Sąd Sierocy w Bielsku. -Sprawy opieki nad małoletnimi 1903-1915, sygn. 1-2. Sąd Sierocy w Drohiczynie . -Dane o liczbie opiekunów 1833, sygn. 1. Sąd Sierocy w Kleszczelach. -Księga protokołów posiedzeń sądu 1830.26.II-27.III sygn. 1. -Wykaz o stanie majątkowym podopiecznych Wojciecha Dziemianowicza 1830, sygn. 2. Sędzia Miejski I Rejonu miasta Bielska. -Sprawa karna o szopę drewnianą 1913, sygn. 1. Sędzia Pokoju 4 Rejonu Powiatu Bielskiego. -Sprawa cywilna o zobowiązanie 1893, sygn. 1. Sąd Gminny w Pawłach. -Sprawy cywilne 1911-1915, sygn. 1-9. Sędzia Miejski 2 Rejonu miasta Bielska 1908, sygn. 1.

Sądy sieroce, których akta znajdują się przede wszystkim się w zespole, sprawowały opiekę nad majątkiem nieletnich sierot rodzin mieszczańskich, wdów kupców, mieszczan, rzemieślników cechowych i pospólstwa. Oprócz tego sądy te zajmowały się administracją majątków osób zesłanych na Sybir, zaginionych bez wieści, chorych umysłowo, głuchych, niemych, a także na polecenie Rządu Gubernialnego majątków obciążonych sekwestrem na rzecz państwa. W carskiej Rosji, do reformy sądownictwa w 1864 r., sądy sieroce działały przy magistratach miejskich, zaś po reformie funkcjonowały przy sądach okręgowych. W skład sądów sierocych wchodzili: przewodniczący – był nim głowa miejski lub inna osoba wybrana przez radę miejską i określona liczba członków wybieranych na zebraniu stanów (mieszczańskiego, kupieckiego i rzemieślniczego). Kadencja sądu trwała 3 lata.