1. Szkoła Przemysłowa Uzupełniająca w Gorlicach, 1890..1917, 1-27, (katalogi klasyfikacyjne i frekwencyjne uczniów), 1890-1917, sygn. 1-27; 2. Publiczna Szkoła Zawodowa Dokształcająca w Gorlicach (spisy uczniów, katalogi klasyfikacyjne, odpisy świadectw ukończenia szkoły, książka egzaminów eksternów, rejestr egzaminów czeladniczych i kwalifikacyjnych), 1918-1946, sygn. 28-108; 3. Publiczna Średnia Szkoła Zawodowa w Gorlicach (katalogi klasyfikacyjne, odpisy świadectw ukończenia szkoły - klasy metalowej, ogólnej, krawieckiej i kupieckiej), 1946-1950, sygn. 109-159

Szkolnictwo zawodowe funkcjonujące na terenie Galicji w okresie jej autonomii nie opierało się na jednolitych przepisach prawnych. Można było jednak wyszczególnić w tej dziedzinie oświaty szkoły: państwowe, prywatne oraz placówki podległe władzom krajowym. W grupie szkół zawodowych dały się wyodrębnić ich dwa podstawowe typy: szkoły zawodowe dokształcające oraz szkoły przygotowujące do zawodu. Do szkół dokształcających mogła uczęszczać młodzież, która ukończyła szkołę ludową oraz uczyła się zawodu w zakładach rzemieślniczych i handlowych. Szkoła uzupełniała wiedzę uczniów w zakresie teoretycznym. Najczęściej występującym typem szkół dokształcających w Galicji były trzyletnie szkoły uzupełniające przemysłowe. Regulacja unormowań dotyczących szkolnictwa zawodowego w niepodległym państwie polskim nastąpiła z chwilą wydania Ustawy z dnia 11 III 1932 r. o ustroju szkolnictwa. Zgodnie z jej postanowieniami szkoły zawodowe zostały podzielone na: szkoły dokształcające, szkoły typu zasadniczego i szkoły przysposobienia zawodowego. Podczas drugiej wojny światowej na ziemiach tworzących Generalne Gubernatorstwo jedynym typem polskich szkół średnich, na których działalność władze okupacyjne wyraziły zgodę w Rozporządzeniu Generalnego Gubernatora z dnia 31 X 1939 r., były szkoły zawodowe. W początkowym okresie opierały one swoją działalność na przepisach przedwojennych, jednakże już w lipcu i sierpniu 1940 r. władze wydały tymczasowe zarządzenia dotyczące organizacji szkół zawodowych. Zgodnie z nimi szkoły zostały podzielone na: kupieckie, rzemieślnicze, rolnicze i handlowe II stopnia. Kolejna reorganizacja nastąpiła rok później, kiedy Dekret Generalnego Gubernatora z dnia 29 IV 1941 r. podzielił szkoły na: obowiązkowe dokształcające, zawodowe stopnia zasadniczego i zawodowe fachowe. W latach 1944-1948 szkoły zawodowe funkcjonowały w oparciu o Ustawę z 11 III 1932 r. Z początkiem roku szkolnego 1948/1949 dotychczasowe publiczne szkoły dokształcające zawodowe, na podstawie okólnika nr 13 Ministerstwa Oświaty z dnia 5 IV 1948 r., zostały przekształcone w publiczne średnie szkoły zawodowe. Opisanym wyżej reorganizacjom podlegała również szkoła zawodowa działająca w Gorlicach, która została założona w 1890 r. W początkowym okresie swej działalności Uzupełniająca Szkoła Przemysłowa posiadała trzy klasy: pierwszą kursu przygotowawczego oraz pierwszą i drugą przemysłową. Do klasy przygotowawczej przyjmowano uczniów, którzy ukończyli pierwszą, drugą lub trzecią klasę szkoły ludowej, natomiast do pierwszej klasy uzupełniającej - chłopców po czwartej i piątej klasie szkoły ludowej a także tych, którzy ukończyli kurs przygotowawczy. Nauka odbywała się cztery razy w tygodniu: we wtorki, środy i czwartki w godzinach wieczornych oraz w niedziele przed południem. Z lat 1920/1921, 1921/1922, 1922/1923 nie zachowały się żadne akta, natomiast w roku szkolnym 1923/1924 szkoła funkcjonowała już pod zmienioną nazwą jako Publiczna Szkoła Dokształcająca Zawodowa. Uczniowie uczęszczający do szkoły byli adeptami różnych zawodów. Zdobywali w niej jedynie wiedzę teoretyczną, zaś umiejętności praktyczne uzyskiwali na warsztatach pozaszkolnych. Na tym etapie funkcjonowania szkoły do egzaminów końcowych mogli przystępować również eksterniści, którzy z różnych przyczyn nie byli w stanie uczęszczać na zajęcia. Druga wojna światowa przyniosła duże zmiany w pracy szkoły. Od 1940 r. do 1944 r. szkoła funkcjonowała pod nazwą Publicznej Szkoły Zawodowej dla Rzemieślników. Katalogi klasyfikacyjne były prowadzone w dwu językach: niemieckim i polskim. Jako obowiązkowy przedmiot nauczania został wprowadzony język niemiecki. W związku ze wzrostem liczby uczniów, podczas okupacji zostały utworzone nowe oddziały skupiające uczniów kształcących się w jednym zawodzie, np. tokarzy, kupców, krawców. Jeszcze jedną nowością w porównaniu z okresem przedwojennym było utworzenie klas przeznaczonych dla dziewcząt. W roku szkolnym 1945/1946 szkoła powróciła do przedwojennej nazwy: Publiczna Szkoła Dokształcająca Zawodowa, jednakże już rok później jej nazwa została zmieniona na Publiczną Średnią Szkołę Zawodową. Szkoła kształciła uczniów w trzyletnim cyklu nauczania. Istniało wówczas sześć klas zawodowych: metalowa, tokarska, elektrotechniczna, ogólna, krawiecka, kupiecka. [Na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. J. Smyczyńska, Przemyśl 2002]