Dokumenty organizacyjne, lata 1952-1956, sygn. 1-2; Dokumenty organów statutowych spółdzielni, lata 1952-1957, sygn. 3-4; Dokumenty dotyczące działalności ekonomicznej spółdzielni, lata 1953-1957, sygn. 5-9; Dokumenty dotyczące członków spółdzielni, lata 1953-1957, sygn. 10-11; Likwidacja spółdzielni, lata 1956-1957, sygn. 13; Akta zinwentaryzowane, lata 1953-1959, sygn. 14-18 - księgi funduszów i inwentarzowe, umowy z Państwowym Ośrodkiem Maszynowym w Dzikowcu, rachunki.

Pierwsze spółdzielnie produkcyjne w kraju zostały utworzone w 1948 r. i było to związane z procesem kolektywizacji. Spółdzielnie działały na podstawie ustawy z dnia 29 października 1920 r. o „spółdzielniach” (Dz. U. 1920 nr 111 poz. 733), zmienionej w 1949 r. (Dz.U. 1950 Nr 25 poz. 232 tekst jednolity), ustawy z dnia 21 maja 1948 r. o „Centralnym Związku Spółdzielczym i centralach spółdzielni (Dz. U. 1948 nr 30 poz. 199), zmienionej rok później (Dz. U.1949 nr 65 poz. 524). Na terenie ówczesnego województwa rzeszowskiego, w drugiej połowie 1949 r. władzom udało się przekształcić jedynie dwa komitety założycielskie w spółdzielnie. W 1950 r. w województwie rzeszowskim istniało już 93 spółdzielnie, wśród nich 3 młodzieżowe. W akcję założycielską był zaangażowany cały aparat partyjny POM-y [Państwowy Ośrodek Maszynowy] i związki zawodowe. Do 1952 r. działalność spółdzielni produkcyjnych była nadzorowana przez Centralny Związek Spółdzielni "Samopomoc Chłopska". Następnie spółdzielczość produkcyjna znalazła się w gestii Ministerstwa Rolnictwa. Od drugiej połowy lat 50-tych zaczęto likwidować spółdzielnie, które znajdowały się w złej kondycji finansowej a ich majątek nie wystarczał na pokrycie zadłużenia. Niespłacone zadłużenie zostało umorzone na mocy uchwały Rad Ministrów nr 15/58 z 28 stycznia 1958 r. oraz Zarządzenia Ministrów Rolnictwa i Finansów z 15 lutego 1958 r. [na podstawie wstępu do inwentarza oprac. D. Olszanecka, Rzeszów 2016]