Sprawy zarządzania i planowania: schematy organizacyjne KZPW, okólniki, zarządzenia, plany roczne i wieloletnie, plany techniczno-przemysłowo-finansowe, sprawozdania z wykonania planów, analizy ekonomiczne, statystyka techniczna kopalń, z lat 1945-1970, sygn. 1-1127, brak sygn. 821, 900, 902, 904 Sprawy kadrowe: plany zatrudnienia w kopalniach KZPW, ewidencja pracowników, analizy stanowisk, sprawy bezpieczeństwa pracy, zestawienie wypadkowości na kopalniach, wykazy imienne inżynierów i techników, z lat 1948-1966, sygn. 1128-1165 Środki trwałe, materiały i zbyt: instrukcje, lokalizacje kopalń, założenia projektowe nowych kopalń, koncepcje zagospodarowania obszarów górniczych, przejęcie i likwidacja majątków rolno-leśnych, ochrona przeciwpożarowa, z lat 1945-1965, sygn. 1166-1193 Sprawy finansowe i rachunkowość: plan kont majątków rolnych KZPW, bilanse działu rolno-leśnego, bilanse zamknięcia majątków rolnych KZPW, badanie sprawozdań finansowych kopalń z lat 1945-1970, sygn. 1194-1416, brak sygn. 1201, 1203 Postęp techniczny: ankiety zdolności produkcyjnej kopalń, plany ruchu kopalń z lat 1956-1957, sygn. 1417-1420 Eksploatacja złóż: paszporty kopalń, opracowania nadań górniczych, stan zapasów węgla, działalność działu mierniczo-geologicznego, akcje przeciwpożarowe z lat 1945-1966, sygn. 1421-1503 Gospodarka energo-mechaniczna: graficzne przedstawienie połączeń elektrowni KZPW, sygn. 1504 Kartografia: mapy przeglądowe pokładów, zagrożeń wodnych, mapy powierzchni (osnowy geodezyjne, mapy sytuacyjne), własność gruntów (mapy ewidencyjne parcel kopalń) odkształcenia powierzchni (mapy osnów, wykresy) z lat 1948-1976, sygn. 1-86/420

Zasadnicze przemiany w strukturze gospodarczej kraju i w organizacji zarządzania przemysłem miały miejsce w latach 1945-1961. Wtedy ukształtował się podstawowy profil organizacyjny górnictwa węglowego. Zdecydowano podzielić cały przemysł węglowy na zjednoczenia rejonowe, łączące kopalnie leżące w jednym okręgu. 3 marca 1945 roku zostało powołanych do życia osiem zjednoczeń: Krakowskie, Dąbrowskie, Katowickie, Chorzowskie, Rudzkie, Świętochłowickie, Rybnickie, Mikołowskie. Kilkanaście dni później dyrektor Centralnego Zarządu Przemysłu Węglowego zlikwidował Świętochłowickie Zjednoczenie powołując na jego miejsce Bytomskie Zjednoczenie Przemysłu Węglowego. Jednocześnie utworzono jeszcze jedno zjednoczenie - Gliwickie z siedzibą w Zabrzu. W związku z odzyskaniem Dolnego Śląska w sierpniu 1945 roku utworzono Dolnośląskie Zjednoczenie Przemysłu Węglowego, a we wrześniu tego roku Zjednoczenie Przemysłu Węgla Brunatnego. Kolejną zmianą było połączenie zjednoczeń: Krakowskiego i Mikołowskiego w Jaworznicko - Mikołowskie Zjednoczenie Przemysłu Węglowego. Ostatecznie struktura organizacyjna przemysłu węglowego obejmowała 10 zjednoczeń rejonowych węgla kamiennego i 1 zjednoczenie węgla brunatnego. Zjednoczenia zostały utworzone w oparciu o produkcyjno-terytorialną zasadę zarządzenia i obejmowały wszystkie kopalnie węgla w Polsce podlegały bezpośrednio Centralnemu Zarządowi Przemysłu Węglowego utworzonemu w Katowicach 24 lutego 1945 roku, jako urząd w Ministerstwie Przemysłu i Handlu. W 1949 roku Ministerstwo to zostało rozdzielone na 6 ministerstw branżowych. Jednym z nich było Ministerstwo Górnictwa i Energetyki, które rozpoczęło działalność w końcu kwietnia 1949 roku. Katowickie Zjednoczenia Przemysłu Węglowego przejęło pod swój zarząd majątek ruchomy i nieruchomy następujących przedsiębiorstw: Koncernu - Bergwerksverwaltung Oberschlesien G.m.b.H. der Reichswerke Hermann Göring, Spółki - Giesche A.G. Katowice i Georg von Giesches Erben we Wrocławiu (przy czym Kopalnia "Bory" została przydzielona do Krakowskiego, a Kopalnia "Rozbark" - do Bytomskiego Zjednoczenia Przemysłu Węglowego). Katowickie Zjednoczenie Przemysłu Węglowego z siedzibą w Wełnowcu, posiadało osobowość prawną, a jego działalność była zależna przede wszystkim od zmian w życiu gospodarczym kraju i sposobu adaptacji do nich resortu górnictwa. W początku 1947 roku wydany został dekret o tworzeniu przedsiębiorstw państwowych i rejonowe zjednoczenia przemysłu węglowego zostały w oparciu o powyższy dekret potraktowane jako przedsiębiorstwa państwowe. Katowickie Zjednoczenie objęło w posiadanie: 6 kopalń: "Mysłowice", "Katowice", "Janów" w Janowie, "Wujek" w Katowicach, "Kleofas" w Katowicach, "Eminencja" w Katowicach; zakłady pomocnicze jak: piaskownie, koksownie, cegielnie, elektrownie, majątki rolno-leśne, które należały do przejętych przez państwo kapitalistycznych spółek górniczych. W 1949 roku naczelny dyrektor miał 6 komórek sztabowych: inspektorat przemysłowy, biuro personalne, komisarza oszczędnościowego, sekretariat główny, biuro prawne, wydział szkolenia zawodowego. Dyrekcja techniczna miała 6 działów i 27 wydziałów, dyrekcja administracyjna liczyła 6 oddziałów, z których każdy liczył 2-5 wydziałów. Część działów miała charakter usługowy, jak administracyjny czy socjalny, inne związane były ze specyfiką kopalń np. dział leśno-rolny; sprawami ekonomicznymi zajmowały się 3 działy: finansowy, księgowy, handlowy. Zarządzaniem Ministra Przemysłu i Handlu z 20 kwietnia 1948 roku, Centralny Zarząd Przemysłu Węglowego został wydzielony z administracji państwowej i przekształcony w przedsiębiorstwo państwowe, któremu powierzono nadzór nad 10 zakładami przemysłu węglowego, powstałymi z dawnych zjednoczeń węglowych. W 1949 roku utworzono Ministerstw Górnictwa i Energetyki, któremu na krótko podporządkowano CZPW, bowiem od 1 stycznia 1950 roku nastąpił trzymiesięczny okres jego likwidacji. Najważniejsze zmiany przeprowadzone w latach 1949-1950 to zorganizowanie odrębnego ministerstwa dla zarządzenia wszystkimi zagadnieniami związanymi z górnictwem, przejście z czteroszczeblowego systemu zarządzania na trzyszczeblowy, zdecentralizowanie systemu zarządzania przez likwidację centralnego zarządu, przeniesienie funkcji koordynacyjno -kontrolno- nadzorczych na zjednoczenia tj. usamodzielnieni kopalń. Dekretem z 26 listopada 1950 roku Ministerstwo Górnictwo przekształciło ponownie dotychczasowe Zakłady Przemysłu Węglowego w Rejonowe Zjednoczenia Przemysłu Węglowego. Następna reorganizacja miała miejsce w 1955 roku, kiedy to dekretem Rady Państwa a dnia 18 kwietnia 1955 roku Ministerstwo Górnictwa Węglowego zostało przekształcone w Ministerstwo Górnictwa Węglowego, które 22 marca 1957 roku zostało połączone z Ministerstwem Energetyki, tworząc Ministerstwo Górnictwa i Energetyki. Jednocześnie zmniejszono liczbę zjednoczeń rejonowych do 7. Dnia 1 kwietnia 1957 roku na podstawie zarządzenia nr 51 Ministerstwa Górnictwa i Energetyki z dnia 23 marca 1957 roku do Katowickiego Zjednoczenia Przemysłu Węglowego zostały przyłączone kopalnie i zakłady pomocnicze zlikwidowanego wówczas Chorzowskiego Zjednoczenia Przemysłu Węglowego: "Prezydent" w Chorzowie, "Barbara - Wyzwolenie" w Chorzowie, "Michał" w Michałkowicach, "Siemianowice" w Siemianowicach, "Śląsk" w Chropaczowie, "Matylda" w Lipinach, "Polska" w Świętochłowicach oraz Chropaczowskie Zakłady Naprawcze w Siemianowicach. [na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. mgr J. Gębicka, Katowice 1981]

KM 25.05.1982, 0014-8; 62 j. - zdjęcia (525 zdjęć + 18 negatywów), 86 j. - 420 arkuszy - mapy