Sprawy ogólne: zarządzenia, sprawozdania z lat [1861] 1880-1945, sygn. 1-42, 26a Akta procesowe cywilne: akta spraw z lat 1880-1945, sygn. 43-324 Wyroki skasowanych akt cywilnych z lat 1886-1930, sygn. 325-504 Wyroki w sprawach odwoławczych cywilnych z lat 1894-1919, sygn. 505-520 Zażalenia na wyroki sądów I instancji z lat 1879-1943, sygn. 521-609 Postanowienia w sprawach odwoławczych z lat 1900-1939, sygn. 610-683 Akta spraw karnych: zbiory wyroków, zażalenia na wyroki sądów z lat 1902-1944, sygn. 684-721

Sąd Krajowy w Bytomiu został utworzony w 1879 roku na mocy ustawy o reorganizacji sądownictwa w Rzeszy Niemieckiej z 1877 roku. Ustawa ta wprowadzona raz z nowym kodeksem cywilnym i karnym ujednoliciła całokształt spraw związanych z sądownictwem powszechnym wszystkich instancji na obszarze niemieckich państw wchodzących w skład Rzeszy Niemieckiej i obowiązywała bez zasadniczych zmian do 1945 roku. Zgodnie z tą ustawą sądy krajowe były sądami II instancji dla spraw odwoławczych od wyroków sądów obwodowych i sądami I instancji w sprawach cywilnych, w których wartość sporu przekraczała 300 marek, a w sprawach karnych – w zakresie wykroczeń i lżejszych przestępstw. Przestępstwa cięższe rozpatrywane były przez sądy przysięgłych działające przy sądach krajowych. Przy sądach krajowych działały ponadto izby kupieckie rozpatrujące spory z tytułu działalności handlowej oraz spory z tytułu prawa wekslowego. Sąd Krajowy w Bytomiu działał początkowo na obszarze miasta Bytomia i powiatów bytomskiego, katowickiego i tarnogórskiego. Podlegały mu sądy obwodowe w Bytomiu, Chorzowie, Katowicach, Mysłowicach i Tarnowskich Górach. Po podziale Górnego Śląska w 1922 roku terytorialny zakres jego działania został ograniczony do miasta Bytomia i skrawków dawnego powiatu bytomskiego i tarnogórskiego, które po podziale przypadły Niemcom. W okresie międzywojennym Sądowi Krajowemu w Bytomiu podlegał tylko jeden sąd obwodowy w Bytomiu. Od stycznia 1941 roku terenem działania Sądu Krajowego w Bytomiu stały się ponownie obszary dawnych powiatów katowickiego i tarnogórskiego, a ponadto część polskich terenów wcielonych do Rzeszy w 1939 roku, które przed I wojną światową należały do zaboru austriackiego, względnie rosyjskiego. Aż do stycznia 1945 roku sądowi temu podlegały oprócz sądu obwodowego w Bytomiu także niemieckie sądy I instancji w Będzinie, Chrzanowie, Jaworznie, Katowicach, Chorzowie, Mysłowicach, Olkuszu, Rudzie, Sosnowcu i Tarnowskich Górach. Sądy krajowe składały się z izb cywilnych i karnych. Ich liczba nie była stał i zmieniała się w zależności od po trzeb i okoliczności. W Sądzie Krajowym w Bytomiu były w 1900 roku 4 izby cywilne i 7 izb karnych, w 1910 było 6 izb cywilnych i 10 karnych, a w latach międzywojennych tylko 3 izby cywilne i 4 karne. Przez cały okres działała też Izba Kupiecka i Sąd Przysięgłych. Na czele sądu krajowego stał prezydent, a na czele izb 0 dyrektorzy. Wszyscy byli sędziami zawodowymi i funkcje swe sprawowali z nominacji. Czynności kancelaryjne sprawowali pisarze sądowi wraz z personelem. Sąd zatrudniał również urzędników wykonujących czynności techniczne wynikające z funkcji sądu. Rozszerzenie terenu działania Sądu Krajowego w Bytomiu w roku 1941 spowodowało zmiany w jego strukturze, organizacji oraz nazwie. Sąd został podzielony na dwa oddziały w Bytomiu i Katowicach. W Bytomiu pozostały 3 izby cywilne i 4 karne, w Katowicach utworzono 5 izb cywilnych i 3 karne. Siedziba prezydenta Sądu została przeniesiona do Katowic. Ten stan rzeczy trwał do stycznia 1945 roku. [na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. A. Staszków, Katowice 1987]

KM 30.05.1989, 0014-4