Protokoły posiedzeń Zarządu z lat 1914-1922, sygn. 1-8 Sprawy kasowe z lat 1929-1930, sygn. 9 Akta dotyczące wypadków i chorób zawodowych z lat 1931-1944, sygn. 10-13

Na mocy niemieckiego prawa o ubezpieczeniu od wypadków z 6 lipca 1884 roku koszty ubezpieczeń od wypadków mieli ponosić tylko pracodawcy z odciążeniem spółek brackich i innych kas zapomogowych. W celu równomiernego rozłożenia wynikających stąd świadczeń zakłady górnicze w całej Rzeszy niemieckiej zostały połączone w tzw. Brackie Stowarzyszenia Zawodowe. Stowarzyszenia dzieliły się na sekcje, obejmujące poszczególne rejony, na czele sekcji stały wybierane przez pracodawców zarządy. Rejony sekcji były podzielone na okręgi, obejmujące od kilku do kilkunastu zakładów. Na czele okręgu stali mężowie zaufania. Kopalnie górnośląskie tworzyły VI Sekcję z siedzibą w Bytomiu. W 1912 roku Sekcja obejmowała 47 okręgów. W latach międzywojennych zasięg terytorialny VI Sekcji zmniejszył się wobec przejęcia przez Polskę części kopalń górnośląskich, natomiast w okresie okupacji hitlerowskiej objęła ona nie tylko wszystkie kopalnie górnośląskie, ale również okręgi dąbrowskie, krakowski oraz karwiński. W związku z tym utworzono placówkę VI Sekcji także w Chorzowie. Własnością Sekcji był szpital w Zabrzu, w którym prowadzono leczenie powypadkowe. [na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. J. Jaros, Katowice 1964]

KM 30.05.1984