązujące przepisy organizacyjne dla zarządów miejskich. Panowała tu pewna dowolność, a niektóre wydziały, oddziały czy też referaty tworzono w zależności od miejscowych potrzeb i warunków. Administracja miejska w wyżej wymienionej formie tzn. Zarządu Miejskiego w Szczekocinach i MRN w Szczekocinach przetrwała do końca czerwca 1950 r. tj. do czasu wejścia w życie ustawy o terenowych organach jednolitej władzy państwowej z dnia 20 marca 1950 r. Dekret PKWN z dnia 23 listopada 1944 r. stracił moc obowiązującą. Dotychczasowa dwutorowość władzy terenowej, a mianowicie państwowej i samorządowej, została zniesiona, a całość dotychczasowych ich kompetencji przejęły rady narodowe.

dawny numer zespołu 22/160 w oddziale zamiejscowym w Jędrzejowie