Księga protokołów z posiedzeń Zarządu z lat 1907-1947, sygn. 1, Księga protokołów z posiedzeń Rady Nadzorczej z lat 1907-1945, sygn. 2, Księga protokołów z Walnych Zebrań z lat 1907-1948, sygn. 3, Protokół Komisji rewizyjnej Rady Nadzorczej z lat 1928-1942, sygn. 4, Protokół z rewizji 1937, sygn. 5, Protokół z kwartalnej kontrolnej rewizji Komisji Rady Nadzorczej z lat 1942-1944, sygn. 6, Deklaracje i spis członków oraz księga udziałów z lat 1907-1922, sygn. 7 - 8, Rejestr członków z lat 1925-1943, sygn. 9, Księga wkładek oszczędności z lat 1907-1925, sygn. 10, Księga kasowa wkładek oszczędności z lat 1913-1940, sygn. 11, Księgi pożyczek z lat 1907-1945, sygn. 12 - 14.

W II połowie XIX wieku zaczęły się rozwijać na ziemiach polskich różne formy spółdzielczości. Najstarszą z nich była spółdzielczość kredytowa. Rolnicze spółdzielnie kredytowe powstawały jako samoobrona przed lichwą, która rujnowała niezamożną ludność rolniczą. Pierwszą na ziemiach polskich Spółkę Oszczędności i Pożyczek na wzór Spółki Raiffeisena założył w 1890 roku dr Franciszek Stefczyk w Czernichowie pod Krakowem. Na wzór i za przykładem tej spółki powstawały nowe. Dla ułatwienia Spółdzielniom kredytowym prawidłowej i pożytecznej działalności powstawały wspólne dla nich instytucje opiekuńcze zwane Biurem Patronatu dla Spółek Oszczędności i Pożyczek. W Galicji Spółkami Oszczędności i Pożyczek zajmował się Sejm Krajowy i uchwałą z dnia 16 marca 1899 roku powierzył Wydziałowi Krajowemu wykonywanie Patronatu nad Spółdzielniami. W tym celu zostało otwarte Biuro Patronatu dla Spółek Oszczędności i Pożyczek, które było organem powołanym do wykonywania opieki i nadzoru nad Spółdzielniami. Patronat udzielał pomocy poprzez ułatwienie zarejestrowania i wprowadzenie Spółdzielni w życie, pośredniczył w kontaktach z władzami, organizował kursy dla kasjerów i kierowników Spółdzielni, a w okresie międzywojennym na podstawie ustawy z dnia 29 października 1920 roku (Dz.U.R.P. Nr 111, poz. 733.) nadzorował działalność spółdzielni. W dniu 9 maja 1907 roku odbyło się założycielskie i zarazem I Walne Zebranie Spółki Oszczędności i Pożyczek w Zembrzycach. Zwołującym zebranie był ksiądz Władysław Wołga. Statut ,,Spółki Oszczędności i Pożyczek w Zembrzycach, stowarzyszenia zarejestrowanego z nieograniczoną poręką’’ przyjęło i uchwaliło jednogłośnie 45 członków, którzy podpisali deklaracje przystąpienia do Spółki. Wybrano Zarząd i Radę Nadzorczą. Zarazem członkowie Zarządu Spółki zostali upoważnieni do podpisania, jako członkowie założyciele Spółki, Statutu i do wyjednania sądowego zarejestrowania Spółki i Zarządu. Zgodnie z ustawą z dnia 29 października 1920 roku, o Spółdzielniach (Dz.U.R.P. Nr 111, poz. 733.) i jej częściowej zmianie z 4 grudnia 1923 roku w myśl obowiązujących przepisów Spółki Oszczędności i Pożyczek założone na podstawie austriackiej ustawy z dnia 9 kwietnia 1873 roku musiały zmienić swoje statuty, względnie uzgodnić je z nowymi przepisami i zarejestrować we właściwym Sądzie Okręgowym. W dniu 10 maja 1925 roku na Nadzwyczajnym Walnym Zebraniu Spółki Oszczędności i Pożyczek w Zembrzycach uchwalono zmianę dotychczasowego Statutu Spółki na nowy w brzmieniu z ustawą o Spółdzielniach z dnia 25 października 1920 roku (Dz.U.R.P. Nr. 111, poz. 733.) z dostosowaniem do obecnych potrzeb i warunków gospodarczych. 7 listopada 1948 roku odbyło się Nadzwyczajne Walne Zgromadzenie członków Kasy Stefczyka w Zembrzycach w likwidacji. W związku z tym, że Spółdzielnia była nieczynna od 1945 roku została rozwiązana i postawiona przez Sąd Okręgowy w Wadowicach w stan likwidacji. Zebrani członkowie jednogłośne uchwalili połączenie Kasy Stefczyka w Zembrzycach jako Spółdzielni przejmowanej z Kasą Stefczyka w Budzowie jako Spółdzielnią przejmującą. Podstawę prawną połączenia obu Spółdzielni stanowił Statut Kasy Stefczyka w Budzowie, zaś podstawę rachunkową stanowiły bilanse na dzień 31 grudnia 1947 roku sprawdzone przez Związek Rewizyjny Spółek R.P. [na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. Barbara Nowak, 2011]

KM. Katowice, 6.X.2011