I. Twórczość i badania naukowe, lata 1932-1963, sygn. 1-9 - sprawozdania z działalności YMCA (z ang. Young Men's Christian Association - Związek Chrześcijańskiej Młodzieży Męskiej) w Krakowie, opracowania z dziedziny historii i kultury artykuły z napisane z okazji 1000-lecia Państwa Polskiego, artykuły dotyczące zagadnień muzealnych i historii Rzeszowa; II. Biografia, 1954 r., sygn. 10 - Pamiętnik Franciszka Błońskiego; III. Działalność publiczna, lata 1956-1964, sygn. 11-12 - wywiady prasowe, audycje radiowe; IV. Rodzinne, lata 1915-1977, sygn. 13-16 - album fotograficzny, świadectwa szkolne, akta metrykalne. V. Akta obce związane z działalnością zawodowo - polityczną, lata 1959-1975, sygn. 17-22 - informacje i protokoły z narad roboczych Muzeum Okręgowego w Rzeszowie, protokoły posiedzeń i uchwały Stronnictwa Demokratycznego w Rzeszowie. Akta zinwentaryzowane, 1961 r., sygn. 23 - Sprawozdanie z działalności Stronnictwa Demokratycznego na terenie powiatu rzeszowskiego.

Franciszek Walenty Błoński urodził się 25 stycznia 1903 roku w Krakowie, jako syn maszynisty kolejowego. Dzieciństwo spędził w domu rodzinnym w Dębicy, gdzie ukończył szkołę podstawową i gimnazjum klasyczne. Studiował w Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie uzyskał stopień doktora filozofii z zakresu historii. Pracę zawodowa podjął w 1928 roku, początkowo w Krakowie, a następnie w Dębicy w charakterze nauczyciela historii. W czasie okupacji nie pracował. Po wojnie opowiedział się po stronie "władzy ludowej". W 1944 roku objął stanowisko dyrektora Biura Prezydialnego nowo utworzonej Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie. W tym samym czasie został członkiem Miejskiej Rady Narodowej, a w latach następnych pełnił funkcję radnego Wojewódzkiej Rady Narodowej. Był członkiem Stronnictwa Demokratycznego (SD), gdzie rozpoczął karierę od organizowania komitetu Stronnictwa w Rzeszowie. Pełnił funkcję przewodniczącego, a następnie wiceprzewodniczącego Wojewódzkiego Komitetu Stronnictwa Demokratycznego, był członkiem Rady Naczelnej Centralnego Komitetu Stronnictwa Demokratycznego i członkiem Komisji Rewizyjnej Centralnego Komitetu. W maju 1945 roku Komitet Wojewódzki Polskiej Partii Robotnicze (PPR) w Rzeszowie powierzył mu funkcję redaktora naczelnego "Dziennika Rzeszowskiego", którą pełnił przez cały czas wychodzenia gazety. W latach 1947 - 1949 był etatowym przedstawicielem Polskiej Agencji Prasowej w Rzeszowie, stałym współpracownikiem katowickiej "Trybuny Robotniczej". W latach 1945 - 1949 wykładał historię i socjologię w Państwowym Studium Administracyjnym w Rzeszowie. Od 1950 roku do 1953 roku był prezesem Zarządu Wojewódzkiego Towarzystwa Wiedzy Powszechnej, a w latach siedemdziesiątych pełnił funkcję dyrektora Muzeum Okręgowego w Rzeszowie. Przez szereg lat pełnił wiele różnorodnych funkcji, był przewodniczącym Rzeszowskiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Historycznego, prezesem Towarzystwa Naukowego w Rzeszowie, zastępcą przewodniczącego Komisji Naukowej Obchodów Tysiąclecia Państwa Polskiego, przewodniczącym Wojewódzkiego Komitetu Obrony Pokoju, prezesem Zarządu Wojewódzkiego Towarzystwa Przyjaźni Polsko - Radzieckiej, wiceprezesem Towarzystwa Rozwoju Ziem Zachodnich, przewodniczącym Okręgowej komisji Opieki nad Zabytkami, członkiem Zarządu Okręgu PTTK [Polskie Towarzystwo Turystyczno - Krajoznawcze]. Był organizatorem wielu imprez kulturalnych, sesji naukowych i popularnonaukowych, z których materiały były publikowane w formie książek. Pod redakcją dr. Błońskiego PWN [Polskie Wydawnictwo Naukowe] w Warszawie wydało w 1958 roku dzieło zbiorowe pt. "Pięć, wieków miasta Rzeszowa XIV - XVIII". Był autorem artykułu pt. "Miłośnicy i badacze przeszłości Biecza", w pracy zbiorowej pt. "Biecz. Studia Historyczne", pracy naukowej "Śladem życia i twórczości Marii Konopnickej". Przewodniczył Komitetowi Redakcyjnemu, który redagował część dotycząca Rzeszowszczyzny, wydawnictwa pt. "Miasta polskie w okresie Tysiąclecia". Jego działalność zawodowa, polityczna i społeczna na rzecz Rzeszowa i województwa została nagrodzona wieloma wysokimi odznaczeniami państwowymi - Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, dwukrotnie Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem X-lecia, odznaką "Zasłużonego Działacza Kultury", "Zasłużonego Działacza Stronnictwa Demokratycznego", Zasłużonego Działacza Frontu Jedności Narodu", Odznaka Tysiąclecia Państwa Polskiego. Franciszek Błoński zmarł 7 lipca 1977 r. Część akt dotyczy żony Franciszka Błońskiego, Cecylii dlatego poniżej krotka notatka biograficzna. Cecylia Wandeło - Błońska urodziła się 1 sierpnia 1913 r. w Przemyślu. Działalność społeczno - polityczną rozpoczęła we wrześniu 1944 roku, od pracy w tygodniku "Głos Demokraty" w Przemyślu. W marcu 1945 r. przeniosła się na stałe do Rzeszowa i podjęła pracę jako zastępca naczelnika Urzędu Informacji i Propagandy. Pracowała w pierwszej powojennej gazecie ukazującej się w Rzeszowie - "Dzienniku Rzeszowskim", a następnie w 'Nowinach Rzeszowskich". Równocześnie była korespondentką centralnych organów PPR [Polska Partia Robotnicza], a następnie PZPR [Polska Zjednoczona Partia Robotnicza] "Głosu Ludu" i "Trybunie Ludu". Od 1977 roku pracowała w "Profilach". Była działaczką społeczną - zajmowała się sprawami kultury, zwłaszcza teatru i muzyki. Była członkinią komitetów organizacyjnych takich imprez jak "Rzeszowskie Spotkania Kameralne czy "Muzyka Kameralna". Zmarła 12 stycznia 1991 roku w Rzeszowie. [autor mgr Janusz Borowiec, opracowanie mgr Danuta Olszanecka]